Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r. na rozprawie

sprawy z powództwa P.R.E.S.C.O. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko N. S.

o zapłatę

powództwo oddala.

I C 825/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...).á. r.l. z siedzibą w L. złożył drogą elektroniczną pozew przeciwko N. S. domagając się zapłaty kwoty 613,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami szczegółowo wskazanymi w treści pozwu od poszczególnych kwot i terminów płatności oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 2 grudnia 2013 r., przejął od (...) S.A. w W. prawo do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu niezapłaconej składki obowiązkowego ubezpieczenia właścicieli pojazdów.

Od wydanego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany wniósł sprzeciw domagając się oddalenia powództwa w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, że wypowiedział wierzycielowi pierwotnemu wskazaną w treści pozwu umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 grudnia 2013 r. pomiędzy powodem a (...) S.A. w W. zawarta została umowa nazwana przez strony umową sprzedaży wierzytelności, której przedmiotem miały być wierzytelności ujęte w załączniku nr 1 sporządzonym w formie pisemnej i elektronicznej.

(...).á r.l. z siedzibą w Luxembourgu w dniu 21 lutego 2014 r. sporządził dokument, treścią którego było zawiadomienie pozwanego o przelewie wierzytelności.

N. S. był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego F. (...) w okresie 28 sierpnia 2012 r. do 22 października 2012 r. (składka jednorazowa 156,28 zł) oraz pojazdu S. (...) w okresie 10 stycznia 2013 r. do 21 lipca 2013 r.

Dowody:

1.  Umowa o cesji wierzytelności, k 18-21,

2.  zawiadomienie o cesji , k. 26/2-27,

3.  potwierdzenia zawarcia ubezpieczenia k, 38.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało oddalić.

W myśl art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktów prawotwórczych, spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, tzw. onus probandi spoczywa na tym, kto przedstawia określone twierdzenia, a nie na tym, kto im przeczy. W omawianym zakresie, istotną rolę pełnią także przepisy proceduralne, kształtując zasadę tzw. kontradyktoryjności postępowania cywilnego. Art. 3 k.p.c. zobowiązuje strony do dawania wyjaśnień, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Art. 232 k.p.c. nakłada z kolei na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu z reguły spoczywa na powodzie aż do momentu wykazania zasadności podnoszonego roszczenia (udowodnienia faktów będących podstawą żądania). Później, następuje jego przesunięcie na stronę pozwaną.

W ocenie sądu, strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, że na pozwanym w istocie ciąży zadłużenie wynikające z zaniechania regulowania zobowiązań finansowych wobec wierzyciela pierwotnego z tytułu ochrony ubezpieczeniowej. Inicjujący postępowanie nie wykazał w rzeczonej materii chociażby minimalnej inicjatywy dowodowej, zaniechując przedłożenia do akt sprawy polisy stanowiącej pierwotne źródło zobowiązania a jedynie dwa dowody zawarcia umów ubezpieczenia, przy czym tylko z jednego dokumentu wynika, ża na pozwanym ciążył obowiązek uiszczenia kwoty 156,28 zł tytułem składki.

Gdyby nawet przyjąć, że dochodzona pozwem wierzytelność w rzeczywistości istnieje, to należy wskazać, że powód w żaden sposób nie udowodnił faktu jej przejścia na swoją rzecz. Z przedstawionej umowy o przelew wierzytelności wynika jedynie, że określone osoby, w imieniu określonych podmiotów, złożyły oświadczenia określonej treści. Natomiast w żadnym razie nie można na jej podstawie uznać, iż nastąpił przelew konkretnej wierzytelności. Powód zaoferował w niniejszym postępowaniu w istocie jedynie zapewnienie, że taki przelew nastąpił. Jego dowodu w żaden sposób nie stanowi wydruk nazwany „częściowym wykazem wierzytelności”; z uwagi na brak podpisu nie można bowiem, w świetle art. 245 k.p.c., uznać go za dokument.

W ocenie sądu, w przedmiotowej sprawie brak zatem jakiegokolwiek dowodu, który wskazywałby na istnienie wymagalnej wierzytelności przysługującej stronie powodowej wobec pozwanego. Inicjujący postępowanie nie wykazał z jakiego tytułu i w jakiej wysokości doszło do powstania zobowiązania pozwanego wobec pierwotnego wierzyciela oraz czy w istocie doszło do skutecznego przejęcia długu.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec, jak w sentencji wyroku.