Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Teresa Kołeczko – Wacławik

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G.

przeciwko A. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I C 1370/13

oddala apelację.

SSO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sygn. akt III Ca 1263/14

UZASADNIENIE

W sprawie o zapłatę kwoty 3230,25 zł., na którą składał się kapitał w wysokości 1554,89 zł. i odsetki umowne naliczone przed datą cesji w wysokości 1213,12 zł., z umownymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu, Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju zaskarżonym wyrokiem zaocznym zasądził od pozwanej A. K. na rzecz B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G. 1290 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od 6 czerwca 2013r., oddalił powództwo w pozostałym zakresie, orzekł o kosztach procesu i rygorze natychmiastowej wykonalności.

Sąd I instancji ustalił, że pozwana zawarła z (...) Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę kredytu. Postanowieniem z 12.1.2011r. nadano klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu pochodzącemu od powyższego Banku. Z tytułu egzekucyjnego wynikało, że pozwana winna zapłacić wierzycielowi 2069,89 zł z dalszymi odsetkami umownymi liczonymi według zmiennej stopy czterokrotności wysokości kredytu lombardowego NBP, która na dzień wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego wynosiła 20% w stosunku rocznym od kwoty 1554,89 zł za okres od 18.10.2010r., z tym, ze egzekucję ograniczono do kwoty 5624,19 zł. i orzeczono o kosztach postępowania zasądzając na rzecz wierzyciela 127 zł. Umową przelewu wierzytelności powód nabył wierzytelność względem pozwanej od (...) Banku S.A. z siedzibą we W..

Ustalając powyższe sąd I instancji uznał w oparciu o przepis art. 509 k.c., że strona powodowa wykazała, że wstąpiła w prawa pierwotnego wierzyciela pozwanej (...) Bank S.A. z siedzibą we W.. Podniósł, że z przedstawionej przez powoda umowy kredytu zawartej przez Euro Bank z pozwaną wynika, że pozwanej udzielono kredytu w wysokości 1874,73 zł przy czym do jej dyspozycji postawiono 1290 zł. Ocenił, że postanowienia umowy pożyczki naruszają art. 7a ustawy z 20.7.2001r. o kredycie konsumenckim ( Dz. U. 2001. 100.1081 ze zm.) obowiązującej w dacie zawarcia umowy z pozwaną, albowiem łączna kwota opłat związanych z umową, w tym koszt ustanowienia zabezpieczenia, którego poniesienia nie udokumentowano, przekracza 5% kwoty udzielonego kredytu brutto. Wywiódł, że koszt ustanowienia zabezpieczenia zawiera ukryte koszty zawarcia umowy i jej pobranie należy uznać za próbę obejścia zakazu wynikającego z powyższej regulacji. Z tych względów na podstawie art. 58 § 1 i 3 k.c. uznał umowę za nieważną w części obejmującej koszty udzielenia zabezpieczenia, pozostałe koszty i odsetki umowne poza odsetkami od należności przeterminowanej, w części przekraczającej 5% kwoty udzielonego kredytu. Dalej podniósł, powołując regulacje art. 6 k.c., że w zakresie żądania odsetek za opóźnienie wysokość roszczenia nie została udowodniona. Brak bowiem w aktach dokumentu rachunkowego, z którego wynikałby sposób wyliczenia kwoty odsetek za opóźnienie, tj. od jakiej kwoty odsetki zostały naliczone, za jaki okres oraz jaka była ich wysokość. Nie wykazał też powód poniesienia kosztów związanych z unieruchomieniem kredytu, jego bieżącą obsługą, monitoringiem płatności, kosztów działań windykacyjnych podejmowanych po wypowiedzeniu umowy. Wskazał, że przedłożona kopia pisma kierowanego do pozwanej, w którym była wzywana do zapłaty, wobec nie wykazania, iż pismo zostało nadane, nie mogło być podstawą ustaleń faktycznych w tym zakresie.

O odsetkach orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. a o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c.

W apelacji, w części oddalającej powództwo, powód zarzucił naruszenie przepisów postępowania i przepisów prawa materialnego, a to:

- art. 233 k.p.c. polegające na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów wyrażającej się w błędnej ocenie, że złożona przez powoda umowa zawarta przez pozwaną z poprzednim wierzycielem, wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda oraz wyciąg z umowy cesji wierzytelności wraz z wyciągiem załącznika oraz postanowienie o nadaniu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności, nie stanowią dowodu na okoliczność potwierdzenia wysokości nabytej przez powoda wierzytelności,

- art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. polegające na błędnym uznaniu, że strona powodowa nie przedłożyła dowodów na poparcie swoich twierdzeń oraz wniosków, z których wywodzi skutki prawne, a tym samym nie udowodniła okoliczności nabycia wierzytelności co do wysokości, jakiej domagała się w pozwie,

- art. 353(1) k.c. poprzez jego niezastosowanie, polegające na dokonywaniu przez Sąd ustaleń sprzecznych z treścią zawartej przez strony umowy,

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez mylne przyjęcie, że zawarta przez pozwaną umowa narusza art. 7a ustawy o kredycie konsumenckim podczas gdy w rzeczywistości łączna kwota naliczonych przez poprzedniego wierzyciela opłat nie przewyższa granicy 5% całości zadłużenia,

- naruszenie art. 509 § 2 k.c. poprzez błędne jego zastosowanie i przyjęcie, że na powoda wskutek umowy cesji nie przeszło skutecznie roszczenie o zaległe koszty oraz odsetki

i w konsekwencji tych naruszeń, zarzucił powód sądowi I instancji nierozpoznanie istoty sprawy.

Przedstawiając powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu za I i II instancję, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Wbrew bowiem ocenie sądu I instancji, iż powód wykazał, że wstąpił w prawa pierwotnego wierzyciela pozwanej (...) Bank S.A. z siedzibą we W., sąd odwoławczy oceny tej nie podziela.

Powód bowiem nie wykazał, że zawarta w dniu 30 listopada 2012r. we W. pomiędzy (...) Bank S.A. we W., a powodem umowa przelewu wierzytelności, dotyczy pozwanej A. K..

Przepis art. 511 k.c. stanowi, że jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, jak w niniejszej sprawie, przelew tej wierzytelności powinien być również stwierdzony pismem. Pismem stwierdzającym wierzytelność może być zarówno dokument będący wynikiem zachowania zwykłej formy pisemnej w rozumieniu art. 78 § 1 k.c. jak i kwalifikowanej np. w formie aktu notarialnego czy pisma z podpisem urzędowo poświadczonym. Równoważne z oświadczeniem woli złożonym w formie pisemnej jest oświadczenie złożone w formie przewidzianej w art. 78 § 2 k.p.c. W razie dokonania przelewu wierzytelności bez zachowania wymogu formy pisemnej przelew nie jest nieważny, ale skutkuje określonymi w art. 74 § 1 k.c. ograniczeniami dowodowymi.

Umowa przelewu wierzytelności z 30 listopada 2012r. zawarta między (...) Bankiem S.A. z siedzibą we W. a powodem, jest stwierdzona pismem w rozumieniu powyższej regulacji w swej ramowej części, albowiem oświadczenia w niej zawarte są opatrzone podpisami. I chociaż w § 1 umowa nawiązuje do załącznika nr 1, który potwierdza stan wierzytelności na koniec 29 listopada 2012r. w stosunku do dłużników z umów pożyczek, kredytów i kart kredytowych, to jednak sam załącznik, a w zasadzie wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30.11.2012r. w formie wydruku komputerowego, w którym wymieniono imię i nazwisko pozwanej, adres zameldowania, adres korespondencyjny, nr telefonu, nr PESEL, nr i serię dowodu osobistego oraz stan zadłużenia nie spełnia wymogów pisma stwierdzającego przeniesienie tej konkretnej wierzytelności na rzecz powoda. Załącznik ten bowiem nie jest opatrzony żadnym podpisem, a powód, który jak wynika z jego twierdzeń posiada ten dokument w oryginale, nawet nie twierdził w toku procesu, by załącznik ten był przez kogokolwiek podpisany. Z tych względów nie zasługuje na podzielenie ocena sądu I instancji co do wykazania przez powoda nabycia wierzytelności pierwotnego wierzyciela w stosunku do pozwanej, gdyż wydruk komputerowy nazwany „wyciągiem z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30.11.2012r.” nie stanowi dokumentu, który mógłby być przedmiotem dowodu. Nie zmienia tej oceny powoływanie się przez powoda na treść postanowienia Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju z 12.01.2011r. wydanego w sprawie I Co 4460/10, albowiem postanowienie to nie sanuje braków dowodowych w zakresie wykazania przez powoda legitymacji czynnej w procesie.

W tych okolicznościach skoro w ocenie sądu odwoławczego, twierdzenia powoda, co do nabycia w dniu 30.11.2012r. wierzytelności w stosunku do pozwanej, w kontekście zaoferowanego na tę okoliczność „dowodu” w postaci wydruku komputerowego - wyciągu z załącznika do umowy, budzą uzasadnione wątpliwości o których mowa w art. 339 § 2 k.p.c., brak było podstaw do wydania na podstawie art. 339 § 1 k.p.c wyroku zaocznego w sprawie, a tym samym brak było podstaw do badania jej wysokości.

Z tych przyczyn apelacja w zakresie oddalonego wyrokiem zaocznym powództwa jako bezzasadna została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c.

SSO Teresa Kołeczko-Wacławik