Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant Dagmara Nowicka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Włodzimierza Leonczuka

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r.

sprawy:

1. P. P.

syna K. i J. z d. B.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 28 września 2014 roku w K., woj. (...), przywłaszczył sobie znalezioną kartę płatniczą należącą do B. D. wydaną przez bank (...) S.A. do rachunku bankowego o numerze (...), działając na szkodę B. D.,

tj. o c z yn z art. 284 § 3 k.k.;

2.  w dniu 28 września 2014 roku w sklepie (...) w K. przy ulicy (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez upoważnienia wpłynął na automatyczne przetwarzanie i przekazywanie danych informatycznych w ten sposób, że przy użyciu przywłaszczonej karty płatniczej dotyczącej prowadzonego przez (...) S.A. rachunku bankowego o numerze (...) należącego do B. D. przełamał elektroniczne zabezpieczenia środków pieniężnych zgromadzonych na tymże rachunku używając bezprawnie uzyskanej w/w karty płatniczej i dokonał wypłaty środków pieniężnych na kwotę 11,95 złotych z w/w rachunku bankowego płacąc za towary zakupione w przedmiotowym sklepie używając tej karty zbliżeniowo, czym działał na szkodę B. D.,

tj. o cz y n z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw . z art. 11 § 2 k.k.;

3.  w dniu 28 września 2014 roku w sklepie (...) w K. przy ulicy (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez upoważnienia wpłynął na automatyczne przetwarzanie i przekazywanie danych informatycznych w ten sposób, że przy użyciu przywłaszczonej karty płatniczej dotyczącej prowadzonego przez (...) S.A. rachunku bankowego o numerze (...) należącego do B. D. przełamał elektroniczne zabezpieczenia środków pieniężnych zgromadzonych na tymże rachunku używając bezprawnie uzyskanej w/w karty płatniczej i dokonał wypłaty środków pieniężnych na kwotę 7,98 złotych z w/w rachunku bankowego płacąc za towary zakupione w przedmiotowym sklepie używając tej karty zbliżeniowo, czym działał na szkodę B. D.,

tj. o cz y n z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw . z art. 11 § 2 k.k.;

4.  w dniu 28 września 2014 roku na stacji paliw (...) w M. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez upoważnienia wpłynął na automatyczne przetwarzanie i przekazywanie danych informatycznych w ten sposób, że przy użyciu przywłaszczonej karty płatniczej dotyczącej prowadzonego przez (...) S.A. rachunku bankowego o numerze (...) należącego do B. D. przełamał elektroniczne zabezpieczenia środków pieniężnych zgromadzonych na tymże rachunku używając bezprawnie uzyskanej w/w karty płatniczej i dokonał wypłaty środków pieniężnych na kwotę 43,98 złotych z w/w rachunku bankowego płacąc za paliwo zakupione na tej stacji używając tej karty zbliżeniowo, czym działał na szkodę B. D.,

tj. o cz y n z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw . z art. 11 § 2 k.k.;

5.  w dniu 28 września 2014 roku w McDonalds w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez upoważnienia wpłynął na automatyczne przetwarzanie i przekazywanie danych informatycznych w ten sposób, że przy użyciu przywłaszczonej karty płatniczej dotyczącej prowadzonego przez (...) S.A. rachunku bankowego o numerze (...) należącego do B. D. przełamał elektroniczne zabezpieczenia środków pieniężnych zgromadzonych na tymże rachunku używając bezprawnie uzyskanej w/w karty płatniczej i dokonał wypłaty środków pieniężnych na kwotę 41,80 złotych z w/w rachunku bankowego płacąc za potrawy zakupione w McDonalds używając tej karty zbliżeniowo, czym działał na szkodę B. D.,

tj. o cz y n z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw . z art. 11 § 2 k.k.;

2. M. W.

syna A. i A. z d. M.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

6.  w dniu 28 września 2014 roku w sklepie (...) w J. przy ulicy (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bez upoważnienia wpłynął na automatyczne przetwarzanie i przekazywanie danych informatycznych w ten sposób, że przy użyciu przywłaszczonej przez P. P. karty płatniczej dotyczącej prowadzonego przez (...) S.A. rachunku bankowego o numerze (...) należącego do B. D. przełamał elektroniczne zabezpieczenia środków pieniężnych zgromadzonych na tymże rachunku używając bezprawnie uzyskanej w/w karty płatniczej i dokonał wypłaty środków pieniężnych na kwotę 44,99 złotych z w/w rachunku bankowego płacąc za towary alkoholowe zakupione w przedmiotowym sklepie używając tej karty zbliżeniowo, czym działał na szkodę B. D.,

tj. o cz y n z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw . z art. 11 § 2 k.k.;

I.  oskarżonego P. P. uznaje za winnego tego, że:

- w dniu 28 września 2014 r. w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po wprowadzeniu w błąd pracownika sklepu (...) przy ul. (...) co do właściciela karty płatniczej wydanej przez (...) S.A., której usunięcia wcześniej dokonał, doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D. w kwocie 11,95 zł płacąc w ten sposób za towar, czym bez upoważnienia wpłynął jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na rachunku bankowym B. D., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 28 września 2014 r. w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po wprowadzeniu w błąd pracownika sklepu (...) przy ul. (...) co do właściciela karty płatniczej wydanej przez (...) S.A., której usunięcia wcześniej dokonał, doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D. w kwocie 7,98 zł płacąc w ten sposób za towar, czym bez upoważnienia wpłynął jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na rachunku bankowym B. D., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 28 września 2014 r. w M. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po wprowadzeniu w błąd pracownika sklepu stacji paliw (...) przy ul. (...) co do właściciela karty płatniczej wydanej przez (...) S.A., której usunięcia wcześniej dokonał, doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D. w kwocie 43,98 zł płacąc w ten sposób za paliwo, czym bez upoważnienia wpłynął jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na rachunku bankowym B. D., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 28 września 2014 r. w J. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po wprowadzeniu w błąd pracownika baru (...) co do właściciela karty płatniczej wydanej przez (...) S.A., której usunięcia wcześniej dokonał, doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D. w kwocie 41,80 zł płacąc w ten sposób za posiłek, czym bez upoważnienia wpłynął jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na rachunku bankowym B. D., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

przy przyjęciu, że czyny te stanowią elementy ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego P. P. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu P. P. okres zatrzymania w dniu 7 października 2014 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego P. P. w okresie próby pod dozór kuratora;

V.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego P. P. do kontynuowania wykonywania pracy zarobkowej;

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. P. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej B. D. kwoty 105,71 złotych (stu pięciu zł 71/100 gr);

VII.  oskarżonego M. W. uznaje za winnego tego, że w dniu 28 września 2014 r. w J. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po wprowadzeniu w błąd pracownika sklepu (...) przy ul. (...) co do właściciela karty płatniczej wydanej przez (...) S.A., której usunięcia wcześniej dokonał P. P., doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D. w kwocie 44,99 zł płacąc w ten sposób za towar, czym bez upoważnienia wpłynął jednocześnie na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na rachunku bankowym B. D., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w związku z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego M. W. warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

IX.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. W. okres zatrzymania w dniu 7 października 2014 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

X.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego M. W. w okresie próby pod dozór kuratora;

XI.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. W. do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;

XII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. W. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej B. D. kwoty 44,99 złotych (czterdziestu czterech zł 99/100 gr);

XIII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych P. P. i M. W. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1662/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 27 na 28 września 2014 r. w K. B. D. zgubiła torebkę, w której miała m. in. kartę płatniczą banku (...). Rankiem 28 września 2014 r. w K. znalazł ją P. P. i wziął ze sobą. Z tą kartą udał się do znajomego M. W., którego poinformował, że znalazł cudzą kartę. Stamtąd poszedł do sklepu (...) przy ul. (...) chcą sprawdzić, czy karta działa. Zrobił zakupy za kwotę 11,95 zł i zapłacił za nie zbliżeniowo wręczając sprzedawcy kartę B. D., czym wprowadził go w błąd co do właściciela karty. W tym samym sklepie po chwili ponownie zrobił zakupy w opisany powyżej sposób za kwotę 7,98 zł.

dowód: wyjaśnienia P. P. k. 25-26, 80-82, 107v

zeznania B. D. k. 2-3, 32

zestawienie operacji k. 5

P. P. wrócił do domu M. W., u którego przebywał jeszcze M. T.. Mężczyźni postanowili pojechać we trzech do J. samochodem M. T.. Po drodze zajechali na stację benzynową w M. przy ul. (...), gdzie M. T. zatankował samochód. P. P. z kartą płatniczą B. D. wszedł do budynku stacji, podał ją pracownikowi wprowadzając go w błąd co do jej właściciela i użył jej zbliżeniowo płacąc kwotę 43,98 zł. Następnie mężczyźni pojechali do J. do (...), w J., gdzie w okienku (...) zamówili posiłek. P. P., za pośrednictwem M. T., który siedział najbliżej okienka i któremu podał kartę, w taki sam sposób zapłacił za zamówione jedzenie kwotę 41,80 zł.

dowód: wyjaśnienia P. P. k. 25-26, 80-82, 107v

wyjaśnienia M. W. k. 21-22, 80-82, 107v

zestawienie operacji k. 5

Stamtąd mężczyźni pojechali do C.. P. P. wręczył M. W. kartę B. D.. M. W. poszedł do sklepu (...), gdzie kupił dla siebie alkohol za kwotę 44,99 zł używając karty B. D.. Zapłacił nią zbliżeniowo wprowadzając sprzedawcę w błąd co do jej właściciela.

dowód: wyjaśnienia P. P. k. 25-26, 80-82, 107v

wyjaśnienia M. W. k. 21-22, 80-82, 107v

zestawienie operacji k. 5

Wszystkie transakcje dokonane przez P. P. i M. W. spowodowały zmiany w systemie informatycznym dot. rachunku bankowego B. D. poprzez zmiany w zapisie historii rachunku.

dowód: zestawienie operacji k. 5

Oskarżony P. P. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że na chodniku znalazł kartę wystawioną na nazwisko B. D.. Zabrał ją i poszedł do M. W., któremu powiedział o tym fakcie. Następnie, chcąc sprawdzić, czy karta działa, poszedł do sklepu (...), gdzie dwukrotnie zrobił zakupy na kwoty odpowiednio 11,95 zł i 7,98 zł. Potem wrócił do M. W., u którego przebywał także M. T. i wspólnie postanowili pojechać do J.. Po drodze zajechali na stację paliw w M., gdzie M. T. zatankował paliwo, a P. P. zapłacił za nie ok. 40 zł zbliżeniowo kartą B. D.. Następnie mężczyźni pojechali do baru (...), gdzie nie wychodząc z auta zamówili (za pośrednictwem kierowcy – M. T.) zamówili jedzenie. Oskarżony podał kartę B. D. M. T., który użył jej zbliżeniowo. Potem postanowili pojechać do C.. Po drodze był sklep (...) i M. W. poszedł na zakupy do tego sklepu. Oskarżony wyjaśnił, że dał M. kartę B. D., żeby mógł nią zapłacić. Później wrócili do domu, a kartę zostawił w samochodzie.

W kolejnych wyjaśnieniach podał, że gdy byli w McDonald’s, to on płacił za jedzenie dla wszystkich trzech. Podał tylko kartę M. T., bo sam siedział za daleko od okienka. Wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze i uzgodnił ją z Prokuratorem.

Przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał złożone dotychczas wyjaśnienia. Dodał, że nie przyszło mu do głowy, aby zanieść kartę na Policję. Był bez pieniędzy i pod wpływem alkoholu po imprezie. Wyjaśnił, że to był jego pomysł, aby pojechać do miasta i płacić znalezioną kartą za różne rzeczy. Podał, że M. W. wiedział, że karta nie należy do niego, bo mu o tym mówił.

Oskarżony M. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i wyjaśnił, że ok. godz. 7:00 w dniu 28 września 2014 r. przyszedł do niego P. P. z zakupami i powiedział, że ma kartę i że mogą pojechać do J. na zakupy. Wyjaśnił, że pojechali na stację (...) w M. i zatankowali paliwo, za które zapłacił kwotę ok. 50 zł P. P.. Następnie pojechali do (...), gdzie zamówili sobie jedzenie za ok. 40 zł. Płacił P. P., chociaż możliwe, że podał kartę M. T.. Potem pojechali do C., gdzie zajechali do sklepu (...). Oskarżony wyjaśnił, że poszedł do sklepu, a koledzy zostali w aucie. Kupił alkohol, za który zapłacił zbliżeniowo ponad 40 zł kartą, którą dał mu P. P.. Myślał, że jest to karta P. P.. Następnie wrócili do domu.

Składając wyjaśnienia kolejny raz dodał, że wiedział, że karta płatnicza nie należy do współoskarżonego. Ponadto podał, że w (...) płacił P. P., a jedynie podał kartę M. T.. Wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze i uzgodnił ją z Prokuratorem.

Przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obu oskarżonych Sąd ocenił jako wiarygodne w całości, z wyjątkiem tylko jednej okoliczności w relacji M. W., tj. tej dotyczącej świadomość oskarżonego, do kogo należy karta płatnicza. Początkowo bowiem oskarżony wskazywał, że był przekonany, że jest to karta P. P., jednak już w drugich wyjaśnieniach oraz przed Sądem przyznał, że wiedział, że nie jest jego. Okoliczność ta wynika ponadto z wiarygodnych wyjaśnień P. P., który od początku konsekwentnie wskazywał, że poinformował M. W. o znalezieniu karty. Zaraz po jej znalezieniu poszedł bowiem do M. W., którego od razu poinformował o znalezieniu karty.

Wyjaśnienia obu oskarżonych korespondują ze sobą, uzupełniają się i tworzą spójną całość. Dodatkowo potwierdza je zestawienie transakcji wykonywanych w dniu 28 września 2014 r. przy użyciu karty B. D.. Nie mogła ich wykonać pokrzywdzona, skoro już od nocy tego dnia nie była w posiadaniu swojej karty. Wyjaśnienia P. P. co do sposobu wejścia w posiadanie karty potwierdzają przy tym zeznania pokrzywdzonej, która opisała sposób utracenia karty. Nie ma podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania pokrzywdzonej. Korespondują z wiarygodnymi wyjaśnieniami oskarżonego oraz wydrukiem transakcji, z którego wynika, że w czasie, gdy B. D. utraciła kartę, były dokonywane przy jej pomocy płatności. Wszystkie dowody, zarówno osobowe, jak i z dokumentów, tworzą spójną, uzupełniającą się całość.

Jako wiarygodne ocenił Sąd dokumenty zebrane w sprawie. Wszystkie pochodzą od uprawnionych organów, nie były one kwestionowane przez strony postępowania. Sąd również nie dostrzegł powodów, by je podważać.

Biorąc pod uwagę zebrane dowody Sąd ustalił, że P. P. wszedł w posiadanie karty płatniczej należącej do B. D.. Karta płatnicza jest dokumentem, bowiem związane jest z nią określone prawo – możliwość dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym jej właściciela, a P. P. usunął ją, bowiem zabrał z miejsca znalezienia nie podejmując działań w celu zwrotu karty jej właścicielce. Sąd nie podziela poglądu o tym, by takie zachowanie oskarżonego wypełniało znamiona występku z art. 284 § 3 k.k., ponieważ karta płatniczą nie jest rzeczą, a dokumentem, natomiast przedmiotem przestępstwa z art. 284 k.k. może być rzecz ruchoma lub prawo majątkowe. Karta płatnicza natomiast, w ocenie Sądu, stanowi dokument, ponieważ jest z nią związane określone prawo – korzystania ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym właściciela. W związku z tym Sąd stoi na stanowisku, że zabranie znalezionej karty płatniczej, czyli dokumentu, stanowi jej usunięcie, a więc wypełnia znamiona występku z art. 276 k.k., a nie 284 § 3 k.k.

Następnie oskarżony użył znalezionej wcześniej karty w taki sposób, że w sklepie (...) w K. przy ul. (...) zapłacił nią za towar wprowadzając pracownika sklepu w błąd co do właściciela karty. Na skutek tego pracownik ten rozporządził niekorzystnie mieniem B. D. w kwocie 11,95 zł, ponieważ umożliwił oskarżonemu dokonanie zapłaty przy pomocy terminala zbliżeniowego, co spowodowało zmniejszenie środków na rachunku B. D.. Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci artykułów spożywczych. Transakcja ta została odnotowana na rachunku bankowym pokrzywdzonej, a więc oskarżony wpłynął na automatyczne przetwarzanie danych i zrobił to bez upoważnienia. Nie dysponował bowiem zgodą właścicielki karty. To zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

P. P. nie pokonał żadnego zabezpieczenia karty – płatności dokonał zbliżeniowo, nie używał kodu PIN, a karta ta nie była zabezpieczona w inny sposób w przypadku dokonywania płatności zbliżeniowych, a zatem nie sposób mówić o wypełnieniu przez niego również znamion występku z art. 279 § 1 k.k.

Następnie P. P. ponownie w tym samym sklepie działając w taki sam sposób kupił papierosy. Również to jego zachowanie wypełnia znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Tego samego dnia P. P. jeszcze dwukrotnie w taki sam sposób jak opisany powyżej płacił za paliwo na stacji (...) w M. przy ul. (...) oraz za posiłek w barze (...) w J. za każdym razem posługując się kartą B. D. i płacąc odpowiednio kwoty 43,98 zł i 41,80 zł. W ocenie Sądu okoliczność, że P. P. podał kartę M. T., który przybliżył ją do czytnika w barze (...) nie oznacza, że to nie on jest sprawcą tego czynu, skoro cały czas to P. P. dysponował tą kartą i jego zamiarem było płacić za różne towary za jej pomocą. Przekazanie koledze karty tylko z tego powodu, że to on, jako siedzący najbliżej okienka, nie ma wpływu na odpowiedzialność P. P., który działał z zamiarem dokonania płatności cudzą kartą za posiłek dla wszystkich trzech mężczyzn. Również tymi zachowaniami oskarżony wypełnił znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wszystkie opisane wyżej zachowania oskarżonego P. P. zostały dokonane w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, tj. na przestrzeni kilku godzin w dniu 28 września 2014 r. Należało więc przyjąć, że oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k.

Sąd ustalił również, że po tym, jak P. P. przekazał kartę płatniczą B. D. M. W., ten udał się z nią do sklepu (...) przy ul. (...) w J. i tam kupił przy jej użyciu alkohol w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika sklepu co do właściciela karty i zapłacił nią zbliżeniowo kwotę 44,99 zł za alkohol doprowadzając go w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. D.. Wpłynął tym samym na automatyczne przetwarzanie danych informatycznych na jej rachunku bankowym i zrobił to bez upoważnienia, ponieważ kartą posługiwał się bez jej wiedzy i zgody. Czynem tym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżeni są dorośli, naruszyli oczywiste zakazy, są zdolni do przypisania im winy. Oskarżeni działali przy tym świadomie – obaj wiedzieli, że posługują się cudzą kartą płatniczą, że nie mają do tego uprawnienia i że dysponują w ten sposób cudzymi pieniędzmi.

Sąd przyjął, że stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych przestępstw jest znaczny. Oskarżeni działali świadomie, zaspokajali swoje przyziemne potrzeby działając na szkodę innej osoby.

W ocenie Sądu czyn zarzucony oskarżonemu P. P. w pkt 1 aktu oskarżenia stanowi czyn współukarany uprzedni wobec kolejnych popełnionych przez niego przestępstw. Już bowiem zabierając kartę P. P. miał powzięty zamiar dalszego posługiwania się nią, o czym świadczą podjęte przez niego następnie zachowania – zaniechanie oddania karty np. w komisariacie Policji, pierwsze sprawdzenie w sklepie (...) w K., czy karta działa i kolejne zakupy po upewnieniu się, że jest to możliwe. W takim wypadku należy przyjąć konstrukcję niekarania za dokonane usunięcie karty płatniczej (zob. komentarz do art. 278 k.k. w: Kodeks karny. Komentarz. Mozgawa M. [red.], LEX 2014). Zdaniem Sądu sytuację należałoby ocenić inaczej, gdyby zachowanie sprawcy polegało jedynie na usunięciu karty płatniczej. Wówczas zastosowanie znalazłby przepis art. 276 k.k. Skoro jednak dokonanie dalszych czynności jest niemożliwe bez uprzedniego dokonania usunięcia karty, przemawia to za uznaniem samego usunięcia karty za czyn współukarany uprzedni.

W związku z powyższym Sąd wymierzył oskarżonemu jedną karę biorąc pod uwagę, że działał on w warunkach ciągu przestępstw na podstawie przepisu najsurowszego, tj. art. 286 § 1 k.k. tylko za kolejne przypisane mu przestępstwa. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą jego wcześniejszą karalność, w tym za przestępstwo przeciwko mieniu oraz wielość jego zachowań. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował natomiast postawę oskarżonego, tj. przyznanie się przez niego do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożenie wyjaśnień, które pozwoliły na czynienie w sprawie ustaleń faktycznych. Kara roku pozbawienia wolności jest w ocenie Sądu odpowiednią reakcją na popełnione przez niego przestępstwa. Pozostaje powyżej dolnego progu ze względu na to, że nie jest to pierwsze naruszenie prawa przez P. P.. Oznacza to, że trzeba na niego oddziaływać surowiej, aby uzmysłowić mu nieopłacalność łamania prawa, czemu Sąd dał wyraz w wymiarze kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Mimo wcześniejszej karalności oskarżonego Sąd uznał, że istnieją podstawy do nieorzekania bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Oskarżony okazał żal z powodu swojego postępowania, obecnie pracuje, a więc można przypuszczać, że nie posunie się do ponownego naruszania porządku prawnego. Sąd wyznaczył okres próby na 5 lat, tj. maksymalny okres, aby przez cały ten czas zachowanie oskarżonego podlegało kontroli. Okres ten pozwoli zweryfikować, czy rzeczywiście oskarżony wykorzysta daną mu szansę, a z drugiej strony powinien zmotywować go do dalszego trybu życia zgodnego z prawem tym bardziej, że Sąd oddał go w tym czasie pod dozór kuratora.

Na poczet kary roku pozbawienia wolności zaliczono P. P. okres jego zatrzymania w sprawie.

Sąd zobowiązał oskarżonego w okresie próby do kontynuowania wykonywania pracy zarobkowej uznając, że wykonywanie przez oskarżonego pracy pozytywnie wpływa na jego tryb życia i wzbudza w nim pozytywne zachowania.

Z powodu wyrządzenia popełnionymi przestępstwami szkody w wysokości 105,71 zł w mieniu B. D. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku jej naprawienia w całości. Środek ten wzmocni oddziaływanie wyroku jako całości.

Za przypisane M. W. przestępstwo Sąd wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. M. W. również jest osobą wcześniej karaną, był skazany na karę grzywny. W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy odpowiada wadze jego czynu, jest to najniższy możliwy wymiar kary w tym przypadku.

Sąd uznał, że również w stosunku do M. W. można założyć, że nie popełni on ponownie przestępstwa mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary. Jest osobą młodą, można przypuszczać, że samo postępowanie karne uzmysłowi mu nieopłacalność takiego niezgodnego z prawem postępowania. Sąd wyznaczył okres próby na 5 lat kierując się tymi samymi względami, co w przypadku P. P.. Oskarżony musi mieć świadomość, że jego zachowanie będzie podlegać kontroli przez tak długi czas i to od niego zależy, czy wykonanie kary zostanie zarządzone, czy nie.

Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności.

Oddając oskarżonego pod dozór kuratora Sąd miał na celu wzmocnienia oddziaływania na niego i dodatkowego zmobilizowania go do życia zgodnego z prawem.

M. W. został też zobowiązany wyrokiem do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej. Oskarżony ma 24 lata, jest zdrowy, zdolny do pracy. Uzyskanie pracy z pewnością będzie dla niego korzystne i zmotywuje go do stabilnego, zgodnego z prawem trybu życia.

Sąd uznał, że celowe jest zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody, skoro swoim działaniem taką wyrządził.

Sąd zwolnił obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie byłoby dla nich zbyt uciążliwe. M. W. jest bezrobotny, natomiast P. P. co prawda pracuje, lecz otrzymuje minimalne wynagrodzenie.