Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Opolu IX Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. w Opolu

sprawy z powództwa (...) -Finanse spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko J. W. (1)

o zapłatę

I. powództwo oddala

II. obciąża powoda poniesionymi kosztami postępowania.

Sygn. akt IX C 1972/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Finanse Spółka z o. o. w W. wnosił o zasądzenie od pozwanego J. W. (1) kwoty 687,37 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8.04.2011r. oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, że (...) Sp. z o. o. w W. zawarła z pozwanym umowę o świadczenie usług - czynności związanych z doprowadzeniem do zawarcia umów ubezpieczenia oraz innych czynności związanych z obsługą tych umów. Pozwany zobowiązany był do rozliczenia w ciągu 7 dni środków finansowych od dnia rozwiązania umowy. Umowa została rozwiązana ze skutkiem na 31.03.2011r.

W dniu 31.03.2013r. powód nabył wierzytelność przeciwko pozwanemu, które wezwany do zapłaty nie spełnił roszczenia.

Po skierowaniu sprawy do rozpoznania przez tutejszy sąd powód podtrzymał swoje stanowisko.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew i nie ustosunkował się do zarzutów pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.07.2009r. (...) Sp. z o .o. zawarła z pozwanym J. W. (2) umowę o nieustalonej treści.

dowód: kopia umowy sprzedaży wierzytelności, k. 19-21

W dniu 31.03.2013r. pomiędzy (...) Spółką z o. o. a powodem - (...) Spółka z o. o. w W. została zawarta umowa przelewu wierzytelności w postaci należności głównych i ubocznych, opisanych szczegółowo w wykazie wierzytelności stanowiących załącznik do umowy przelewu.

dowód: kopia umowy przelewu wierzytelności, k. 23-26

Pismem z dnia 17.05.2013r.. pozwany został wezwany do zapłaty i zawiadomiony o cesji wierzytelności.

dowód: wezwanie k 27

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ powód nie wykazał zasadności roszczenia.

Ustalenia faktyczne sprawy zostały dokonane w oparciu o dokumenty przedstawione przez powoda, zaś istotą sporu było ustalenie, jakiego rodzaju świadczenia zostały przelane na powoda w wyniku umów o przelew wierzytelności.

Powód dochodził świadczeń, jakie wynikać miały z umowy o świadczenie bliżej nieokreślonych usług, której treści ani zakresu nie ustalono, podczas gdy treść obciążających pozwanego świadczeń mogła być ustalona jedynie w oparciu o postanowienia tych umów. Tymczasem zaoferowane przez powoda środki dowodowe pozwoliły jedynie na ustalenie, iż powód zawarł ze spółką (...) Sp. z o. o. umowę przelewu wierzytelności oraz, że sporządził zawiadomienie o dokonanym przelewie i wezwał pozwanego do zapłaty. Powód nie wykazał, ani też nie sprecyzował, jakie świadczenia i w jakich terminach pozwany miałby realizować w związku ze stosunkiem prawnym łączącym ją z cedentem. Nie wykazał, by pozwany spełnić miał wobec cedenta jakiekolwiek świadczenie pieniężne bądź innego rodzaju. W końcu zauważyć też trzeba, iż powód, jako nabywca wierzytelności wynikających z umowy rachunku bankowego winien był wykazać, iż umowa ta została w prawidłowy sposób wykonana przez cedenta, a pozwana otrzymała świadczenie wynikające z umowy.

Sąd wskazuje, iż powód w lakonicznym uzasadnieniu swojego żądania nie podał danych pozwalających na ustalenie w drodze faktów uznanych za przyznane umówionej przez strony wysokości świadczeń oraz umówionych terminów zapłaty, zatem niemożliwe było wnioskowanie, by w tym zakresie żądanie pozwu zostało należycie udowodnione.

Pozwany nie ustosunkował się do twierdzeń co do przelewu, lecz wobec lakoniczności środków dowodowych zaoferowanych przez powoda nie można było ustalić elementów istotnych, składających się na treść umów, z których należności były przedmiotem przelewu. Z tej przyczyny, pomimo, iż pozwany nie powołał żadnych merytorycznych argumentów przeciwko ustaleniu istnienia legitymacji powoda do wystąpienia z pozwem, obowiązkiem sądu była wnikliwa analiza twierdzeń wskazanych przez powoda w uzasadnieniu pozwu jako podstawa faktyczna roszczenia.

W sytuacji, gdy strona wywodząca swoje uprawnienia wynikające z roszczeń przysługujących pierwotnie innym wierzycielom nie przedstawia wyczerpującego katalogu środków dowodowych zmierzających do wykazania zasadności roszczenia, a jako jedyny dowód na zawarcie umowy przelewu wierzytelności przez pierwotnego wierzyciela powołuje kopię zawartej umowy przelewu, trzeba uznać, iż stan sprawy nie pozwala na domniemanie - wbrew wynikom postępowania dowodowego – iż przelew ten istotnie dotyczył wierzytelności przysługujących faktycznie od pozwanego. W tej konkretnej sprawie treść zawartej przez pozwanego z cedentem umowy rachunku o świadczenie usług nie mogła zostać przyznana, bowiem powód nie powołał jej postanowień w treści pozwu.

W ocenie Sądu dowody z dokumentów przestawione przez powoda budzą wątpliwości.

W myśl ogólnych zasad wynikających z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie do powoda należało zatem udowodnienie faktu zawarcia przez cedenta i pierwotnego wierzyciela z pozwanym umowy i jej treści oraz wynikających z niej wzajemnych obowiązków stron.

Powód powinien był wykazać, że wierzytelność wobec pozwanego istniała, udowodnić jej wysokość i wykazać, że powód nabył ją w drodze ważnej umowy przelewu wierzytelności.

Zdaniem sądu powód w niniejszym postępowaniu nie wykazał w sposób niebudzący wątpliwości, że pozwana była zobowiązana wobec cedenta do zapłaty kwoty wskazanej w pozwie ani też, że przeszło na niego takie roszczenie.

Przedstawiona przez powoda umowa o przelew wierzytelności może stanowić dowód tylko tego, że ją zawarto. Powód nie przedłożył sądowi wykazu wierzytelności- w żaden sposób nie wykazał, że nabył wierzytelność właśnie wobec pozwanej. Nie przedłożył też dokumentów ani żadnych dowodów, z których wynikałoby, że pozwany rzeczywiście zawierał umowę z (...) Spółką z o. o.

Rzeczą powoda było, więc wykazanie, że - po pierwsze pozwana była zobowiązana do zapłaty należności z umowy i wykazać istnienie tej umowy. Po drugie wykazanie-, że tę właśnie wierzytelność nabył powód. Powód tymczasem przedłożył odpisy umów przelewu wierzytelności, z których absolutnie nie wynika, że dotyczą one zobowiązania pozwanego ani też nie wykazał źródła zobowiązania pozwanego.

Wobec przedstawionych wyżej argumentów, na skutek niemożności ustalenia faktycznej i prawnej podstawy do uwzględnienia roszczenia powództwo podlegało oddaleniu, mimo braku merytorycznych zarzutów pozwanego.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania oparto na zasadzie wynikającej z art. 98 kpc. Powód jako strona ustępująca winna ponieść koszty postępowania.