Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Lucyna Guderska

Sędziowie: SSA Janina Kacprzak (spr.)

SSA Jacek Zajączkowski

Protokolant: stażysta Przemysław Trębacz

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 r. w Łodzi

sprawy R. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 14 maja 2012 r., sygn. akt: VI U 321/12;

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

III AUa 1154/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Płocku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu R. S. (1) prawo do emerytury od 7 stycznia 2012 roku.

Sąd Okręgowy ustalił w rozpoznawanej sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 5 stycznia 2012 r. R. S. (1) złożył wniosek o emeryturę. W dniu (...). ukończył 60 lat. Nie jest członkiem OFE i nie pozostaje w stosunku pracy.

W okresie od dnia 1.12.1976 r. do 10.11.1984 r. wnioskodawca był zatrudniony w Nadleśnictwie D., przy czym od dnia 14.04.1981 r. do 10.11.1984 r., łącznie 3 lata, 6 miesięcy i 27 dni wykonywał pracę drwala wymienioną w wykazie A dziale VI poz.l pkt.l wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze.

R. S. (1) w okresie od 10.11.1984 r. do 15.05.2002 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w C., gdzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy obsłudze maszyn chłodniczych jako maszynista chłodniczy zgodnie z wykazem A dział X poz. 7 pkt.7 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze.

Podczas zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w C. wnioskodawca wykonywał prace na terenie całego zakładu, wykonując obsługę techniczną sprężarek amoniakalnych i całej instalacji chłodniczej. Praca w zakładzie odbywała się w ruchu ciągłym w systemie czterobrygadowym. Jako maszynista chłodniczy odwołujący musiał doglądać maszynowni, chodzić po chłodniach i tunelach zamrażających i sprawdzać stan urządzeń. Ponadto musiał w chłodniach odmrażać parowniki i ponownie je zamrażać. W pomieszczeniach chłodniczych temperatura wynosiła od -20° do -30° C. Praca była wykonywana przez 8 godzin na dobę.

R. S. (1) poza godzinami pracy maszynisty chłodniczego podejmował i inne prace konwojenta, palacza c.o., pracownika działu handlu, mechanika wózków akumulatorowych.

W tak ustalonym stanie faktycznym przedmiotowej sprawy sąd pierwszej instancji uznał, że ubezpieczony spełnia warunki do przyznania mu emerytury na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227, z późn. zm.) w zw. z art. 32 tej ustawy.

Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżony został apelacją organu rentowego w całości.

Apelacja zarzuca zaskarżonemu wyrokowi:

1) naruszenie przepisów postępowania – art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędną ocenę zebranego materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że praca R. S. (1) w charakterze konwojenta, palacza c.o., mechanika wózków akumulatorowych oraz pracownika działu h handlu była pracą dodatkową, wykonywaną poza godzinami pracy w warunkach szczególnych na stanowisku-maszynisty chłodniczego oraz sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego wyrażająca się w nie uwzględnieniu faktu wykonywania przez 5 lat pracy na stanowisku elektromechanika (1987-1992), co wynika z protokołu powypadkowego, w którym to okresie nie była wykonywana praca uprawniająca do zaliczenia jej jako zatrudnienie w warunkach szczególnych,

2) naruszenie prawa materialnego – art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i przez niewłaściwe zastosowanie i przyznanie odwołującemu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym; podczas gdy odwołujący, nie spełnił z warunków do nabycia tego prawa, tzn. nie wykazał co najmniej 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Powołując się na powyższe zarzuty organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania od zaskarżonej decyzji ZUS, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Płocku do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny w Łodzi po uzupełnieniu materiału dowodowego ustalił i zważył, co następuje: apelacja jest uzasadniona. Sąd Okręgowy z naruszeniem art. 233 § 1 kpc dokonał dowolnych ustaleń faktycznych co do charakteru pracy ubezpieczonego w czasie jego zatrudnienia od 10 listopada 1984 roku do 31 grudnia 1998 roku w Przedsiębiorstwie (...) w C.. Na podstawie akt osobowych ubezpieczonego niewątpliwie można ustalić, że w okresie od 10 listopada 1984 roku do 15 maja 2002 roku ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie (...), a ostatnio pracował tam na stanowisku maszynisty chłodniczego, co najmniej od 16 marca 1998 roku. Wynika to z zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy na takim stanowisku. Pierwotnie ubezpieczony został zatrudniony w tym przedsiębiorstwie na stanowisku ślusarza – konserwatora wózków akumulatorowych. Wynika to bezpośrednio z umowy zawartej z ubezpieczonym w dniu 10 listopada 1984 roku (k. 6 akt osobowych). W skierowaniu na wstępne badania lekarskie z 31 października 1984 roku wskazano stanowisko ubezpieczonego: „ślusarz-konserwator wózków akumulatorowych”. Wówczas lekarz stwierdził: „zdolny do pracy na stanowisku ślusarz-konserwator” ( k. 2 akt osobowych ). Z adnotacji z 10 listopada 1984 roku wynika, że pracodawca wyraził zgodę ubezpieczonemu na wykonywanie pracy w indywidualnych godzinach pracy, ze względu na rozkład środków komunikacji. W kolejnych angażach powoływano stanowisko ubezpieczonego „ślusarz remontowy”. W aktach osobowych zawarty jest również zakres obowiązków i odpowiedzialności ubezpieczonego na stanowisku elektromontera. Do jego obowiązków według tego zakresu czynności należało przeprowadzanie przeglądów, konserwacji i remontów wózków akumulatorowych, ciągnikowych i podnośnikowych, konserwacja i naprawa prostowników do ładowania wózków akumulatorowych, uruchamianie nowych wózków itp. ( k. 10 akt osobowych ). W angażu z 20 sierpnia 1987 roku wymienia się również stanowisko elektromontera ( k. 12 akt osobowych ), a w angażach z lipca i października 1988 roku, kwietnia 1989 roku, sierpnia 1989 roku, 17 stycznia 1990 roku, 27 października 1994 roku, 2 stycznia 1995 roku, 7 sierpnia 1997 roku wskazano stanowisko ubezpieczonego ślusarz remontowy (k. 14, 15, 17,18,19,20,28,29, 34 akt osobowych). Od 1 września 1997 roku w angażach ubezpieczonego pojawia się stanowisko konwojenta. W pierwszym angażu z tej daty powierzono stanowisko konwojenta na czas określony do 30 października 1997 roku. Natomiast w angażu z 24 października od 1 listopada 1997 roku powierzono stanowisko montera urządzeń przemysłu spożywczego. Nadto w aktach osobowych znajduje się pismo Kierownika działu Energetycznego świadka D. G. (1) bez daty zawierające wniosek o przeniesienie R. S. (1) na stanowisko palacza od 1 listopada 1995 roku do końca sezonu grzewczego 95/96, wskazując warunki płacowe według stawki jaką miał R. S. na dotychczasowym stanowisku mechanika wózków. Podobnie w piśmie z dnia 27 września 1996 roku świadek D. G. wystąpił do Zarządu Przedsiębiorstwa z wnioskiem o delegowanie R. S. (1) zatrudnionego na stanowisku mechanika wózków do pracy w kotłowni na sezon grzewczy 96/97. Na uzasadnienie wniosku świadek wskazał, że przeniesienie ubezpieczonego oraz innego pracownika zapewni pełną obsadę w kotłowni, co pozwoli na wyeliminowanie pracy w godzinach nadliczbowych ( k. 32, 39 akt osobowych ). Kolejne pisma zawarte w aktach osobowych ubezpieczonego wskazują na to, że od czerwca 1997 roku do października 1997 roku pracował on w dziale handlu i marketingu jako akwizytor-konwojent. Z kolei z pisma z 1 października 1996 roku wynika, że ubezpieczony pracując na stanowisku palacza-ślusarza remontowego otrzymał dodatkowe obowiązki rewidenta wagowego w okresie od 1 października do 31 grudnia 1996 roku. Również z pisma zawartego na karcie 33 akt osobowych wynika, że ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku mechanika wózków. W świetle powyższych dokumentów zawartych w aktach osobowych, a także z protokołu powypadkowego nr 6/1992 znajdującego się w aktach ZUS zeznania świadków D. G. (1) i R. S. (3), jakoby ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia w wyżej wymienionym przedsiębiorstwie pracował na stanowisku montera urządzeń chłodniczych, są niewiarygodne. Świadkowie przy tym zeznali, że praca mechaników wózków akumulatorowych i ślusarzy nie była wykonywana w pomieszczeniach, w których znajdowały się agregaty chłodnicze. W świetle dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych możliwe jest przyjęcie, że ubezpieczony pracował jako mechanik urządzeń chłodniczych od marca 1998 roku. W tych warunkach brak jest podstaw do ustalenia, że ubezpieczony udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W toku postępowania administracyjnego przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił 3 lata, 6 miesięcy i 27 dni okresów pracy w szczególnych warunkach. Stąd też doliczenie ubezpieczonemu okresu od marca 1998 roku do końca grudnia 1998 roku nie pozwala na ustalenie 15-letniego zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze powyższe ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania mu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 ust. 1 w zw. Z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Dlatego też na podstawie art. 386 § 1 kpc należało zmienić zaskarżony wyrok i oddalić odwołanie.