Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. w Olsztynie

na rozprawie sprawy z powództwa J. P.

przeciwko (...)

o zapłatę 13-tej pensji i ekwiwalentu za urlop

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda J. P. kwotę (...) tytułem dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo,

III.  nie obciąża powoda kosztami procesu na rzecz pozwanego,

IV.  wyrokowi co do punktu pierwszego nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w całości.

IV P 454/14

UZASADNIENIE

Powód J. P. w pozwie skierowanym przeciwko (...) w W. wniósł o zasądzenie kwot: (...) zł tytułem tzw. „trzynastki” za rok 2012 r. , (...) zł tytułem tzw. „trzynastki” za rok 2013 r. , (...) zł tytułem świadczenia urlopowego.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, iż umowa o pracę z powodem rozwiązała się z dniem 30 czerwca 2013 r. z przyczyn niedotyczących pracowników. W okresie od 12 do 28 marca 2013 r. powód wykorzystał urlop wypoczynkowy, zaś w okresie od 29 marca 2013 r do dnia 30 czerwca 2013 r. został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej warunkiem wypłaty spornego świadczenia jest efektywne przepracowanie u pracodawcy okresu co najmniej 6 miesięcy. ( a nie pozostawanie w stosunku pracy przez ten okres ). Skoro powód nie przepracował efektywnie wskazanego okresu to tzw. „trzynastka” mu się nie należy. W zakresie tzw trzynastki za 2012r. pozwany kierował do powoda propozycje ugody. Powód nie zaakceptował przedstawionych warunków. Roszczenie o wypłatę dofinansowania do wypoczynku z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zgodnie z Regulaminem ma charakter uznaniowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód zatrudniony był do dnia 30 czerwca 2013 r. u pozwanego. Umowa rozwiązała się na skutek oświadczenia pracodawcy z dnia 11 marca 2013 r., który zakończył stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracownika.

W okresie od 12 do 28 marca 2013 r. powód wykorzystał urlop wypoczynkowy zaś od 29 marca 2013 r. do 30 czerwca 2013 r. był zwolniony z obowiązku świadczenia pracy.

( bezsporne)

W dniu 11.03.2013r. powód złożył wniosek o dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - tzw wczasy pod gruszą.

( dowód: przesłuchanie J.P. k. 51v, wniosek k. 60 )

W dniu 17.09.2014r. pozwany dokonał przelewu powodowi należności z tytułu trzynastej pensji za 2012r. oraz w dniu 18.12.2014r. dokonał przelewu odsetek z tytułu nieuiszczenia powyższej należności w terminie.

( dowód: dowody przelewów k. 20,21)

Sąd zważył, co następuje

Roszczenie powoda w ocenie Sądu częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust 1. ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej „ Pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.” Z kolei wedle ust. 2 „ pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy .” Rację ma pełnomocnik pozwanego powołując się na treść uzasadnienia uchwały SN z dnia 25 lipca 2003 r. III PZP 7/03 OSNP 2004/2/26 , iż zwrot „przepracowanie” użyte w ust. 1. i 2 tej regulacji oznacza faktyczne ( efektywne ) wykonywanie pracy, a nie tylko pozostawania w stosunku pracy. Z tego względu pozwany twierdzi iż powód nie ma prawa do przedmiotowego świadczenia gdyż jakkolwiek w roku 2013 pozostawał on w stosunku pracy przez okres 6 miesięcy ( do 30 czerwca 2013 r. ) to jednak nie przepracował go efektywnie skoro od 29 marca 2013 r. do 30 czerwca 2013 r. był zwolniony z obowiązku świadczenia pracy.

Konstatacja ta nie uwzględnia jednak treści normy prawnej zawartej w art. 2 ust. 3 pkt 4 c i d przedmiotowej ustawy wedle której „ przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadku rozwiązania stosunku pracy w związku z likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją”. Bezsporne jest to, iż do rozwiązania z powodem umowy o pracę doszło z przyczyn nie dotyczących pracownika a zatem w myśl art. 2 ust. 3. pkt 4 c ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. warunkiem nabycia przez powoda prawa do świadczenia w postaci tzw. „trzynastki” nie jest „efektywne przepracowanie okresu 6 miesięcy”. W konsekwencji powodowi przysługuje to świadczenie w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego okresu.

Skoro „okres efektywnie przepracowany” warunkuje też wysokość tego świadczenia ( jego wysokość jest odnoszona proporcjonalnie do okresu efektywnie przepracowanego ) a z okresu tego wykluczone są usprawiedliwione przerwy nie świadczenia pracy ( por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 25 lipca 2003 r. III PZP 7/03 OSNP 2004/2/26 oraz z dnia 7 lipca 2011 r. III PZP 3/11 OSNP 2012/1-2/3 ) to przy wyliczeniu wysokości tzw. trzynastki za 2013r. nie może być brany pod uwagę okres od 29.03.2013 r. do 30.06.2013 r. ( zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia ).

W konsekwencji wysokość należnego świadczenia przysługującego powodowi za 2013r. wyliczona w oparciu o art. 4 ust. 1. z dnia 12 grudnia 1997 r ( po uwzględnieniu jedynie „efektywnie „ przepracowanego okresu pracy w 2013 r. ) wyniosła 718,02 zł ( wedle wyliczenia pozwanego k. 55 ) i taką też kwotę Sąd zasądził w pkt I wyroku wraz z odsetkami od dnia 1.04.2014 r.

W zakresie roszczenia o wypłatę trzynastej pensji za 2012r., jak wynika z akt sprawy pozwany w toku procesu spełnił przedmiotowe roszczenie wraz z odsetkami, co zostało potwierdzone przez powoda podczas rozprawy w dniu 19.02.2015r. (k. 51v). Dlatego też, w tym zakresie Sąd oddalił powództwo z uwagi na brak cofnięcia powództwa przez powoda.

Powód wystąpił także z roszczeniem wypłaty należności z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w związku z wykorzystaniem urlopu wypoczynkowego. Nie mniej jednak w tym zakresie Sąd uznał, iż świadczenie będące dofinansowaniem do wypoczynku urlopowego pracowników a przewidziane w Regulaminie Gospodarowania Środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w (...) ma charakter uznaniowy. Co do zasady świadczenia finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mają charakter uznaniowy w przeciwieństwie do świadczenia urlopowego przewidzianego wprost przez ustawę o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Z tych względów Sąd również w tym zakresie oddalił powództwo.

W oparciu o art. 102 kpc Sąd nie obciążył powoda kosztami postępowania. Przede wszystkim Sąd wziął pod uwagę , iż pozwany dopiero w toku niniejszego procesu zrealizował znaczną część dochodzonego przez powoda roszczenia. Ponadto, roszczenia powoda w zakresie trzynastej pensji za 2013r. jak i świadczenia z funduszu świadczeń socjalnych wymagały dokonania ustaleń i analizy prawnej co uzasadniało wniesienie pozwu przez pracownika celem ustalenia przysługujących mu uprawnień.

SSR Grażyna Giżewska- Rozmus