Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2015roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Augustowski

Protokolant: Ewa Modlińska

Przy udziale Jacka Kowalskiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniach 26.01.2015r., 12.03.2015r. i 10.04.2015r.

sprawy D. S.

syna J.i I.z domu P.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 marca 2014r. w W.woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą nieletnią, po uprzednim użyciu przemocy wobec J. P.polegającej na uderzeniu plecakiem oraz pięścią w twarz, a następnie kopaniu leżącego pokrzywdzonego po całym ciele, zabrał mu w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 10zł, 15 groszy, czym spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazów twarzy – policzka lewego z podbiegnięciem krwawym i uraz nosa z raną i warg, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej dni siedmiu

tj. o czyn z art. 280§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk

I.  Oskarżonego D. S.uznaje za winnego tego, że w dniu 18 marca 2014r. w W.woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, po uprzednim użyciu przemocy wobec J. P.polegającej na uderzeniu plecakiem oraz pięścią w twarz, a następnie kopaniu leżącego pokrzywdzonego po całym ciele, zabrał mu w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 10zł, 15 groszy, tj. za winnego popełnienia występku z art. 280§1 kk i za czyn ten na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat próby;

III.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. w okresie próby oddaje oskarżonego pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania oskarżonego w dniach od 19.03.2014r. do 18.04.2014r.,

V.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, poniesione wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

III 620/14

UZASADNIENIE

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalony został następujący stan faktyczny

W dniu 18 marca 2014r. J. P.przechodził samotnie ulicą (...)w W.. Miał na sobie plecak, a w nim 10 zł 15 gr. Przechodzący obok oskarżony D. S.i jego kolega K. M.podeszli do niego i zażądali 1 zł. Oskarżony odmówił, wtedy K. M.uderzył go plecakiem i pięścią w twarz, a gdy ten się przewrócił, kopał go po całym ciele. Gdy pokrzywdzony się zasłaniał, oskarżony D. S.przeglądał zawartość jego plecaka i zabrał ze środka pieniądze, po czym obydwaj uciekli. Na skutek pobicia przez K. M.pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci urazów policzka lewego oraz nosa z raną i warg, co naruszyło czynności narządów jego ciała na czas poniżej 7 dni.

dowody:

zeznania J. P. – k. 3-4, 12, 21-22, 48-50

opinia – k. 61

D. S.nie był karany sądownie.

dowód – karta karna – k. 46

D. S.nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że on tam tylko był, ale pobił pokrzywdzonego i pieniądze mu zabrał jego kolega K. M.(wyjaśnienia – k. 9-11, 12, 26-28, 32, 70-71

Sąd zważył ponadto, co następuje

Stan faktyczny ustalono na podstawie jasnych, precyzyjnych i konsekwentnych zeznań pokrzywdzonego J. P., składanych w trakcie postępowania. Co prawda nie udało się go przesłuchać przed sądem, ale treść wszystkich zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym jest tak konsekwentna, że można z ogromną dozą prawdopodobieństwa, zbliżoną do pewności założyć, że przed sądem zeznałby to samo. Ponadto jego wersję potwierdza opinia biegłego.

Wyjaśnieniom D. S. oraz zeznaniom K. M. nie można wierzyć. Są one obliczone jedynie na uniknięcie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego i scedowanie tejże na nieletniego sprawcę czynu, któremu jak wiadomo nie grożą takie kary. Poza tym trzeba pamiętać o tym, że obydwaj sprawcy są młodymi mężczyznami pochodzenia romskiego, której to narodowości osoby kierują się swoistym kodeksem, który m.in. nakazuje im chronić siebie pośród obywateli innej narodowości. Trudno zatem się spodziewać, iżby K. M. powiedział jak było naprawdę.

Obydwaj zatem sprawy czynu mają powód, by ukrywać udział D. S., natomiast pokrzywdzony nie ma żadnego racjonalnego powodu, by bezpodstawnie oskarżać jednego sprawcę kosztem innego.. Z jego punktu widzenia bez znaczenia jest, czy to oskarżony zabrał pieniądze czy ten drugi. Istota czynu pozostaje taka sama – został pobity i zabrano mu pieniądze. Nie jest przecież znajomym oskarżonego ,żeby mieć z nim jakiś zatarg i powód do pomówień.

Obydwaj sprawcy, w tym D. S., popełnili czyn z art. 280§1 k.k. Działali wspólnie i w porozumieniu. Porozumienie te było dorozumiane – jeden bił, a drugi w tym czasie przeglądał plecak i wyciągał pieniądze. Każdy zatem swoim zamiarem obejmował zarówno użycie przemocy jak i zabór mienia, a to, że każdy z nich zrealizował go osobno, nie ma wpływu na ocenę odpowiedzialności karnej każdego z nich. Natomiast zdaniem sądu nie można było D. S.przypisać odpowiedzialności za skutki uderzeń w postaci obrażeń ciała. Wiemy bowiem z całą pewnością, że bił tylko K. M., a zatem to on odpowiedzialny jest za powstanie tych skutków.

Oskarżony jest młody, nie był karany, nie używał przemocy, a kwota zrabowanego mienia była niska. Wszystko to przekonało sąd o zasadności zawieszenia wykonania kary. Ważąc zatem stopień społecznej szkodliwości oraz winy sąd określił wymiar kary na 2 lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby w przekonaniu, że w takiej sytuacji jest duże prawdopodobieństwo, że sprawca nie popełni ponownie przestępstwa. Nie jest wystarczająca bowiem przesłanką do orzeczenia kary bezwzględnej to tylko, że sprawca przez pewien czas był tymczasowo aresztowany. Aresztowanie bowiem może nastąpić jedynie z przyczyn dotyczących prawidłowego zabezpieczenia postępowania, a nie surowości kary.

Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy czynu.

Na poczet kary zaliczono na podstawie art. 63§1 k.k.

O kosztach orzeczono po myśli art. 624 k.p.k.