Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stefan Pietrzak

Sędziowie SO Mariola Urbańska - Trzecka

SO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca

Protokolant st. sekr. sądowy Aleksandra Deja - Lis

przy udziale Janusza Bogacza - prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 9 kwietnia 2015 r.

sprawy M. P. s. J. i M. ur. (...) w Ż.

oskarżonego z art. 286 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie X Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Żninie

z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt X K 366/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 3; utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt: IVKa 171/15

UZASADNIENIE

M. P. został oskarżony o to, że 7 marca 2006 roku w Ż. działając, że z góry powziętym zamiarem niespłacania kredytu gotówkowego oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie w błąd pracownika pośrednictwa kredytowego co do okoliczności mających istotne znaczenia prawne w ten sposób, że posiadając zatrudnienie i realne możliwości spłaty zadłużenia, zawarł umowę o kredyt nr (...)- (...) na kwotę 7.000 zł, jednakże nie dokonał spłaty żadnej raty zaciągniętego kredytu, czym działał na szkodę Banku (...) w M.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Szubinie X Zamiejscowy Wydział Karny w Żninie wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 roku (sygn. akt X K 366/14) uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu i na podstawie cyt. przepisu ustawy wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 1), warunkowo zawieszając jej wykonanie na trzyletni okres próby (pkt 2).

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz Banku (...) w M. poprzez zapłatę kwoty 7000 zł (pkt 3).

Niniejszy wyrok zawiera nadto rozstrzygnięcie odnośnie kosztów sądowych w sprawie.

Powyższy wyrok został zaskarżony w trybie apelacji przez prokuratora, w całości, na niekorzyść oskarżonego.

Powołując się na podstawę odwoławczą określoną w art. 438 pkt 2 k.p.k., apelujący podniósł zarzut obrazy przepisów postępowania, tj. art. 415 § 5 k.p.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k., uznając że miała ona wpływ na treść wyroku, a polegała na wydaniu orzeczenia z naruszeniem klauzuli antykumulacyjnej z art. 415 § 5 k.p.k., to jest na bezzasadnym zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej Bankowi (...) w M. poprzez zapłatę kwoty 7.000 zł, podczas gdy z materiału dowodowego wynika, że o roszczeniu wobec banku już orzeczono, a nadto w związku z tym naruszeniem obrazę przepisu art. 46 § 1 k.k. przez nie wyjaśnienie istotnych dla tego rodzaju rozstrzygnięcia okoliczności.

W konkluzji apelacji wniesiono o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Prokurator na rozprawie odwoławczej zmodyfikował pierwotny wniosek zawarty w apelacji, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie pkt. 3. i utrzymanie zaskarżonego wyroku w pozostałej części.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora była zasadna w zakresie, w jakim implikowała uwzględnienie wniosku sformułowanego przez prokuratora na rozprawie odwoławczej i wydanie niniejszego wyroku o charakterze reformatoryjnym.

Na wstępnie nie będzie od rzeczy skonstatować, że przedmiotową apelacją wadliwie zaskarżono rzeczony wyrok w całości i to na niekorzyść oskarżonego, w sytuacji gdy w rzeczywistości zarzut odwoławczy jednoznacznie wskazuje na kierunek apelacji na korzyść oskarżonego, a nadto wyłącznie w zakresie rozstrzygnięcia o środku karnym, zapadłego w trybie przepisu art. 46 § 1 k.k.

W pełni zasadnie zaś autor tejże apelacji, w treści samego zarzutu, podniósł obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 415 § 5 k.p.k. Sąd orzekający rozstrzygając w powyższym zakresie zignorował bowiem to ustalenie, jakie wynikało z treści zeznań śwd. B. S., a mianowicie, że w odniesieniu do tejże kwoty wierzytelności toczyło się postępowanie sądowe, w oparciu o które prowadzono następnie bezskutecznie komornicze postępowanie egzekucyjne (k. 22 – 23).

W tym stanie rzeczy, do wydania orzeczenia w trybie przepisu art. 46 § 1 k.k. (pkt 3 wyroku) doszło z rażącą obrazą przepisu art. 415 § 5 k.p.k., z uwagi na to, że niniejsze roszczenie było już wcześniej przedmiotem innego postępowania (sądowego, cywilnego), które nawet osiągnęło stadium postępowania wykonawczego.

Już tylko zatem na marginesie nie będzie od rzeczy odnotować, że w charakterze pokrzywdzonego w przedmiotowej sprawie niechybnie nie występuje Bank (...) w M., lecz firma (...), która – jak wynika z niekwestionowanych ustaleń - kupiła przedmiotową wierzytelność (k. 1-2, 12-19, 24).

Mając na uwadze powyższe, zasadne i celowe było rozstrzygnięcie o charakterze reformatoryjnym, poprzez uwzględnienie wniosku prokuratora i uchylenie wzmiankowanego orzeczenia zawartego w pkt. 3 i równoczesne utrzymanie wyroku w pozostałej części.

O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnięto w oparciu o treść przepisów art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k., albowiem przemawiały za tym względy słuszności wynikające z zakresu zaskarżenia i treści wyroku sądu odwoławczego.