Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

X Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2015 roku w Katowicach

odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 28 października 2013 roku

Nr: (...)-2/15

w sprawie J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy okresowo do dnia 30 listopada 2016r.

SSO Iwona Malok

przewodniczący

Sygn. akt X U 3762/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 października 2013r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych w C. odmówił ubezpieczonemu J. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy stwierdzając, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy.

Od decyzji odwołał się ubezpieczony wnosząc o jej zmianę i podnosząc, że od szesnastu lat pobierał rentę w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną wypadkiem przy pracy i jego zdaniem stan zdrowia nie poprawił się, ale uległ pogorszeniu i w chwili obecnej nie może on podjąć żadnej pracy.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania wywodząc, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji

Sąd ustalił co następuje.

Ubezpieczony J. M. ma obecnie 54 lata, jest z zawodu mechanikiem maszyn przemysłowych, ma wykształcenie zawodowe, pracował jako ślusarz pod ziemią od 1984 roku.

W 1997 roku skarżący uległ wypadkowi przy pracy i przyznano mu rentę z tytułu niezdolności do pracy. Renta była przyznawana okresowo ostatnio do dnia 31 października 2013r..Od 1998 roku ubezpieczony pracował jako pracownik ochrony, od 2006 roku w zakładzie pracy chronionej. Ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o dalszą rentę w dniu 9 września 2013 roku i w wyniku przeprowadzonego badania lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 30 września 2013r. uznał, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy. Do orzeczenia tego został zgłoszony zarzut wadliwości i sprawa została przekazana do rozpatrzenia Komisji Lekarskiej ZUS, która to komisja orzeczeniem z dnia 21października 2013 roku uznała, że skarżący jest zdolny do pracy. W oparciu o to orzeczenie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu było zatem czy ubezpieczony nadal jest niezdolny do pracy w związku ze skutkami wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 18 marca 1997 roku.

Sąd celem ustalenia spornych okoliczności przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarza chirurga naczyń oraz lekarza medycyny pracy.

Biegły dr n. med. J. K. w opinii głównej z dnia 24 stycznia 2014 roku oraz opiniach uzupełniających z dnia 10 maja 2014 roku oraz 20 listopada 2014 roku stwierdził, że u ubezpieczonego występują objawy przewlekłej niewydolności żylnej w postaci zespołu pozakrzepowego obu kończyn dolnych. Skarżący ma stałe uszkodzenie układu zastawkowego, a jego stan zdrowia od roku 2010 nie ulega zmianie. W ocenie biegłego choroba w tym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu w stopniu powodującym znaczne ograniczenie zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji mechanika maszyn i urządzeń i pracownika ochrony, zachodzi jednak niezdolność do pracy jako górnika pod ziemią w związku z wypadkiem przy pracy z 18 marca 1997 roku i niezdolność ta jest okresowa a przewidywany okres jej trwania to listopad 2016r.

Na podstawie opinii wydanych przez A. L., lekarza specjalistę medycyny pracy, Sąd ustalił, że w ocenie biegłej skarżący z powodu stanu zapalnego w zakresie układu żylnego prawego podudzia nie jest zdolny do pracy górnika pod ziemią, którą wykonywał około 13 lat, do roku 1997, nie jest również zdolny do pracy wymagającej dłuższego stania oraz pozycji przymusowej koniecznej do wykonywania niektórych zadań naprawczych wynikających z kwalifikacji ubezpieczonego. Biegła w opinii uzupełniającej stwierdziła jednocześnie, że ocena czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy z przyczyn wskazanych wyżej w związku z wypadkiem przy pracy należy do lekarza chirurga naczyń, potwierdziła jednocześnie, że ubezpieczony do pracy górnika pod ziemią nie jest zdolny nadal.

W zakresie oceny stanu zdrowia odwołującego w aspekcie jego aktualnej zdolności do pracy Sąd podzielił w pełni powołane wyżej opinie biegłych, uznając je za rzetelne, jasne i przekonywujące. Opinie zostały poparte szczegółowymi badaniami odwołującego oraz analizą zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej, a wnioski znajdują oparcie w fachowej wiedzy medycznej biegłych w zakresie schorzeń ortopedycznych i neurologicznych.

Sąd nie uwzględnił przy dokonywaniu ustaleń faktycznych zarzutów organu rentowego do opinii biegłych, albowiem biegli w sposób dostateczny wyjaśnili jakie schorzenia czynią ubezpieczonego niezdolnym do pracy w zawodzie górnika i dlaczego, a biegły lekarz chirurg naczyń stwierdził stanowczo, iż te schorzenia pozostają w związku z wypadkiem przy pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 6. ust 1. ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, z tytułu wypadku przy pracy ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy przysługuje m. in. renta z tytułu niezdolności do pracy, a stosownie do art. 17 ust 1 cyt ustawy, przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie z art. 13 cytowanej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy , poziom wykształcenia , wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W oparciu o wydane w sprawie zgodne opinie biegłych lekarzy ortopedów i neurologów Sąd uznał, że w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczony jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Z opinii tych wynika, że skarżący utracił zdolność do pracy w zawodzie górnika, który wykonywał przez ostatnie kilkanaście lat przed wypadkiem jakiemu uległ. Zdaniem Sadu kwalifikacje ubezpieczonego, o jakich mowa w cytowanym przepisie należy oceniać w kontekście pracy jaką faktycznie wykonywał i do której posiadał przygotowanie. Taką pracą była niewątpliwie praca ślusarza pod ziemią. Okoliczność, iż obecnie ubezpieczony posiada zdolność do wykonywania prostej pracy w ochronie mienia nie może pozbawiać go uprawnień do renty, albowiem ta praca jest niewątpliwie pracą poniżej jego kwalifikacji i pracą zdecydowanie gorzej opłacaną.

Mając na względzie powyższe, Sąd stanął na stanowisku, iż ubezpieczony ma prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy zgodnie z powołanymi wyżej przepisami art. 6 w zw. z art. 17 ustawy wypadkowej z dnia 30 października 2002r. oraz art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że odwołanie jest zasadne i zważywszy wyżej przytoczone okoliczności i przepisy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł o zmianie zaskarżonej decyzji, jak w sentencji wyroku.

SSO Iwona Malok