Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 13 listopada 2014r. we Wrocławiu

sprawy z odwołania D. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 21 listopada 2013r. znak: (...)

w sprawie D. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek chorobowy

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca D. S. w złożonym w trybie art.477 ⁹ § 1 kpc odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 21 listopada 20013r. wnosił o zmianę decyzji odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 03 października 2013 r. do 11 października 2013r.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o jego oddalenie z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, że przy ustalaniu prawa do zasiłków i ich wysokości dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby są zaświadczenia lekarskie.

Wystawione wnioskodawcy w dniu 07 października 2013r. zwolnienie lekarskie nie spełnia wymogów formalnych z art.53 ust. 1 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zaświadczenie lekarskie może być również wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy. Wnioskodawca przedłożył zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy za okres od 03 października 2013 r. do 11 października 2013r. Powyższe zaświadczenie zostało wystawione w dniu 07 października 2013r, a więc niezgodnie z przepisami prawa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca D. S. z zawodu optometrysta ostatnio zatrudniony na stanowisku dyrektora handlowego, w 2012r. uległ wypadkowi samochodowemu i z tego powodu przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. W dniu 07 października 2013r. lekarz leczący wystawił wnioskodawcy druk zwolnienia lekarskiego na okres niezdolności do pracy od 03 do 11 października 2013r. Z wywiadu udzielonego przez wnioskodawcę wynika, iż od 5 dni odczuwa on nasilenie dolegliwości związanych z wypadkiem. Lekarz zalecił konsultację neurochirurga. Wizyta u lekarza wystawiającego druk zwolnienia lekarskiego dr K. K. miała charakter jednorazowy. Wnioskodawca nie kontynuował leczenia u tego lekarza.

Postanowieniem z dnia 03 czerwca 2014r., Sąd na zasadzie art.468 § 1 i § 2 pkt 4 i § 4 kpc podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłego sądowego internisty na okoliczność ustalenia czy wnioskodawca w okresie od 03 do 11 października 2013r. był niezdolny do pracy i czy zasadne było wystawione za ten okres zwolnienie lekarskie.

W wydanej w dniu 18 sierpnia 2014r. opinii biegli sądowy internista uznał, że z uwagi na zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego stan zdrowia w spornym okresie winien ocenić biegły sadowy neurolog.

W wydanej w dniu 23 września 2914r. opinii biegły sadowy neurolog uznał, że na podstawie przedłożonej dokumentacji brak jest podstaw do uznania, iż w okresie od 03 do 11 października 2013r. wnioskodawca był niezdolny do pracy.

Dowód : 1) akta zasiłkowe strony pozwanej.

2) opina biegłego sądowego internisty z dnia 18.08.2014r. – k. 29 as.

3) ) opina biegłego sądowego neurologa z dnia 23.09.2014r. – k. 48 as.

Z wydaną w sprawie opinia biegłego sądowego neurologa wnioskodawca nie zgodził się i wniósł o wydanie opinii przez biegłego sądowego internisty. Do wydanych w sprawie opinii nie wniósł merytorycznych zastrzeżeń.

Sąd nie uwzględnił wniosku o dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłego sądowego internisty z uwagi na fakt iż biegły sądowy internista uznał, że z uwagi na zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości oceny stanu zdrowia winien dokonać neurolog.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl § 3 ust 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w ramach kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 65 poz.741) zaświadczenie lekarskie wystawia się na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania. Zgodnie z § 3 ust 2 ustawy zaświadczenie lekarskie może być wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy.

W niniejszej sprawie wnioskodawca wystąpił z roszczeniem o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 03 października 2013r. do 11 października 2013r.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że zwolnienie lekarskie za sporny okres zostało wystawione przez lekarza w dniu 07 października 2013r.

Sąd uznał, że przedmiotowe zwolnienie lekarskie zostało wydane niezgodnie z obowiązującymi przepisami, zwolnienie lekarskie nie spełniało przewidzianych prawem wymogów formalnych a ponadto wnioskodawca w tym okresie nie był niezdolny do pracy.

Wnioskodawca w dniu 07 października 2013r. skorzystał z jednorazowej porady lekarskiej i uzyskał w oparciu o przeprowadzony z nim wywiad zwolnienie lekarskie od dnia 03 października 2013r. W dokumentacji medycznej brak jest badania przedmiotowego wnioskodawcy. Fakt braku niezdolności do pracy w spornym okresie potwierdził w wydanej w dniu 23 września 2014r. opinii biegły sądowy neurolog. Opinia biegłego sądowego zasługuje na przymiot wiarygodności. Opinia ta została sporządzona w sposób obiektywny, rzetelny i pełny, a jej wydanie zostało poprzedzone wnikliwym zapoznaniem się z dokumentacją medyczną, zebraniem wywiadu oraz bezpośrednim badaniem wnioskodawcy. Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u wnioskodawcy.

Dowód z opinii biegłego podlega ocenie Sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji, jak dowód na stwierdzenie faktów, na podstawie kryterium prawdy i fałszu. Nie są miarodajne dla oceny tego dowodu niekonkurencyjne z nim oceny świadków i uczestników postępowania, co do faktów będących przedmiotem opinii (zob. uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, niepubl.). W przedmiotowej opinii biegły sądowy odpowiedział na wszystkie postawione przez Sąd pytania. Swoje stanowisko poparł wnikliwą analizą dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonym badaniem wnioskodawcy.

Zdaniem Sądu opinia jest pełna, uwzględnia wszystkie istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia u wnioskodawcy. Sąd w pełni podziela stanowisko zajęte w opinii przez biegłego.

Sąd uznał, że zwolnienie lekarskie, które wnioskodawca otrzymał w dniu 07 października 2013r. zostało wystawione niezgodnie z art. 55 w związku z art.59 cyt. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Ponadto w tym okresie wnioskodawca nie był niezdolny do pracy, a więc wystawione zwolnienie lekarskie nie było zasadne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.