Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2015r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant –sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. M. R.

po rozpoznaniu w dniu 12/05/2015r., sprawy

1. K. K. (1)

s. J. i I. z domu K.

ur. (...) w O.

2. B. S. (1)

c. W. i T. z domu P.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 17 lutego 2015r. o godz. 22:40 w O. przy ul. (...) zakłócili spokój i spoczynek nocny Pani E. J. (1) poprzez głośne odtwarzanie muzyki, krzyki, wulgaryzmy

- tj. za wykroczenie z art. 51 § 1 kw

ORZEKA

I.  obwinionych K. K. (1), B. S. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu z art. 51 § 1 kw i za to z mocy art. 51 § 1 kw skazuje każdego z nich na karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin;

II.  zwalnia obwinionych od kosztów postępowania i opłaty.

­UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

Obwinieni K. K. (1) i B. S. (1) nie stawili się na rozprawę wyznaczoną na dzień 12.05.2015 r. Zostali na nią prawidłowo wezwani. Zarówno K. K. jak i B. S. osobiście odebrali wezwania, który zostały im doręczone w dniu 13.04.2015 r. (k. 22, k. 23). Ani K. K., ani B. S. nie usprawiedliwili swojej nieobecności na rozprawie. Wobec powyższego zaszły okoliczności zezwalające na przeprowadzenie rozprawy zaocznie w rozumieniu art. 71 § 4 kpw.

Z dokonanych w sprawie ustaleń wynika, że obwiniony K. K. (1) jest kawalerem, nieposiadającym nikogo na utrzymaniu. Jego źródłem dochodu jest zasiłek stały z (...) w kwocie (...) zł. Ponadto obwiniony był uprzednio dwukrotnie ukarany w sprawach o wykroczenia.

(dowód: dane osobopoznawcze - k. 10v, dane o karalności- k. 19)

Natomiast obwiniona B. S. (1) jest panną. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Jej źródłem dochodu jest zasiłek okresowy z (...) w kwocie (...) zł. Nadto obwiniona została raz ukarana w sprawie o wykroczenie.

(dowód: dane osobopoznawcze - k. 13v, dane o karalności - k. 20)

Pokrzywdzona E. J. (1) jest mieszkanką kamienicy przy ul. (...) w O..
W tym samym budynku, ale w innej klatce K. K. (1) i B. S. (1) zajmują mieszkanie nr (...). Mieszkanie K. K. i B. S. jest położone nad mieszkaniem E. J..

W dniu 17.02.2015 r. o godz. 22:40 z mieszkania zajmowanego przez K. K. i B. S. dobiegała głośna muzyka, krzyki oraz wulgaryzmy. Odgłosy te były słyszalne w mieszkaniu E. J. do tego stopnia, że zakłócały jej spokój i spoczynek nocny. W związku z powyższym E. J. wezwała patrol Policji. Po przybyciu na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji Komendy Miejskiej Policji w O. w osobach R. R. i B. P. (1) stwierdzili, że w mieszkaniu E. J. jest bardzo głośno mimo, iż znajduje się ono w sąsiedniej klatce niż mieszkanie, z którego było słychać hałas i muzykę. Funkcjonariusze Policji udali się do mieszkania z którego dobiegała głośna muzyka, krzyki i wulgaryzmy, położonego przy ul. (...). Po kilkuminutowym pukaniu, drzwi od mieszkania otworzyła obwiniona B. S.. W mieszkaniu przebywał także obwiniony K. K., który po ujrzeniu funkcjonariuszy Policji wyłączył muzykę odtwarzaną z telewizora. O. oświadczyli, że świętują ostatki i z tego powodu jest u nich głośno. Nadto wskazali, że zamierzają bawić się w dalszym ciągu. W tym stanie rzeczy na K. K. i B. S. nałożono mandat karny. Jednak osoby te odmówiły jego przyjęcia i sprawę skierowano do Sądu Rejonowego w Olsztynie IX Wydziału Karnego z wnioskiem o ukaranie wymienionych.

(dowody: notatka urzędowa - k. 5, protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu - k. 6, zeznania świadka E. J. - k. 8-9, k. 27v, zeznania świadka B. P. - k. 16-17, k. 27)

Obwinieni K. K. i B. S. podczas składania wyjaśnień w charakterze osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia z art. 51 § 1 kw nie przyznali się do zarzuconego im czynu zabronionego, a po pouczeniu ich o przysługującym im prawie do odmowy składania wyjaśnień, obydwoje skorzystali z tego uprawnienia. Nadto oświadczyli, że wszelkie wyjaśnienia złożą w Sądzie.

Jak wskazano wyżej obwinieni nie stawili się na wyznaczony termin rozprawy, wobec czego Sąd odczytał ich wyjaśnienia, które złożyli w toku czynności wyjaśniających.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionych K. K. i B. S. w zakresie w jakim nie przyznali się do popełnienia zarzuconego im wykroczenia. Zapadłe rozstrzygnięcie Sąd oparł na pozostałych dowodach przeprowadzonych na rozprawie.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej E. J. (1). Jej zeznania są szczegółowe oraz logiczne. Ponadto zeznania tego świadka zostały poparte zeznaniami funkcjonariusza Policji B. P. (1), która uczestniczyła w interwencji. Zeznania obydwu tych świadków są spójne oraz korespondują ze sobą wzajemnie. Nadto świadek B. P. jest osobą obcą zarówno dla obwinionych, jak i dla pokrzywdzonej. Brak zatem jakichkolwiek podstaw do przyjęcia by zeznawała ona nieprawdę, narażając się przy tym na odpowiedzialność karną. Z tych też względów należało dać wiarę zeznaniom B. P..

Na przymiot wiarygodności zasługują także zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe, a to protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu drogowym, notatki urzędowe stwierdzające, iż obwinieni figurują w rejestrach spraw o wykroczenia oraz notatka urzędowa sporządzona z interwencji Policji. Powyższe dokumenty zostały sporządzone w sposób rzetelny, przez osoby do tego wykwalifikowane, a nadto nie były kwestionowane przez żadną ze stron w toku postępowania.

W tym stanie rzeczy wina obwinionych jest oczywista.

K. K. (1) i B. S. (1) zostali obwinieni o to, że w dniu 17 lutego 2015 r. o godz. 22:40 w O. przy ul. (...) zakłócili spokój i spoczynek nocny pani E. J. (1) poprzez głośne odtwarzanie muzyki, krzyki, wulgaryzmy, którym to zachowaniem wypełnili znamiona czynu z art. 51 § 1 kw.

Art. 51 § 1 kw stanowi, że kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Mając na względzie brzmienie powyższego przepisu oraz ustalony w sprawie stan faktyczny nie ulega wątpliwości, że obwinieni swoim zachowaniem zrealizowali znamiona wykroczenia z art. 51 § 1 kw. Poprzez głośne odtwarzanie muzyki, krzyki oraz wulgaryzmy, zakłócili pokrzywdzonej E. J. nie tylko spokój, ale także spoczynek nocny. Należy zauważyć, że spoczynek nocny obejmuje czas od godz. 22:00 do godz. 6:00 rano. Obwinieni zakłócali spoczynek nocny już w czasie jego obowiązywania tj. o godz. 22:40.

Przechodząc do badania strony podmiotowej wykroczenia zarzuconego obwinionym należy wskazać, iż czyn ten popełnili oni umyślnie, co najmniej z zamiarem ewentualnym. Obwinieni zachowując się w sposób głośny w czasie obowiązywania spoczynku nocnego, tj. krzycząc, odtwarzając głośno muzykę oraz używając wulgaryzmów, co najmniej przewidywali możliwość popełnienia czynu zabronionego i godzili się na jego popełnienie.

W ocenie Sądu obwinionym można przypisać winę w popełnieniu zarzuconego im czynu. Obwinieni ze względu na wiek są zdolni do ponoszenia odpowiedzialności za wykroczenia, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu wystąpiły okoliczności wyłączające winę. Obwinieni mogli zatem zachować się w sposób zgodny z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, chociażby poprzez ściszenie muzyki, czy obniżenie tonu głosu, czego jednak nie dokonali i z tego tytułu zasadnie można im postawić zarzut.

Rozważając kwestie związane z wymiarem kary, Sąd miał na względzie następujące okoliczności obciążające ,iż obwinieni byli wcześniej ukarani za popełnienie wykroczeń, przy czym K. K. został ukarany dwukrotnie, zaś B. S. jednokrotnie.

W niniejszej sprawie brak jest szczególnych okoliczności łagodzących.

Wykroczenie, którego dopuścili się obwinieni cechuje społeczna szkodliwość czynu, której stopień można określić jako znaczny . Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze, że przedmiotem ochrony określonym w art. 51 § 1 kw jest spokój i porządek publiczny, a w szczególności spoczynek nocny. Dobro te w katalogu dóbr chronionych prawnie zajmuje stosunkowo wysokie miejsce. Ponadto wpływ na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu miało także to, iż obwinieni zarzucony im czyn popełnili umyślnie.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że karą adekwatną do stopnia winy obwinionych oraz stopnia szkodliwości społecznej przypisanego im wykroczenia będzie kara 1 miesiąca ograniczenia wolności ze zobowiązaniem do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy w wymiarze 40 godzin. Z uwagi na sytuację zawodową i materialną obwinionych, którzy są bezrobotni i utrzymują się jedynie ze stosunkowo niewielkich zasiłków otrzymywanych z (...) (...), niezasadnym i niecelowym było orzeczenie wobec nich kary grzywny. W ocenie Sądu kara ograniczenia wolności spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze względem obwinionych, jak również cele w zakresie społecznego oddziaływania.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpsw. Z uwagi na występującą po stronie obwinionych niemajętność, zwolniono ich od uiszczania kosztów postępowania oraz opłaty.