Pełny tekst orzeczenia

  Sygn. akt VIII Ka 282/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Przemysław Wasilewski

Protokolant Aneta Chardziejko

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Wiesławy Sawośko-Grębowskiej

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 roku

sprawy J. P.

oskarżonego o czyn z art. 178a § 4 k.k.;

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 19 lutego 2015 roku, sygnatura akt XV K 1353/14

I.  Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że za podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności (punkt II. części dyspozytywnej wyroku) przyjmuje art. 69 § 1, 2, 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k.;

II.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

J. P. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 4 października 2014 roku o godzinie 14:35 w B. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził motorower (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, co potwierdzono przeprowadzonymi badaniami krwi, gdzie w I badaniu wykazało 1,92‰ alkoholu etylowego w II badaniu 2,13‰ alkoholu etylowego oraz w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku obowiązujący od dnia 25.04.2014 r. sygnatura akt VII K 179/14, tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 19 lutego 2015 roku w sprawie XV K 1353/14 oskarżony J. P. został uznany za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 kk skazano go na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk, art. 71 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata i orzeczono wobec niego karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając stawkę dzienną na kwotę 30 (trzydziestu) złotych, zaś na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat.

Jednocześnie zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 230 złotych tytułem opłaty i obciążono go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 304,10 złotych.

Na zasadzie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k. apelację od powyższego orzeczenia wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucił powyższemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 69 § 4 k.k., poprzez jego błędne niezastosowanie jako podstawy warunkowego zawieszenia wykonania kary 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego, w sytuacji gdy wskazanie tego przepisu było obligatoryjne wobec skazania oskarżonego za czyn z art. 178a § 4 k.k.

Wskazując na powyższe zarzuty prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie art. 69 § 4 k.k. jako podstawy zawieszenia wykonania kary 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w wyniku przeprowadzonej kontroli odwoławczej nie dopatrzył się w zaskarżonym wyroku żadnego błędu w ustaleniach faktycznych. Stan faktyczny został ustalony prawidłowo w oparciu o całokształt ujawnionych dowodów, a w wyniku ich wszechstronnej analizy Sąd Rejonowy wywiódł logiczny i trafny wniosek, co do braku wątpliwości w zakresie winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa oraz okoliczności jego popełnienia.

Należy przy tym podkreślić, iż w uzasadnieniu orzeczenia Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał, które fakty i okoliczności uznał za udowodnione oraz na jakich dowodach oparł swe przekonania.

Przechodząc do szczegółowej analizy apelacji wywiedzionej przez prokuratora należy stwierdzić, że obraza przepisów prawa materialnego (error iuris) może polegać na błędnej wykładni przepisu, zastosowaniu niewłaściwego przepisu lub zastosowaniu go w niewłaściwy sposób, zastosowaniu danego przepisu, mimo zakazu określonego rozstrzygania lub niezastosowaniu normy, której stosowanie było obowiązkowe. Podzielić zatem należy tezę, że naruszenie prawa materialnego polega na jego wadliwym zastosowaniu (niezastosowaniu) w orzeczeniu, które oparte jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008 roku, V KK 89/08, OSNwSK 2008/1/1183, LEX 549359).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż zarówno zarzut apelacji oskarżyciela publicznego, jak i wywody przytoczone na jego poparcie w pełni zasługują na aprobatę. Sąd Okręgowy podzielił również sformułowany przez autora apelacji wniosek odwoławczy.

Jak wynika z dyspozycji art. 69 § 4 k.k., wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego J. P. (sprawcy czynu z art. 178a § 4 k.k.) oznacza, że Sąd pierwszej instancji potraktował jego przestępcze zachowanie w kategoriach „szczególnie uzasadnionego wypadku”. Potwierdza to również Sąd Rejonowy, który w swym uzasadnieniu sygnalizował, że podając podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania kary błędnie nie wskazał art. 69 § 4 k.k., który winien znaleźć się wśród szeregu przepisów.

W tej sytuacji podstawa prawna rozstrzygnięcia, o którym mowa w pkt. II części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, winna uwzględniać art. 69 § 4 k.k.

Zaskarżony wyrok nie jest dotknięty innymi wadami, które powinny być brane przez Sąd Odwoławczy z urzędu.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. ze względów słusznościowych (postępowanie odwoławcze było wynikiem uchybienia formalnoprawnego Sądu I instancji) zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.