Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale: ./.

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 r. w Rybniku

sprawy z odwołania R. R. (1) (R.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o emeryturę

na skutek odwołania R. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 6 listopada 2014 r. Znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 3 października 2014r.

Sędzia

Sygn. akt IX U 74/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 listopada 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił przyznania ubezpieczonemu R. R. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy, powołując się na treść art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż ubezpieczony nie udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W oparciu o posiadaną dokumentację Zakład przyjął za udowodniony staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 9 lat 11 miesięcy i 28 dni. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od 18.10.1973 r. do 27.03.1980 r. z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Od wskazanej decyzji odwołał się ubezpieczony R. R. (1), który podniósł, iż w spornym okresie pracował jako kierowca samochodów ciężarowych. Ubezpieczony wskazał, iż nie ma możliwości przedstawienia odpowiedniego świadectwa z uwagi na likwidację przedsiębiorstwa. Jednak fakt wykonywania pracy w warunkach szczególnych poświadczyć mogą wskazani przez niego świadkowie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Podtrzymał argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. R. (1) urodził się (...) Nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

W dniu 3 października 2014 r. ubezpieczony złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniosek o emeryturę. Oprócz świadectw pracy dokumentujących przebieg jego zatrudnienia, ubezpieczony przedstawił także świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w Przedsiębiorstwie (...) w R. w okresach: od 23.6.1980 r. do 24.02.1982 r., od 18.03.1982 do 15.11.1982 i od 2.02.1983 do 30.09.1990 r. Ubezpieczony wykazał na dzień 1 stycznia 1999 r. łącznie 27 lat 6 miesięcy i 12 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

(dowód: akta rentowe)

R. R. (1) uzyskał uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie kategorii C w dniu 2 sierpnia 1974 r.

(dowód: informacja Prezydenta Miasta J. k. 27)

W okresie od 18 października 1973 r. do 27 marca 1980 r. ubezpieczony był zatrudniony Przedsiębiorstwie (...) w J.. Początkowo pracował w charakterze pomocnika kierowcy dźwigu. Kiedy ukończył kurs prawa jazdy kategorii C

został przeniesiony na stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych o masie pow. 3,5 tony. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Początkowo ubezpieczony jeździł wywrotką W20 o ciężarze całkowitym około 8 ton, następnie ciągnikiem siodłowym marki S. C 28 (samochód ciężarowy z naczepą). Kiedy w 1978 r. ubezpieczony uzyskał prawo jazdy kategorii D, zaczął jeździć S. z plandeką oraz (okazjonalnie w ramach zastępstwa) S. typu O., które służyły do przewozu więźniów i żołnierzy.

(dowód: akta osobowe, zeznania świadków B. M. – nagranie rozprawy z dnia 25.02.2015 r. 00:15:07, J. W. - nagranie rozprawy z dnia 25.02.2015 r. 00:22:06; przesłuchanie ubezpieczonego - nagranie rozprawy z dnia25.02.2015 r. 00:30:56)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach rentowych i aktach osobowych ubezpieczonego, których prawdziwości nie podważała żadna ze stron. Brak było podstaw do odmowy przyznania walory wiarygodności dowodowi z dokumentu w postaci informacji Prezydenta Miasta J.. Sąd przyznał także walor wiarygodności zeznaniom ubezpieczonego i świadków albowiem były one ze sobą w pełni spójne, logiczne i nie nasuwały zastrzeżeń w świetle zasad doświadczenia życiowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego R. R. (1) zasługiwało na uwzględnienie.

Możliwość uzyskania emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach przewiduje art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227). Szczegółowe warunki, na jakich można otrzymać to świadczenie, zawarte są w rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 r. Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Do warunków nabycia wskazanej emerytury należą: ukończenie przez ubezpieczonego 60 roku życia, osiągnięcie na dzień 1 stycznia 1999 r. co najmniej 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach, tj. 25- letniego. Powyższa emerytura przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego, ewentualnie złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE na dochody Skarbu Państw.

W sprawie niniejszej nie budziło wątpliwości, iż ubezpieczony osiągnął wymagany wiek 60 lat i nie jest członkiem OFE. Spełnił także wymóg posiadania co najmniej 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Spór między stronami koncentrował się wokół warunku wykazania na dzień 1 stycznia 1999 r. 15 – letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do przyjęcia, iż także ten wymóg uzyskania prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, został przez ubezpieczonego spełniony.

Organ rentowy uznał za udowodniony staż pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych w wymiarze 9 lat 11 miesięcy i 28 dni tj. okres zatrudnienia R. R. (1) w Przedsiębiorstwie (...) w R.. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnił

natomiast okresu pracy ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) w J. od 18.10.1973 r. do 27.03.1980 r. Jednakże mimo braku stosownego zaświadczenia o wykonywaniu w tym okresie pracy w warunkach szczególnych, ubezpieczony wykazał, iż faktycznie taką pracę świadczył. Jak zeznali świadkowie B. M. i J. W., we wskazanym zakładzie pracy ubezpieczony kierował takimi samochodami jak wywrotka W20, ciągnik siodłowy S. (...) czy też S. z plandeką służący do przewozu osób. Ciężar całkowity wszystkich tych pojazdów przekraczał 3,5 tony. Tym samym zgodnie z działem VIII pkt 2 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. praca jaką wykonywał ubezpieczony, była pracą w szczególnym warunkach. Sąd zaliczył zatem ubezpieczonemu do wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych okres od 3 sierpnia 1974 r. do 27 marca 1980 r. tj. 5 lat 7 miesięcy i 24 dni. Sąd miał na uwadze, iż ubezpieczony uzyskał prawo jazdy kategorii C w dniu 2 sierpnia 1974 r., tj. w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w J.. Jak przyznał sam ubezpieczony, dopiero od tej chwili faktycznie wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych. Łączny staż pracy w warunkach szczególnych wykazany przez ubezpieczonego wynosił ponad 15 lat (dokładnie 15 lat 7 miesięcy i 22 dni).

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał R. R. (1) prawo do emerytury od dnia 3.10.2014 r., tj. od dnia złożenia wniosku.

Sędzia