Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ireneusz Grodek

Sędziowie SO Tomasz Ignaczak (spr.)

SO Agnieszka Szulc-Wroniszewska

Protokolant sekr. sądowy Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2015 roku

sprawy S. B.

oskarżonego z art. 178a§4 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 19 lutego 2015 roku sygn. akt II K 720/14

na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk, art. 438 pkt 2 kpk, art. 624 § 1 kpk:

- zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnia podstawę prawną rozstrzygnięcia zawartego w pkt. 2 o dyspozycję art. 69 § 4 kk;

- w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

- zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 199/15

UZASADNIENIE

S. B. został oskarżony o to, że w dniu 12 listopada 2014 roku o godz. 1.00 w miejscowości R. na ul. (...), pow. (...), woj. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny, samochód osobowy marki O. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia I próba o godz. 1.57 – 0,75 mg/l, II próba o godz. 2.13 – 0,71 mg/l, III próba o godz. 2.27 – 0,70 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc już w przeszłości prawomocnie skazanym za takie samo przestępstwo przez Sąd Rejonowy w Radomsku w sprawie sygn. akt 1368/08, tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.

Wraz z aktem oskarżenia prokurator skierował do sądu, na podstawie art. 335 § 1 kpk, wniosek o skazanie S. B. bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu, za zarzucane mu przestępstwo z art. 178a § 4 kk. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, grzywny w liczbie 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł oraz orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 4 lat, świadczenia pieniężnego w kwocie 100 zł i zasądzenie od oskarżonego kosztów i opłat postępowania.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim na posiedzeniu w dniu 19 lutego 2015 roku, w obecności stron, uznał, że wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 kpk zasługuje na uwzględnienie i bez przeprowadzenia rozprawy wydał wyrok w sprawie sygn. akt II K 720/14, którym uznał oskarżonego S. B. za winnego popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycje art. 178a § 4 kk i na podstawie tegoż artykułu wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 4 lat;

- na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

- na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 4 lat;

- na podstawie art. 63 § 2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 listopada 2014r.;

- na podstawie art. 49 § 2 kk zobowiązał oskarżonego do zapłaty kwoty 100 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej tytułem świadczenia pieniężnego;

- zasądził od oskarżonego 230 złotych tytułem opłaty oraz 70 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Wyrok ten zaskarżył prokurator w całości na niekorzyść oskarżonego.

Apelacja wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt 1 i 2 kpk i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 69 § 4 kk – poprzez jego niepowołanie w podstawie prawnej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu, w sytuacji kiedy skazany on został za czyn z art. 178a § 4 kk i tym samym powołanie tego przepisu przy zastosowaniu instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary było obligatoryjne;

- obrazę przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 343§ 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kk, polegającą na uwzględnieniu przez Sąd wadliwego wniosku prokuratora o skazanie oskarżonego S. B. bez przeprowadzenia i wymierzeniu mu wskazanej w nim kary, pomimo, iż wniosek ten był niezgodny z zawarta wtoku postępowania przygotowawczego pomiędzy prokuratorem i oskarżonym ugoda co do wymiaru kary, która miła zostać orzeczona, co w konsekwencji spowodowało orzeczenie grzywny w rozmiarze 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda, podczas gdy oskarżony wyraził zgodę na orzeczenie tej kary w rozmiarze 150 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Na rozprawie apelacyjnej prokurator popierał apelację w zakresie dotyczącym obrazy przepisu art. 69 § 4 kk i zmodyfikował wniosek w ten sposób, że wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez powołanie w podstawie prawnej rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności dyspozycji art. 69 § 4 kk oraz o utrzymanie wyroku w mocy w pozostałym zakresie.

Oskarżony na rozprawie apelacyjnej przyłączył się do stanowiska prokuratora.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia powstały podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie podstawy prawnej rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności.

Co do zarzutu obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 343§ 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kk, to jest to zarzut chybiony.

Co prawda w postępowaniu przygotowawczym prokurator wstępnie uzgodnił z oskarżonym wystąpienie do Sądu Rejonowego z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i orzeczenie m.in za zarzucany mu czyn kary grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda – k. 20. Ale wraz z aktem oskarżenia prokurator złożył wniosek na podstawie art. 335 § 1 kpk o wymierzenie oskarżonemu S. B. kary grzywny w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda ( k. 25).

Jak widać powyższy wniosek różnił się od uzgodnień z oskarżonym tym, iż zamiast wnioskowania o wymierzenie kary grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda z nich prokurator zawnioskował o wymierzenie tej kary w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda z nich.

Sąd Rejonowy na posiedzeniu w dniu 19 lutego 2015 r. na podstawie art. 343 § 1 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk uwzględnił wniosek złożony przez prokuratora (z liczbą 50 stawek dziennych, zamiast 150 stawek), co znalazło odbicie w treści zaskarżonego wyroku.

Sąd pierwszej instancji tak postępując w rzeczywistości, nie uchybił jednak treści przepisów 343§ 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk .

Zważyć należy, iż obecny na posiedzeniu prokurator poparł wniosek złożony w trybie art. 335 kpk, a oskarżony wyraził zgodę na wydanie wyroku zgodnie z tymże wnioskiem ( vide protokół posiedzenia k. 31). Tym samym strony zaaprobowały wymiar grzywny z wniosku sporządzonego w trybie art. 335 § 1 kk. - w liczbie 50 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda z nich. Przecież uzgodnienie zawarte na k. 20 nie było wnioskiem skierowanym w trybie art. 335 kpk – taki wniosek znajduje się na k. 25 i to ten wniosek popierał na posiedzeniu prokurator oświadczając, że „ popiera wniosek złożony w trybie art. 335 kpk ”, a oskarżony oświadczył, że „ wyraża zgodę na wydanie wyroku zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 kpk ”. Zatem na posiedzeniu doszło do modyfikacji konsensusu procesowego i obie strony zgodnie ustaliły wymiar kary grzywny na 50 stawek po 10 zł. stawka, a Sąd tak zmodyfikowany wniosek ( słusznie) uwzględnił.

Odnosząc się do zarzutu apelacji związanego z brakiem powołania dyspozycji art. 69 § 4 kk, należy zauważyć, że skarżący nie podnosi, jakoby błędem Sądu Rejonowego było uznanie, iż co do S. B., w realiach niniejszej sprawy, zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek z art. 69 § 4 kk. Skarżący – jak wynika z uzasadnienia skargi apelacyjnej – zaaprobował stanowisko Sądu w kwestii zastosowania wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Tym samym nie doszło, wbrew twierdzeniom skarżącego, do obrazy przepisu prawa materialnego – art. 69 § 4 kk - poprzez jego niezastosowanie.

Błędem Sądu pierwszej instancji było natomiast – jak trafnie zwrócił uwagę skarżący - niepowołanie wspomnianego przepisu w podstawie prawnej zastosowania środka probacyjnego. Zgodnie z treścią art. 69 § 4 kk. wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Skoro zatem Sąd pierwszej instancji uznał, że wypadek taki zachodzi (o czym świadczy uzasadnienie wyroku), winien był przypisując oskarżonemu popełnienie występku z art. 178a § 4 kk, orzekając karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i stosując instytucję warunkowego zawieszenia jej wykonania obok powołanych w pkt 2 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku przepisów art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wskazać także art. 69 § 4 kk.

Wskazane uchybienie ma charakter obrazy przepisów postępowania ( a nie obrazy prawa materialnego) mającej wpływ na treść wyroku w rozumieniu art. 438 pkt 2 kpk - przepis art. 413 § 1 pkt 6 nakazuje bowiem zamieszczenie w treści wyroku zastosowanych przepisów ustawy karnej.

Z tego też powodu zaskarżony wyrok należało zmienić i uzupełnić podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w pkt 2 części dyspozytywnej o art. 69 § 4 kk. Wniosek prokuratora o uchylenie zaskarżonego wyroku zawarty w apelacji był zbyt daleko idący. Zaznaczyć należy, że na rozprawie apelacyjnej prokurator zmodyfikował ten wniosek i domagał się jedynie zmiany zaskarżonego wyroku.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy.

Na mocy art. 624 § 1 kpk ze względów słusznościowych (postępowanie odwoławcze było wynikiem uchybienia formalnoprawnego Sądu pierwszej instancji) zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.