Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwaR. (...)w W.

przeciwko A. H.

o zapłatę

I.  powództwo oddala w całości.

Sygn. akt V GC 496/14

UZASADNIENIE

R. (...) z siedzibą w W. reprezentowany przez radcę prawnego w pozwie z dnia 17.07.2014 r. skierowanym przeciwko A. H. pozwie o zapłatę wniósł
o zasądzenie kwoty 1.356,16 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15.11.2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z zawartą umową stronie pozwanej świadczone były usługi telekomunikacyjne przez pierwotnego wierzyciela – (...) sp. z o.o. w W.. Strona pozwana zobowiązana była do zapłaty za świadczone usługi telekomunikacyjne zgodnie z wystawionymi fakturami VAT. Dnia 12.12.2013 r. powód nabył od pierwotnego wierzyciela wierzytelność objętą fakturą VAT (...) na kwotę 1356,16 z terminem płatności 23.07.2012 r. Pozwany został poinformowany o przeniesieniu wierzytelności na powódkę.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie Wydział VI Cywilny nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 4) z dnia 26.03.2014 r. w sprawie VI Nc-e 323033/14 orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W wywiedzionym przez pozwanego sprzeciwie od nakazu zapłaty (k.4v-6) zaskarżył on w/w orzeczenie w całości wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu zarzucił, że powód błędnie określił pozwanego, brak jest dowodów na istnienie dochodzonej należności i podstaw do wystawienia spornej faktury.

Postanowieniem z dnia 16.05.2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie Wydział VI Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał do rozpoznania sprawę tutejszemu Sądowi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami.

(bezsporne)

Dnia 09.01.2014 r. (...) sp. z o.o. w W. sporządziła pismo adresowane do A. H. zatytułowane zawiadomienie o przelewie wierzytelności informujące, że (...) sp. z o.o. w W. przysługującą jej wobec A. H. wierzytelność z tytułu usług telekomunikacyjnych w kwocie 1.616,27 zł zbyła w dniu 12.12.2013 r. na rzecz R. (...) Zamknięty z siedzibą w W..

Dnia 09.01.2014 r. e- Kancelaria Grupa (...) S.A. we W. sporządziła pismo adresowane do A. H. zatytułowane zawiadomienie o przelewie wierzytelności w którym wezwała do zapłaty w/w kwoty.

(zawiadomienia k.21, wyciąg z Rejestru Funduszy k.23-25)

Sąd zważył, co następuje :

Sąd przydał walor wiarygodności wszystkim dowodom zgromadzonym w sprawie.

Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Jak zaś stanowi art. 744 k.c. w razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych.

Sąd miał na uwadze, że powód domagał się zapłaty wierzytelności, co do której podawał, iż nabył ją na podstawie umowy cesji z 12.12.2013 r. Pozwany zakwestionował w całości istnienie tego roszczenia.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że na powodowej spółce ciążył obowiązek procesowy udowodnienia zarówno swojej legitymacji czynnej (istnienia umowy cesji), a także roszczenia dochodzonego pozwem co do zasady tj. faktu zawarcia umowy, jak i co do konkretnej wskazanej na spornej fakturze VAT kwoty tj. faktu wykonania umowy za które należy się umówione wynagrodzenie.

Sąd miał na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c., strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten nie nakłada zatem na sąd obowiązku dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej (materialnej) bez względu na procesową aktywność stron. Wręcz przeciwnie, przy rozpoznawaniu sprawy rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Adresatem normy zawartej w art. 3 k.p.c. są strony a nie sąd, a zatem co do zasady nie można zarzucać, iż sąd go naruszył ( vide : wyrok S. A. w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2003 r. I ACa 1457/2003). Zważyć przy tym należało, że artykuł 6 k.c. dopuszcza możliwość rozstrzygnięcia przez sąd sporu także wtedy, gdy strona obarczona ciężarem dowodu nie udowodni faktów, z których wywodzi skutki prawne. Sąd nie ma obowiązku działania z urzędu w postępowaniu prowadzonym z udziałem podmiotów profesjonalnie zajmujących się działalnością gospodarczą, tym bardziej gdy są reprezentowani przez pełnomocników zawodowych, co jest zgodne z obecnymi tendencjami w ukształtowaniu kontradyktoryjnego postępowania sądowego ( vide : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r. II CSK 22/2007).

W ocenie Sądu zaoferowane przez powodową spółkę w niniejszym postępowaniu dowody nie doprowadziły do udowodnienia roszczenia dochodzonego pozwem. Sąd miał bowiem na względzie, że inicjatywa dowodowa powodowej spółki sprowadzała się do wniosku o przeprowadzenie dowodów z dokumentów w postaci zawiadomień (k.21) i wyciągu z Rejestru Funduszy (k.23-25). Wszystkie wnioskowane dowody zostały przeprowadzone przez Sąd. Ponadto Sąd wzywał pod rygorem skutków z art. 6 k.c. (k.27, 29) pełnomocnika powoda do przedłożenia faktury VAT (...) i wykazu należności objętych roszczeniem na które to powoływał się w pozwie, jednakże wymieniony nie przedłożył ich.

Powodowi nie udało się więc udowodnić, że dnia 12.12.2013 r. nabył od pierwotnego wierzyciela wierzytelność objętą fakturą VAT (...) na kwotę 1.356,16 z terminem płatności 23.07.2012 r. (brak umowy cesji). Nadto nie dowiódł, iż pozwanego łączyła umowa z (...) sp. z o.o. w W., nadto że faktura VAT (...) została w ogóle wystawiona, ani że jeżeli zostałaby wystawiona to zrobiono to zasadnie. Z całą stanowczością podkreślić przy tym trzeba, że takowych dowodów nie mogły stanowić wygenerowane przez (...) sp. z o.o. w W. i e- Kancelaria Grupa (...) S.A. we W. dokumenty w postaci zawiadomień o przelewie wierzytelności. Przygotowanie i przedłożenie w Sądzie takich dokumentów nie oznacza bynajmniej, że umowa cesji została zawarta, ani że wierzytelność nią objęta istniała. Jak bowiem stanowi art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dodać przy tym trzeba, że brak było dowodów nawet na okoliczność, że dokumenty te doręczono pozwanemu. Zatem z powyższego wynika, że brak było jakichkolwiek wiarygodnych dowodów wskazujących na legitymację czynną powoda, a także na zasadność powództwa.

Zważywszy na całokształt powyższej wskazanych okoliczności Sąd doszedł do wniosku, że powództwo jako nie udowodnione winno podlegać oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo w całości.