Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa: J. P.

przeciwko: K. S.

o zapłatę kwoty 4.964,01 zł

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu z dnia 03.01.2014 r. sygn. akt X GNc 8578/13, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.964,01 zł (cztery tysiące dziewięćset sześćdziesiąt cztery złote jeden grosz) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25.07.2013 r. do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala tj. w zakresie odsetek ustawowych od 15 do 24 lipca 2013 r.,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  zasądza od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 40,12 zł tytułem kosztów stawiennictwa świadka.

Sygn. akt V GC 321/14 upr

UZASADNIENIE

J. P. reprezentowany przez radcę prawnego w pozwie skierowanym przeciwko K. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) wniósł o zasądzenie kwoty 4.964,01 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15.07.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wg norm przepisanych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana zleciła powodowi wykonanie usługi transportowej na trasie M. (DE) – P. (PL), którą powód wykonał w umówionym terminie za co wystawił fakturę VAT z dnia 15.05.2013 r. Pozwana nie zapłaciła kwoty z tej faktury. Nie uczyniła tego również po wystosowaniu do niej wezwania do zapłaty.

Sąd Rejonowy w Poznań – Stare Miasto w Poznaniu Wydział X Gospodarczy w sprawie V GNc 8578/13 dnia 03.01.2014 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k.22) zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana reprezentowana przez adwokata w sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty podniosła zarzut niewłaściwości Sądu a nadto zaskarżyła nakaz zapłaty w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zarzuciła, że powód nie dostarczył jej kompletnej dokumentacji, a tym samym nie mogła ustalić czy umowa została wykonana właściwie. To zaniedbanie powoda skutkowało wydłużeniem terminu płatności (wedle umowy).

Postanowieniem z dnia 20.02.2014 r. (k.31) Sąd Rejonowy w Poznań – Stare Miasto w Poznaniu Wydział X Gospodarczy w sprawie V GNc 8578/13 stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał tut. Sądowi do rozpoznania.

W odpowiedzi na sprzeciw (k.43) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami.

(zaświadczenie z EDG k.17, informacja z CEIDG k. 18)

Dnia 08.05.2013 r. pozwana zleciła powodowi transport na trasie M. (DE) – P. (PL), za wynagrodzeniem w wysokości kwoty 970 euro (...). Termin zapłaty ustalono na 60 dni od otrzymania przez pozwaną prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem wymaganym do danego transportu dokumentów, min. CMR + liferschein lub list przewozowy.

Powód wykonał umowę.

Dnia 15.05.2013 r. powód wystawił fakturę nr VAT nr (...) na kwotę 970 euro w przeliczeniu na PLN na kwotę 4.964,01 zł tytułem wynagrodzenia za wykonaną usługę transportową. W fakturze termin zapłaty oznaczono na dzień 14.07.2013 r.

Fakturę wraz z CMR, dowodem przekazania towaru i dostawy powód przesłał do pozwanej, która dokumenty te odebrała w dniu 24.05.2013 r.

Po otrzymaniu w/w dokumentów pozwana nie uiściła zapłaty kwoty z faktury.

Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem dnia 09.10.2013 r. Wezwanie okazało się bezskuteczne.

(faktura VAT ze zleceniem spedycyjnym, warunkami wykonania zlecenia, listem przewozowym, dowodem przekazania towaru i dostawy k.8-14, wezwanie do zapłaty k.15-16, kopia księżki nadawczej k. 46-47, wydruk śledzenia przesyłki k. 48-50, zeznania świadka R. K. k.72-73)

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód dowiódł w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów oraz zeznań świadka zasadność swojego roszczenia co do samej zasady i żądanej kwoty. Wypełnił zatem w tym zakresie nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Dowody z dokumentów zaoferowane przez powoda były spójne, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności, zresztą nie czyniła tego również pozwana. Ich treść odpowiadała zatem prawdzie. Zeznania świadka były spójne z dowodami z dokumentów, a zatem również Sąd dał im wiarę.

Strony łączyła umowa międzynarodowego przewozu towarów do której zastosowanie znajdowały przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. Umowę strony zawarły w formie pisemnej i wystawiono list przewozowy CMR. W ocenie Sądu w sposób kompleksowy uregulowała ona stosunek prawny łączący strony. Istotne jest, że dokument zlecenia spedycyjnego wskazywał m.in. datę i miejsce załadunku , datę i miejsce rozładunku , wagę towaru oraz fracht (970 euro netto all in). Szczegółowe warunki zlecenia transportowego strony zawarły w warunkach zlecenia.

Zgromadzone dowody w sprawie wskazywały jednoznacznie, że powód umowę stron wykonał. Zatem należało mu się wynagrodzenie w wysokości ustalonego przez strony frachtu. W ocenie Sądu prawidłowo na spornej fakturze VAT wskazano kwotę do zapłaty. Zasady obrotu gospodarczego i elementarnej dbałości o prowadzoną działalność gospodarczą jednoznacznie wskazują, że gdyby pozwana otrzymała fakturę wystawioną niezgodnie z umową stron lub bez podstawy umownej to interweniowałaby w celu wyjaśnienia sytuacji, żądając wystawienia np. korekty lub jej anulowania. Przedstawiłaby również wnioski dowodowe na dokonane przez siebie czynności w tym zakresie. Tymczasem pozwana otrzymała owe dokumenty dnia 24.05.2013 r. i nie wykazała aby ich prawidłowość kwestionowała. Zważyć również trzeba, że pozwana nie odpowiedziała na skierowane doń przez powoda wezwanie do zapłaty. Zasady doświadczenia życiowego oraz zaniechanie złożenia odpowiedzi w zakresie zaksięgowania spornej faktury na wezwanie Sądu (k.58,61) wskazują, że wymieniona zaksięgowała rzeczoną fakturę zaliczając do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem oczywistym dla Sądu jest wniosek, że pozwana winna jest uiścić wskazaną w pozwie kwotę. Roszczenie powoda było w tym zakresie słuszne i uzasadnione treścią zawartej umowy stron.

Sąd zasądził odsetki ustawowe zgodnie z zapisem umowy stron dotyczącym 60 dniowego terminy zapłaty. Termin należało liczyć od daty otrzymania przez pozwaną dokumentacji wskazującej na wykonanie umowy wraz z fakturą VAT tj. od dnia 24.05.2013 r. Jak bowiem stanowi art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż przepisu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (…).

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie III wyroku w oparciu o treść art. 100 zd. 2 k.p.c. ponieważ powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania tj. w zakresie odsetek ustawowych. Wysokość zasądzonych w punkcie III wyroku kosztów opiewała na łączną kwotę 717,00 zł albowiem powód uiścił inicjując niniejsze postępowanie opłatę od pozwu w kwocie 100 zł, natomiast na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) koszty te wynosiły 600,00 zł, zaś opłata skarbowa od pełnomocnictwa opiewała na 17 zł. Sąd orzekł jak w punkcie IV wyroku zgodnie z art. 108 ¹ k.p.c. zważywszy, że Skarb Państwa wydatkował tytułem kosztów stawiennictwa świadka R. K. kwotę 40,12 zł (k.83v).

Sąd podczas rozprawy 09.04.2015 r. postanowił :

- oddalić wniosek powoda o zobowiązanie pozwanej do przedłożenia ksiąg rachunkowych albowiem Sąd wzywał pozwaną do wskazania w terminie 14 dni czy zaksięgowała sporną fakturę VAT z dnia 15.05.2013 r. pod rygorem przyjęcia przez Sąd, że zaksięgowała. Pozwana nie złożyła oświadczenia w tym zakresie na wezwanie Sądu więc należało uznać, że sporną fakturę zaksięgowała a tym samym, że zbędne byłoby wzywanie pozwanej do przedłożenia ksiąg rachunkowych w celu wykazania tej okoliczności (k.58,61);

- oddalić wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron albowiem wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia zostały już wyjaśnione i przeprowadzenie tegoż subsydiarnego dowodu (art.299 k.p.c.) zbędnie przedłużyłoby postępowanie.