Pełny tekst orzeczenia

PROTOKÓŁ

Na rozprawie dnia 16 marca 2015 r. stawił się:

Powód: Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. - nie stawił się nikt, zawiadomieni.pozwani: K. M., S. M. nie stawili się pomimo należytego zawiadomienia go o terminie rozprawy, nie złożyli żadnych wyjaśnień – ani nie żądali przeprowadzenia rozprawy w ich nieobecności. Przewodniczący ogłosił wyrok zaoczny.

Protokolant Przewodniczący

……………………………………………… ………………………………………………

(podpis) (podpis)

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wałbrzych, dnia 16 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Kamil Majcher

Protokolant:Aneta Bobowska

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r. w Wałbrzychu

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W.

przeciwko K. M., S. M.

- o zapłatę

I zasądza od pozwanej K. M. na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. kwotę 4 131, 65 zł (cztery tysiące sto trzydzieści jeden złotych sześćdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 826,33 zł od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 826,33 zł od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 826,33 zł od dnia 1 września 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 826,33 zł od dnia 1 października 2014 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 826,33 zł od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo wobec S. M.;

III zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

IV wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Strona powodowa Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) wniosła pozew o zapłatę kwoty 4.131,65 zł przeciwko K. M. i S. M.. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że pozwana K. M. zalega z uiszczaniem opłat z tytułu czynszu za lokal położony w W. przy ul. (...), a wobec pozwanego S. M. wskazała, że w umowie darowizny lokalu z dnia 11 lutego 2011 r. zobowiązał się on płacić na bieżąco wszelkie opłaty związane z eksploatacją lokalu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Właścicielem lokalu położonego w W. przy ul. (...) jest K. M., która lokal ten uzyskała od swojego ojca S. M. na podstawie umowy darowizny z dnia 11 lutego 2011 r. W § 5 pkt 2 umowy darowizny S. M. oświadczył, że w imieniu swojej małoletniej córki K. M. przejmuje wszelkie obowiązki wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W., z tym, że zobowiązuje się płacić na bieżąco wszelkie opłaty związane z eksploatacją tego lokalu, do czasu uzyskania niezależności finansowej przez córkę.

Zadłużenie wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z tytułu czynszu za w/w lokal za okres od czerwca do października 2014 r. wynosi 4.131,65 zł.

- okoliczności bezsporne.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części skierowanej przeciwko pozwanej K. M., natomiast w części skierowanej przeciwko S. M. jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Na wstępie niniejszych rozważań wskazać trzeba, że stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budził wątpliwości zwłaszcza, że pozwany S. M. działający z jednej strony w imieniu własnym, a z drugiej jako przedstawiciel ustawowy pozwanej K. M. w żaden sposób nie wziął w sprawie udziału. W związku z powyższym co do zasady zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego i zastosowania domniemania prawdziwości twierdzeń powoda (art339 k.p.c.). Podkreślenia w tym miejscu jednak wymaga, iż w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku (i to tylko wówczas gdy twierdzenia pozwu nie budzą wątpliwości) i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Wobec, więc tego, że działanie art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania (por. np. wyrok SN z 31.03.1999 r. I CKU 176/97).

W ocenie Sądu żądanie skierowane przeciwko pozwanej K. M. zasługiwało na uwzględnienie gdyż znajduje ono swoje oparcie w art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych i wobec tego w świetle art. 339 k.p.c. wyrokiem zaocznym zasądzono od niej dochodzoną w sprawie kwotę.

Przechodząc natomiast do żądania skierowanego przeciwko S. M. wskazać należy, iż w ocenie Sądu nie może ono znajdować potwierdzenia w treści § 5 pkt 2 umowy darowizny powołanej przez stronę powodową w uzasadnieniu pozwu jako jedyne uzasadnienie żądania (z adresu zamieszkania pozwanych wynika zaś, że pozwany S. M. nie mieszka w przedmiotowym lokalu). Wprawdzie faktycznie w umowie tej S. M. oświadczył, że w imieniu swojej małoletniej córki K. M. przejmuje wszelkie obowiązki wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. to jednak należy zauważyć, iż stroną umowy, w której takie oświadczenie zostało zawarte nie była strona powodowa. Oznacza to, że strona powodowa nie może wywodzić skutków prawnych ze stosunku prawnego jaki powstał na mocy tego oświadczenia pomiędzy pozwanymi. Wskazać przy tym należy, iż przedmiotowe oświadczenie należy ocenić jako zawarcie uregulowanej w art. 392 k.c. umowy o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia. Skutkiem takiej umowy jest zaś to, że osoba trzecia (gwarant) jest zobowiązana wobec dłużnika z innego stosunku prawnego, za to, że wierzyciel z innego stosunku prawnego nie będzie żądał od niego (dłużnika) spełnienia świadczenia. Umowa taka nie zmienia natomiast sytuacji prawnej wierzyciela, który zachowuje swoją wierzytelność wobec dłużnika i nie uzyskuje nowego roszczenia wobec innego podmiotu (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 19 listopada 2004 r., II CK 129/04).

Biorąc zatem powyższe pod uwagę Sąd uwzględnił powództwo wobec pozwanej K. M., a wobec pozwanego S. M. powództwo oddalił.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., a na zasądzoną kwotę składa się kwota 100 zł z tytułu opłaty od pozwu, 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego i 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.