Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny w Z.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agata Leks – Wątroba

Protokolant: Renata Puchała

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015r. w Zawierciu

sprawy z powództwa K. L.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. na rzecz powódki K. L. kwotę 5.500zł (pięć tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 13 lutego 2015r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.492zł (jeden tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt dwa złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 150/15

UZASADNIENIE

Powódka K. L. złożyła pozew przeciwko pozwanemu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. o zapłatę kwoty 5500zł tytułem zadośćuczynienia i kosztów procesu.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, iż po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność tytułem zadośćuczynienia do kwoty 4500zł.

Przyznane i zapłacone zadośćuczynienie pieniężne za doznaną na skutek wypadku krzywdę, ból, cierpienie fizyczne i psychiczne, ustalone zostało przy uwzględnieniu rozmiaru doznanych przez powódkę cierpień. Zdaniem strony pozwanej przyznane i wypłacone powódce zadośćuczynienie jest odpowiednią sumą w rozumieniu art. 445 § 1 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 kwietnia 2014r. w miejscowości O. doszło do wypadku komunikacyjnego. Pojazd marki D. nr rej. (...), w którym powódka podróżowała jako pasażer, uderzony został przez pojazd marki V. (...), którym kierował sprawca zdarzenia.

Na miejsce zdarzenia została wezwana policja i pogotowie ratunkowe. Sprawcę wypadku ukarano mandatem karnym.

Pojazd sprawy wypadku ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej w towarzystwie ubezpieczeń pozwanej.

Na miejsce zdarzenia wezwana została karetka pogotowia, która natychmiast zawiozła powódkę na Szpitalny Oddział Ratunkowy Szpitala w Z.. w wyniku przedmiotowego wypadku powódka doznała bardzo poważnych obrażeń. U powódki doszło do: urazu kręgosłupa szyjnego, ogólnego potłuczenia ciała, zaburzeń stresowych pourazowych.

Powódka odczuwała po wypadku bardzo silne dolegliwości bólowe. Ze względu na fakt, iż powódka była matką karmiącą piersią, nie mogła przyjmować w zasadzie żadnych środków farmakologicznych. Było to szczególnie uciążliwe, ponieważ dolegliwości bólowe były bardzo silne. Niestety powódka nie mogła poradzić sobie z bardzo silnym bólem – po około 2 tygodniach powódka zaczęła przyjmować lekkie leki przeciwbólowe. Niestety nie były one wystarczające. Powódka musiała również nosić kołnierz ortopedyczny przez okres aż 4 miesięcy. Po wypisie ze szpitala powódka nadal pozostawała pod opieką poradni chirurgicznej i neurologicznej.

Powódka przechodziła również długą i pracochłonną rehabilitację. Ze względu na uraz głowy powódka musiała również poddać się badaniu rezonansem magnetycznym. Powódka nadal boryka się z dolegliwościami związanymi z wypadkiem. Powódka cierpi na uporczywe dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa szyjnego, ograniczenie ruchomości, ze względu na uraz głowy powódka często po wypadku miewa omdlenia i uczucie „kołatania serca”. Podnieść należy, iż ww. objawy nie występowały przed wypadkiem.

W wyniku przedmiotowego wypadku cierpiała również sfera psychiczna powódki. Po przedmiotowym zdarzeniu powódka ma zaburzenia lękowe, boi się jazdy samochodem, przerwa w karmieniu piersią i utrudnianie sprawowania opieki nad dzieckiem również było dla powódki dużym psychicznym obciążeniem. (dowód – historia zdrowia powódki).

W ramach postępowania likwidacyjnego z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy wypadku powódka otrzymała kwotę 4500zł z tytułu zadośćuczynienia, kwotę 340zł tytułem refundacji kosztów rezonansu magnetycznego, kwotę 90,78zł tytułem refundacji kosztów leczenia.

Powódka czuje się pokrzywdzona takim rozwojem postępowania likwidacyjnego w zakresie roszczenia zadośćuczynienia. Przyznana kwota zadośćuczynienia jest bowiem rażąco niska, nie realizuje swej podstawowej kompensacyjnej roli.

Powódka nie kwestionuje ustaleń co do procentowego uszczerbku na zdrowiu ustalonego przez pozwaną w ramach postępowania likwidacyjnego. Strona powodowa nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego chirurga ortopedy i uznała w pełni ustalenia pozwanej poczynione w tym zakresie. Ponieważ okoliczności bezsporne nie wymagają dowodzenia, strona powodowa uznaje w całości stanowisko pozwanej co do ustalenia trwałego uszczerbku na zdrowiu. Zdaniem strony powodowej ustalony trwały uszczerbek na zdrowiu powódki został oceniony prawidłowo i nie ma podstaw do podważania tych ustaleń.

Powódka wnosiła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 5500zł tytułem zadośćuczynienia.

Powódka ocenia doznany uszczerbek, obok przyznaje już kwoty 4500zł, na łączną kwotę 10000zł. Zdaniem strony powodowej, będzie to kwota odpowiednia w rozumieniu art. 445 k.c.

Powódka po wypadku odczuwała silne dolegliwości bólowe, jak zostało to już podniesione nie mogła przyjmować leków przeciwbólowych. Powódka cierpiała również na uporczywe bóle karku, zaburzenia koncentracji i zaburzenia snu.

W wyniku przedmiotowego wypadku ucierpiała również sfera psychiczna powódki. Po przedmiotowym zdarzeniu powódka ma zaburzenia lękowe, boi się jazdy samochodem, przerwa w karmieniu piersią i utrudnienie sprawowania opieki nad dzieckiem również było dla powódki dużym psychicznym obciążeniem.

Powódka przed wypadkiem pracowała jako pracownik tartaku. Była to praca, która wymaga ciągłej aktywności ruchowej i dużej mobilności. W trakcie wypadku powódka pozostawała na urlopie macierzyńskim. Powódka obecnie zakończyła urlop macierzyński. Niestety zew względu na utrzymujące się dolegliwości bólowe nie mogła powrócić do pracy na poprzednim stanowisku. Powódka pozostaje obecnie osobą bezrobotną. Choć utrata zdolności do pracy, bądź zmniejszenie zdolności do pracy, stanowi głównie przesłankę do roszczenia zasądzenia renty w rozumieniu art. 444 k.c. to zgodnie ze stanowiskiem SN może mieć wpływ na szacowanie wymiaru zadośćuczynienia:

Krzywdą w rozumieniu art. 445 będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienie fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada miarkowania, wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanego kalectwa. Przy określeniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanych krzywdy, wobec czego utrata zdolności do pracy zarobkowej może mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia tylko o tyle, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu. Sama zaś utrata zarobków i innych korzyści osiąganych z pracy znajduje rekompensatę w należnej – na podstawie art. 444 § 2 – rencie odszkodowawczej (tak SN w wyroku z 3 maja 1972r., I CR 106/72, LexPolonica nr 319827).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania powódki (k. 100 akt) oraz złożoną dokumentację lekarską.

Sąd zważył, co następuje:

Spór stron w niniejszej sprawie dotyczy w istocie wykładni pojęcia „sumy odpowiedniej” zadośćuczynienia w rozumieniu art. 445 k.c. w odniesieniu do obrażeń, jakie odniosła powódka w ramach przedmiotowego wypadku i ich następstw dla zdrowia i życia powódki.

W ocenie Sądu, suma żądania pozwu (tj. kwota 5500zł), będzie obok przyznanej już kwoty 4500zł sumą odpowiednią w rozumieniu art. 445 k.c.

Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż zdrowie jest dobrem, które podlega szczególnej ochronie i nie powinno być bagatelizowane przy ustalaniu kwoty zadośćuczynienia.

(...) jest dobrem szczególnie cennym; przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do niepożądanej deprecjacji tego dobra (tak SN w wyroku z 16 lipca 1997r., II CKN 273/97, LexPolonica nr 1932357).

W okolicznościach niniejszej sprawy nie bez znaczenia jest również wiek powódki. Powódka jest osobą w młodym wieku a przedmiotowy wypadek będzie miał wpływ na jej całe dalsze życie i rozwój, w tym rozwój zawodowy. Judykatura wielokrotnie podkreślała, iż okoliczność młodego wieku powódki jest okolicznością istotną indywidualizującą rozmiar krzywdy powódki. Warto powołać np.:

Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Celna z dnia 30 stycznia 2014r. Istotną okolicznością indywidualizującą rozmiar krzywdy jest młody wiek poszkodowanego, bowiem utrata szans na prowadzenie normalnego życia, utrata zdolności do pracy, możliwości realizacji zamierzonych celów, zainteresowań i pasji jest szczególnie dotkliwa dla człowieka młodego, który doznał utraty zdrowia będąc w pełni sił i możliwości.

Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia ma uzupełniający charakter w stosunku do zasady, że wysokość zadośćuczynienia w pierwszej kolejności winna skompensować krzywdę powódki. (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Celna z dnia 6 lipca 2012r. V CSK 332/2011).

Zgodnie z art. 444 kc i 445 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a ponadto może zostać przyznana poszkodowanemu odpowiednia suma tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu kwota jaka została zasądzona na rzecz powódki tytułem zadośćuczynienia jest adekwatna do rodzaju cierpień jakich doznała powódka w wyniku przedmiotowego wypadku.

W wyniku tego zdarzenia powódka musiała się poddać niezbędnemu leczeniu i doznała wielu obrażeń.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zadośćuczynienie pieniężne powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego i powinno stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość – tak orzekł SN w wyroku z dnia 26 lutego 1962r. OSNCP 5/1963 nr 5, poz. 107 i z dnia 24 czerwca 1965r. OSPiKA 1966, poz. 92.

W ocenie Sądu kwota zasądzona w wyroku wraz z kwotą 4500zł jaką powódka otrzymała w okresie przed wytoczeniem powództwa stanowi wystarczającą rekompensatę za dolegliwości jakich doznała powódka w wyniku wypadku. Bezspornym jest to, że po wypadku powódka musiała poddać się dodatkowym badaniom. Niewątpliwie zdarzenie spowodowało rozstrój zdrowia psychicznego powódki.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 5500zł wraz z odsetkami od daty doręczenia pozwanemu odpisu pozwu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty składają się opłata od pozwu oraz koszty zastępstwa procesowego.