IV Ka 151/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:protokolant sądowy Mateusz Pokora
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-11-2015
-
Osoba publikująca:Henryka Andrzejewska
-
Korektor:Agnieszka Scheffs
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt. IV Ka 151/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 kwietnia 2015 roku
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla (sprawozdawca)
Sędziowie SO Mariola Urbańska - Trzecka
SO Adam Sygit
Protokolant protokolant sądowy Mateusz Pokora
przy udziale Janusza Bogacza - prokuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy
po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 roku
sprawy M. N. s. A. i E. ur. (...) w I.
na skutek apelacji wniesionych przez skazanego i obrońcę skazanego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Inowrocławiu
z dnia 9 stycznia 2015 roku - sygn. akt II K 445/14
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniża wysokość wymierzonej skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności do lat 6 (sześciu); utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. – Kancelaria Adwokacka w I. kwotę 177,12 (sto siedemdziesiąt siedem 12/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.
IV Ka 151/15
UZASADNIENIE
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie była apelacja osobista skazanego M. N. od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 9 stycznia 2015 r. (sygn. akt II K 445/14).
Skazany w swej apelacji podniósł w szczególności, że nie rozwiązano zapadłego wobec niego wyroku łącznego w sprawie II K 1638/12, wadliwie przyjęto zbiegi przestępstw co do których kary podlegały łączeniu, a nadto nie orzeczono kary łącznej grzywny, domagając się wymierzenia mu dwóch nowych kar łącznych w niższym rozmiarze.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja skazanego była zasadna wyłącznie w takim zakresie, w jakim wywołując postępowanie odwoławcze implikowała konieczność zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez obniżenie wymiaru orzeczonej względem skazanego kary łącznej.
W ocenie organu ad quem, sąd orzekając y w swym kompletnym i w pełni przekonującym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, czyniącym zadość tym wymogom, jakie zakreśla dlań treść przepisu art. 424 k.p.k., wskazał, w sposób jednoznaczny, jasny i zrozumiały dlaczego zapadł taki właśnie wyrok w zakresie kar, które podlegały połączeniu w sprawie nowym węzłem kary łącznej.
Apelacja skazanego zaś co do swej istoty i podniesionych w niej zarzutów pozostaje przede wszystkim w zupełnym oderwaniu od tych regulacji ustawowych, jakie dotyczą orzekania kary łącznej w ramach wyroku łącznego.
Przede wszystkim, należy skonstatować, że Sąd Rejonowy, z powodów przywołanych w uzasadnieniu wyroku, w sposób jak najbardziej prawidłowy ustalił nowy ciąg przestępstw, co do których kary podlegały łączeniu. Nawiasem mówiąc, jest on tożsamy z tym, jaki ukształtowany został treścią wyroku łącznego w sprawie II K 1638/12., a jedynie doszła do połączenia kara wymierzona wobec wymienionego wyrokiem zapadłym w sprawie II K 951/10. Nie ma zatem powodu, aby ponawiać w tym zakresie rzeczoną argumentację.
Wbrew twierdzeniu apelującego, sąd orzekający w pkt. 2. zaskarżonego wyroku rozstrzygnął właśnie o utracie mocy wspomnianego wyroku łącznego Sądu Rejonowego we Włocławku z 31 października 2012 r. zapadłego w sprawie o sygnaturze akt II K 1638/12.
Wreszcie, brak było podstaw do łączenia kar grzywny, albowiem w sprawach, co do których kary podlegały łączeniu, grzywnę wymierzono skazanego tylko w jednej ze spraw.
Zaskarżony wyrok natomiast wymagał zmiany w zakresie wymierzenia skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności. Mając na uwadze wszelkie te uwarunkowania, jakie dotyczą miarkowania kary łącznej grzywny w wyroku łącznym, a które przywołał sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznać należało, że nie zostały one przez tenże Sąd w dostatecznym stopniu uwzględnione i docenione. Mając na względzie granice (dolną i górną) kary, jaką można było wobec skazanego wymierzyć, sąd odwoławczy uznał, że orzeczona wobec niego kara pozbawienia wolności w rozmiarze 8 lat i 2 miesięcy razi swą surowością, wobec czego należało ją obniżyć do lat sześciu.
Z tą zmianą, w pozostałej części zaskarżony wyrok podlegał utrzymaniu w mocy.
O kosztach obrony rozstrzygnięto w oparciu o treść przepisu § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym orzeczono po myśli art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k.