Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st.sekr.sądowy Jerzy Stępień

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 listopada 2012 roku nr (...)- (...)

w sprawie M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się M. O. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2012 r. na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 1379/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 maja 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 9 listopada 2012 r. odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 06.11.2012 r. została uznana za zdolną do pracy.

M. O. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie podniosła, iż stan zdrowia - nie pozwala jej pracować.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. O. urodzona w dniu (...), z wykształceniem średnim ogólnym, pracowała jako asystent stomatologa, pracownik umysłowy, pracownik fizyczny. Odwołująca od 01.09.1999 r. do 31.07.2003 r. pobierała rentę z tytułu częściowej, następnie od 01.08.2003 r. do pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i od 01.08.2005 r. do 30.06.2012 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołująca w dniu 12.07.2012 r. złożyła wniosek o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 12.07.2012 r. –k. 302 ar czIII/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. O. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

Biegły sądowy o specjalności psychiatra na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził, że odwołująca choruje na:

- zaburzenia urojeniowe.

Z powodu rozpoznanego schorzenia oraz stopnia jego nasilenia biegły uznał odwołującą za częściowo niezdolną do pracy okresowo na okres 2 lat od 01.07.2012 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca leczy się w PZP od 1998 r. początkowo z rozpoznaniem „zaburzeń nerwicowych neurastenicznych, a następnie od 1999 r. zaburzeń urojeniowo-depresyjnych. W okresie od 26.01.1999 r. do 02.02.1999 r. była leczona w Oddziale Psychiatrycznym z rozpoznaniem „zaburzenia depresyjne na podłożu reaktywnym na poziomie nerwicowym”. Na podstawie dokumentacji medycznej i obecnego badania psychiatrycznego u odwołującej rozpoznano zaburzenia urojeniowe, które upośledzają jej funkcjonowanie w stopniu znacznym i powodują że odwołująca jest nadal częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, okresowo przez okres 2 lat od 01.07.2012 r. W obecnym stanie psychicznym przekwalifikowanie zawodowe jest niemożliwe.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.7-9 as/

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego sądowego psychiatry Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistę z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłych.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. O. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 9 listopada 2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego psychiatry sporządzoną na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania psychiatrycznego i dokumentacji medycznej, stwierdził u ubezpieczonej istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż M. O. z uwagi na zaburzenia urojeniowe spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo na okres 2 lat od 01.07.2012 r. tj. od ustania dotychczasowych świadczeń w wykonywanym zawodzie asystenta stomatologiczna, pracownik umysłowy i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego z uwagi na stan zdrowia.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 9 listopada 2012 r. przyznając M. O. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.07.2012 r. na okres 2 lat.