Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa Skarbu Państwa - reprezentowanego przez Prezydenta Miasta P.wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej

przeciwko A. H. i I. H.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 19 listopada 2014 roku, sygn. akt I C 1245/14

oddala apelację i nie obciąża powodów A. H. i I. H. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda Skarbu Państwa - reprezentowanego przez Prezydenta Miasta P. wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 355/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. zasądził od pozwanych A. H., I. H. solidarnie na rzecz powoda Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta P. sprawującego funkcję Starosty kwotę 11 344,87 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 01.04.2012 r. do dnia zapłaty.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: Aktem notarialnym rep A (...)w dniu 27 grudnia 2002 roku I. i A. małżonkowie H. zakupili od syndyka masy upadłości M. K. prawo użytkowania wieczystego działek znajdujących się w P. o nr (...), (...), (...), (...)o łącznym obszarze 0,5364 ha wraz z własnością znajdujących się na tych działkach budynków oraz udział 16/100 części w prawie użytkowania wieczystego działki nr (...) o powierzchni 0,4940 ha i udział 50/100 części w prawic użytkowania wieczystego działki nr (...) o powierzchni 0.0333 ha.

W związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek Prezydent Miasta P. sprawujący funkcję Starosty poinformował małżonków H. w 2003 roku. iż opłata roczna za użytkowanie wieczyste w/w gruntów wynosi 2.438.60 złotych. Jednocześnie w piśmie znajdowała się informacja, iż opłata może ulec zmianie w związku ze zmianą cen gruntów.

W dniu 17 września 2009 roku przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P.Prezydent Miasta P. sprawujący funkcję Starosty zawarł z I. i A. małżonkami H. ugodę mocą której ustalono, iż począwszy od 1 stycznia 2009 roku oplata roczna wynosić będzie 10.017,75 złotych, co stanowi 3% wartości gruntu za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej położonej w obrębie (...)o nr działek (...).(...),(...)i (...)o łącznej powierzchni 0,5364 ha. Ugoda w imieniu pozwanych została podpisana przez ich pełnomocnika S. H. - matkę pozwanego.

Decyzją z dnia 26 lipca 2011 roku Prezydent Miasta P. sprawujący funkcję Starosty na podstawie art. 78 ust 1 w zw. z art. 72 ust 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami wypowiedział użytkownikom wieczystym małżonkom I. i A. H. dotychczasowa opłatę roczną co do działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr (...)o powierzchni 0,4940 ha.

Jednocześnie z dniem 1 stycznia 2012 roku zaktualizowano opłatę roczną za użytkowanie wieczyste tejże działki i ustalono opłatę w wysokości 1 262,88 złotych mając na uwadze sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego opinię, z której wynika, iż nastąpiła zmiana wartości gruntu. Cena za 1m ² działki wyniosła 53.25 zł. Decyzja jest prawomocna. Małżonkowie H. nie uiścili opłaty rocznej za rok 2012 w terminie określonym ustawą.

Pozwana do końca listopada jest na zasiłku wychowawczym wypłacanym przez MOPR w kwocie 580 zł, natomiast jej mąż jest na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Wychowują ponadto 10-letnie dziecko.

Mając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał powództwo za zasadne.

W niniejszej sprawie okoliczność sporna dotyczy działek, co do których pozwani zakupili prawo użytkowania wieczystego. Zgodnie z art. 238 kc wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

W swoich zeznaniach pozwani wskazali, iż mieli świadomość obowiązku uiszczania opłaty rocznej z tego tytułu i nie kwestionowali wysokości tejże opłaty ustalonej w 2003 roku w wysokości 2.438,60 złotych. Okolicznością bezsporną jest wysokość opłaty rocznej w zakresie działki nr (...). która nie była aktualizowana od 2003 roku. Okoliczności sporne oscylują natomiast w zakresie pozostałych działek tj. o nr (...).(...).(...). (...)o łącznym obszarze 0,5364 ha oraz działki nr (...) o powierzchni 0,4940 ha.

W dniu 17 września 2009 roku przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P. powód zawarł z pełnomocnikiem pozwanych ugodę mocą której ustalono, iż począwszy od 1 stycznia 2009 roku oplata roczna wynosić będzie 10.017.75 złotych odnośnie działek nr (...). (...), (...)i (...)o łącznej powierzchni 0,5364 ha. Pozwani dopiero w toku niniejszego postępowania zakwestionowali przedmiotową ugodę, jednakże z jej treści wynika i została ona przyjęta bez zastrzeżeń i stanowi źródło obowiązku polegającego na uiszczeniu opłaty od użytkowania wieczystego. Pozwani wskazali także, iż kwestionują wypowiedzenie dotychczasowej opłaty rocznej co do działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr (...)o powierzchni 0,4940 ha i ustalenie z dniem 1 stycznia 2012 roku zaktualizowanej opłaty rocznej w kwocie 1 262,88 złotych. Pozwani nie złożyli jednak zgodnie ze swoim uprawnieniem wniosku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona lub uzasadniona lecz w innej wysokości. Nie skorzystali więc z przysługującego im prawa a decyzja w konsekwencji stała się prawomocna. Nie wnosili także powództw do sądu o ustalenie stanu prawnego czy wysokości opłaty.

Jednakże przy istnieniu prawomocnych decyzji i wspomnianej ugody stanu budynków i naniesień na nieruchomości przestaje mieć znaczenie dla oceny zasadności roszczenia przy braku wcześniejszej aktywności pozwanych ukierunkowanej na działania mające na celu ustalenie korzystnej dla nich wysokości opłaty od użytkowania wieczystego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz treść powołanych przepisów uznać należy, iż powództwo jest uzasadnione, albowiem małżonkowie H. nie uiścili opłaty rocznej za rok 2012 w terminie określonym ustawą.

Dlatego też Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 11 344.87 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od 1 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty. Wskazany termin odsetek wynika z taktu, iż opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Pozwani zaskarżyli wyrok w całości. W apelacji zarzucili uwzględnienie powództwa pomimo istnienia dowodów przemawiających za nie uwzględnianiem powództwa.

W konkluzji wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz nieobciążanie kosztami opłaty sądowej od apelacji w całości , oraz zwolnienie nas od opłaty od apelacji w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest zasadna i z tego względu nie może odnieść zamierzonego skutku.

W sprawie niniejszej strona powodowa dochodzi od pozwanych nie uiszczonej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2012.

Faktem niespornym jest, że opłata za użytkowanie wieczyste obciążająca pozwanych za rok 2012 została prawomocnie ustalona. Podnoszona okoliczność nie prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na odmowę udzielenia im przez bank kredytu, dewastacja budynków które są ich własnością, charakter prowadzonej działalności gospodarczej na sąsiadujących nieruchomościach w tej sprawie są bez znaczenia. Niewątpliwie podnoszone okoliczności mogą mieć znaczenie w przyszłości kiedy to pozwani będą prowadzić postępowanie w sporze z powodem co do ustalenia nowej wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości.

W sprawie niniejszej obowiązkiem Sądu I instancji było jedynie ustalić, czy pozwani uregulowali w terminie obciążającą ich opłatę za użytkowanie wieczyste, czy też opłaty tej nie uregulowali. Skoro pozwani przyznali, że nie uregulowali dochodzonej pozwem należności to zasadnie na podstawie art. 238 k.c. powództwo zostało przez Sad Rejonowy uwzględnione.

Apelacja w sprawie niniejszej nie jest zasadna i dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji. Z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanych oraz rodzinną tj. utrzymywanie się rodziny z zasiłku wychowawczego, długotrwałe zwolnienie lekarskie pozwanego, zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej Sąd Okręgowy nie obciążył ich obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą na rzecz strony powodowej – art. 102 k.p.c.

Na oryginale właściwe podpisy