Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2015r. w O.

sprawy z odwołania K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 24.10.2014r. znak (...)

orzeka:

1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.11.2014r. do dnia 31.10.2015r.;

2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 października 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w P., odmówił K. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. K. M. decyzję powyższą zaskarżyła, wnosząc od niej odwołanie. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że stan jej zdrowia nie uległ żadnej poprawie i nie pozwala jej na podjęcie pracy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podnosząc że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS odwołująca nie została aktualnie uznana za niezdolną do pracy. W oparciu o przeprowadzone dowody Sąd ustalił, że odwołująca, do dnia 31 października 2014 roku, była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W związku z upływem czasu, na które świadczenie przyznano, w dniu 4 września 2014 roku pani M. zwróciła się do ZUS o ustalenie jej uprawnień do renty na dalszy okres. Wobec powyższego została skierowana na badania do lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 25 września 2014 roku stwierdził, że K. M. jest nadal częściowo niezdolna do pracy - do 31 marca 2016 roku. Wobec zgłoszonego zarzutu wadliwości tego orzeczenia sprawa została skierowana do komisji lekarskiej, która w orzeczeniu z dnia 16 października 2014 roku ustaliła, że K. M. nie jest niezdolna do pracy. Wobec powyższego ZUS, decyzją z dnia 24 października 2014, odmówił przyznania pani K. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. W ocenie Sądu odwołanie, jakie zostało wniesione od zaskarżonej decyzji ZUS z 24 października 2014 roku, jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści artykułu 61 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy, od ustania prawa do renty, ubezpieczony stał się ponownie niezdolny do pracy. Przez ustąpienie niezdolności do pracy należy rozumieć zarówno sytuację, kiedy, na skutek badania lekarskiego, ustalono brak niezdolności do pracy, jak też sytuację, kiedy upłynął okres, na jaki świadczenie przyznano. W świetle cytowanego przepisu zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania K. M., było ustalenie, czy jest ona w dalszym ciągu osobą niezdolną do pracy. Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii i kardiologii, jako właściwych ze względu na schorzenia odwołującej, którzy w wydanej opinii rozpoznali u odwołującej: przebyty zawał serca ściany dolnej, powikłany migotaniem komór, leczony zabiegowo (...) + (...) w 2011 roku; restenozę w (...)... (...), leczoną plastyką ze stentem w 2012 roku; dławicę piersiową; dyslipidemię oraz przewlekły zespół bólowy w odcinku L-S kręgosłupa. I stwierdzili, że aktualny stopień zaawansowania tych schorzeń narusza sprawność organizmu, w stopniu powodującym nadal częściową niezdolność do pracy zawodowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i wykształceniem, na rok, do 31 października 2015 roku. W uzasadnieniu opinii biegli wskazali, że badana jest po zawale serca ściany dolnej - w 2011 roku, leczonym plastyką (...) z założeniem stentu metalowego. Po półtora roku doszło do restenozy - ponownego istotnego zwężenia (...), leczonej plastyką naczynia z założeniem stentu powlekanego. Biegli wskazali, że od dwóch miesięcy badana ma nawrót typowych dolegliwości wieńcowych po małych wysiłkach. Wskazuje to na istotne zwężenie w naczyniu wieńcowym. Biegli wskazali, że doszło do ponownej restenozy w stencie lub powstało nowe, istotne zwężenie w nowym miejscu (...) lub w nowym naczyniu. Ponieważ jest to nawrót bólów wieńcowych, u osoby po rewaskularyzacji mięśnia sercowego, badana powinna wykonać koronarografię, celem ustalenia przyczyny bólu i ustalenia sposobu dalszego leczenia. To pozwoli na ustalenie dalszego rokowania i okresu niezdolności do pracy. Obecnie badana jest niezdolna do pracy i jest to kontynuacja poprzedniej niezdolności na rok. Komisja lekarska ZUS badała odwołującą przed wystąpieniem objawów chorobowych powodujących dalszą niezdolność do pracy. Przewlekły zespół bólowy w odcinku L-S kręgosłupa, bez cech uszkodzenia obwodowego układu nerwowego, nie powoduje, zdaniem biegłych, niezdolności do pracy. Do tej opinii żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń. ZUS w piśmie procesowym z 16 marca 2015 roku wskazał, że z opinii biegłych wynika, iż doszło do pogorszenia stanu zdrowia po badaniu przez komisję lekarską, stąd nie wnosi uwag do opinii. Sąd podzielił wywody i wnioski opinii biegłych lekarzy sądowych, powołanych do wydania opinii w przedmiotowej sprawie. Opinia ta została wydana po... przede wszystkim przez lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych wcześniej, u odwołującej, jednostek chorobowych. Po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu wywiadu oraz badań odwołującej biegli, występujący w sprawie, wydali, popartą logiczną argumentacją, opinię, z której wynika, że stan zdrowia odwołującej czyni ją nadal okresowo, częściowo niezdolną do pracy. Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz treść cytowanego wyżej artykułu 61 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd, w oparciu o artykuł 477(14) paragraf 2 kodeksu postępowania cywilnego, zmienił zaskarżoną decyzję i w punkcie pierwszym wyroku przyznał K. M. prawo do renty, z tytułu częściowej niezdolności do pracy, na dalszy okres, to jest od 1 listopada 2014 roku do 31 października 2015 roku. Zgodnie z treścią artykułu 118 ustęp 1 a) ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującej prawo do renty, do zamieszczenia z urzędu, w sentencji wyroku, rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego, odnośnie nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, to jest zarówno przyznającej prawo do świadczenia, jak też jego brak. W ocenie Sądu Okręgowego, w przedmiotowej sprawie, brak było podstaw do obciążenia odpowiedzialnością organu rentowego, za nieprzyznanie odwołującej prawa do renty, już na etapie postępowania przed ZUS . Jak wynika z opinii biegłych, dopiero po badaniu przez komisję lekarską doszło do pogorszenia stanu zdrowia, wystąpił nawrót dolegliwości wieńcowych, stąd Sąd nie dopatrzył się tutaj okoliczności przemawiających za obciążeniem odpowiedzialnością organu rentowego, za nieprzyznanie odwołującej prawa do renty, na etapie postępowania przez ZUS. Z tych względów Sąd orzekł jak w punkcie drugim wyroku.