II Ca 1066/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2015
-
Osoba publikująca:Żaneta Michalak
-
Korektor:Agnieszka Klepacz
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Ca 1066/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 listopada 2013 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Iwona Siuta
po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2013 roku w Szczecinie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa K. M.
przeciwko B. B. (1)
o zapłatę
na skutek apelacji wniesionej przez powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Stargardzie Szczecińskim
z dnia 11 czerwca 2013r., sygn. akt I C 310/13
oddala apelację.
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 7 grudnia 2012 roku K. M. wniósł o zasądzenie od B. B. (1) kwotę 2500 zł.
Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2013 roku Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim w sprawie o sygn. Akt. I C 310/13 oddalił powództwo.
Od powyższego orzeczenia apelację wywiodła strona powodowa, zaskarżając wyrok w całości. Orzeczeniu zarzuciła błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, prowadzącego do obrazy prawa materialnego w postaci przepisu art. 366 k.c. w zw. z art. 369 k.c. poprzez jego niezastosowanie. W uzasadnieniu rozwinęła podniesiony zarzut, wskazując, iż strona pozwana jest legitymowana biernie. Nadto strona powodowa dodała, iż sąd pominął w swoich rozważaniach, iż strona pozwana odpowiadała solidarnie z R. D. i to do powoda należy prawo wyboru, od którego z odpowiedzialnych solidarnie dochodzi swojego roszczenia.
W konkluzji swojej apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz o przyznanie kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja strony pozwanej jawi się jako bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu.
Zgodnie z art. 505 13 § 2 k.pc. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Sąd Okręgowy podziela w pełni ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny i przyjmuje go jako własny bez potrzeby jego powtórnego powielania.
Na wstępie rozważań, Sąd Odwoławczy pragnie zaznaczyć, iż zgodnie z normą wyrażoną w art. 321 § 1 k.p.c., Sąd nie może zmienić podstawy faktycznej powództwa, ponieważ wówczas, przekraczając jej granice i nawet uwzględniając zasługujący na ochronę interes prawny jednej ze stron, staje się jej adwokatem, pozbawiając przegrywającego możności obrony swych praw. W niniejsze sprawie strona powodowa wniosła o zasądzenie kwoty 2500 zł tytułem zwrotu zadatku. Sąd prawidłowo przyjął, iż podstawą prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 389 k.c. w zw. z art. 394 § 1 k.c. Stwierdzić zatem należy, iż zbędnym jest ustalanie, czy doszło do bezpodstawnego wzbogacenia (art. 405 k.c.) albowiem jak to już wcześniej wskazano, Sąd był związany podstawą faktyczną powództwa, które opierała się na żądaniu zwrotu wpłacanego zadatku.
Nie ma racji skarżący podnosząc, iż R. D. wraz z pozwaną B. B. (1) odpowiadają solidarnie. Zgodnie bowiem z art. 369 k.c. zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej. Solidarności nie domniemywa się, lecz musi ona być ustanowiona w ustawie lub w umowie.
Stroną umowy kupna sprzedaży samochodu w niniejszej sprawie był powód i R. D., co też było okolicznością niesporną. Zaznaczyć wypada, iż w toku procesu, powód w żaden sposób nie wykazał, aby B. B. (2) również była stroną umowy, a tylko w takim przypadku ich odpowiedzialność byłaby solidarna. W związku z powyższym, uznać należy, iż Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że B. B. (2) nie ma legitymacji biernej do występowania w niniejszym procesie. Jak słusznie bowiem zauważył Sąd Rejonowy, wpłacenie zadatku na rachunek bankowy pozwanej przez powoda był jedynie czynnością techniczną i w żadnej mierze nie powoduje to „wstąpienia” w prawa i obowiązki strony przedmiotowej umowy. Mając powyższe a uwadze, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów art.366 k.c. w zw. z art. 369 k.c.
Tak argumentując, Sąd w oparciu o treść art. 385 k.p.c. oddalił apelację, uznając ją za oczywiście bezzasadną.