Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2014r. w Suwałkach

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość świadczenia

w związku z odwołaniem A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 28 lutego 2014 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury A. P. na 53,33%.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 28.02.2014r. odmówił A. P. przeliczenia podstawy wymiaru emerytury.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 111 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity z 2009r. Dz U. Nr 153 poz. 1227) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Wcześniej do ustalenia podstawy wymiaru emerytury A. P. przyjął wynagrodzenie z okresu 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia. Wyliczony wskaźnik podstawy wymiaru z wymienionego okresu wynosi 50,58% (decyzja z dnia 07.12.2009r.)

Tymczasem zaświadczenie z dnia 02.04.1974r. wystawione przez (...) w A. nie może być przyjęte, jako dowód do przeliczenia podstawy wymiaru A. P., ponieważ podana została w nim stawka godzinowa. Jednocześnie lata, za które A. P. nie przedłożył wynagrodzeń, zostały uzupełnione wynagrodzeniami minimalnymi z danego okresu.

W odwołaniu od tej decyzji A. P. domagał się jej zmiany i przyjęcia przy wyliczaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia faktycznie otrzymanego w okresie od 01.04.1974r. do 22.01.1976r., a nie wynagrodzenie minimalnego. Stanowisko organu rentowego, który odmówił mu uwzględnienia danych wynikających z zaświadczenia (...) w A., ocenił jako krzywdzące. Jego zdaniem istnieje możliwość wyliczenia podstawy wymiaru składek za sporny okres. W tym też zakresie wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo dodał, iż w dniu 14.02.2014r. odwołujący się złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury, do którego dołączył pismo z (...) Sp. z o.o. dotyczącego braku dokumentacji płacowej za okres przypadający przed rokiem 1979. Natomiast zaskarżoną decyzją odmówił przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia w oparciu o art. 111 ustawy emerytalnej, na podstawie zaświadczenia pracodawcy z dnia 01.04.1974r. ponieważ w zaświadczeniu tym podano jedynie stawkę zaszeregowania. Ponadto wwpw świadczenia odwołującego się został ustalony decyzją z dnia 07.12.2009r. w wysokości 50,85%, z uwzględnieniem wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1968-1972, 1976-1980, 1984-1987 i 1991-1995.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie było uzasadnione.

Na podstawie bowiem dokumentacji pracowniczej znajdującej się w aktach osobowych odwołującego się za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w A. można było ustalić podstawę wymiaru składek za sporny okres. Organ rentowy nie dysponował dokumentami, które w sposób jednoznaczny wskazywałyby na podstawę wymiaru składek za ten okres. Bezspornie bowiem do wniosku o przeliczenie świadczenia odwołujący się dołączył pismo (...) Sp. z o.o. w A. z dnia 11.02.2014r., które informowało, iż za lata pracy przypadające przed rokiem 1979r. w (...) w A. nie może wystawić zaświadczeń o wynagrodzeniu, ponieważ nie posiada z tych lat dokumentacji placowej. Do końca 1999r. zakłady pracy nie były mianowicie zobowiązane do przechowywania dokumentacji płacowej przez okres dłuższy niż 12 lat. Dopiero od 01.01.1991r. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 15.01.1991r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości (Dz.U. Nr 10, poz. 35) wprowadzono przepis, że okres przechowywania list płac, kart zbiorczych oraz innych dokumentów, na podstawie których można ustalić podstawę wymiaru emerytury lub renty, jest uzależniony od okresów przewidzianych w przepisach emerytalno – rentowych określających zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń, które nie ustanawiają konkretnej daty granicznej.

W postępowaniu tymczasem przed sądami pracy, jak wynika z orzecznictwa, czego potwierdzeniem jest choćby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2.02.1996r. II URN (Lex 24774), okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Przepisy mianowicie tego postępowania nie przewidują w tym względzie żadnych ograniczeń w postępowaniu przed sądami. Ewentualne ograniczenia dowodowe wynikające ze wskazanego przez organ rentowy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami. Weryfikacja więc żądania odwołującego się była możliwa w oparciu o akta osobowe, w których znajdowała się dokumentacja pracownicza.

Mając więc to na względzie Sąd oparł się w sprawie o opinię biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i finansów (...). Biegła ta w oparciu o powołaną dokumentację pracowniczą wskazała, że po przeanalizowaniu tych dokumentów można ustalić podstawę wymiaru składek za lata 1974-1976. Następnie zaś wyliczyła nowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury odwołującego się, w dwóch wariantach. W pierwszym wwpw wyliczyła z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczeniowego, uwzględniając lata 1968-1969, 1971-1972, 1974-1980, 1984-1986, 1991-1995 i 1998 i wyniósł on 53,33%, natomiast wwpw wyliczony z 10 kolejnych lat – 1990-1999 - wyniósł 40,12%. Opinii tej strony nie kwestionowały.

Zatem wwpw wyliczony z 20 lat kalendarzowych był wyższy od dotychczasowego (50,85%), co stanowiło warunek przy jego uwzględnieniu.

Mając zatem to na uwadze Sąd Okręgowy w Suwałkach na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.

mt