Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Katowicach - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

XI Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014r. w Katowicach

sprawy E. R. ( E. R. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania E. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 6 września 2013r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i zobowiązuje organ rentowy do ustalenia emerytury E. R. na podstawie art. 26 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS ( Dz.U. Nr 159, poz. 1227 z 2009r. ) i wypłatę świadczenia korzystniejszego.

Sygn. akt XI U 2803/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6.09.2013 r. znak (...) (k. 10 t.2 akt ZUS) – po rozpoznaniu wniosku z dnia 22.07.2013r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił E. R. (R.) ustalenia prawa do emerytury na podstawie art. 55 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i obliczenia jej zgodnie z nowymi zasadami, albowiem decyzją z dnia 31.01.2008r. przyznano mu świadczenie na podstawie dotychczasowych zasad.

W odwołaniu od w/w decyzji ubezpieczony – powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 4.07.2013r. sygn. II UZP 4/13- domagał się rozpoznania sprawy przez Sąd argumentując, iż prawo do wcześniejszej emerytury nabył w 2006r., natomiast w grudniu 2007r. wystąpił o wyliczenie świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie (k. 5 a.s.) organ rentowy podtrzymał zaskarżoną decyzję wnosząc o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

W okresie od 15.02.1986r. do 23.03.2012r. ubezpieczony był zatrudniony na pełny etat w Najwyższej Izbie Kontroli w Delegaturze w K. (k. 178 t.1 akt ZUS).

W dniu 1.12.2007r. E. R. (ur. (...)) nabył prawo do wcześniejszej emerytury znak E (decyzja z dnia 31.01.2008r. -k. 58 t.1 akt ZUS).

Wypłata tego świadczenia została zawieszona z uwagi na kontynuowanie przez niego zatrudnienia.

Począwszy od dnia 1.03.2012r. organ rentowy przeliczył świadczenie odwołującego się oraz podjął jego wypłatę (decyzja z dnia 2.04.2012r.- k. 183 t.1 akt ZUS).

W dniu 1.04.2012r. ubezpieczony ponownie nawiązał stosunek pracy z Najwyższą Izbą Kontroli Delegatura w K. (k. 6 t.2 akt ZUS).

Natomiast w dniu 22.07.2013r. (k. 2 t.2 akt ZUS) E. R. złożył kolejny wniosek o emeryturę.

Po jego rozpoznaniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję odmowną z dnia 6.09.2013 r. znak (...) (k. 10 t.2 akt ZUS).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013.1440 j.t.) ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27 (tj. ubezpieczonemu mężczyźnie urodzonemu przed dniem 1.01.1949r. mającemu okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat oraz wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat) , który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26 , jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53.

W orzecznictwie przyjmuje się, iż nabycie prawa do emerytury przyjęte w ustawie emerytalnej, uwzględniając także treść wskazanego wyżej art. 21 ust. 2 u.e.r.f.u.s., uzasadnia twierdzenie, że na emeryturę można przechodzić kilka razy. W sytuacji zatem gdy dopuszczalne jest kilkakrotne przechodzenie na emeryturę, byłoby niezbędne zaznaczenie w art. 55 u.e.r.f.u.s., że wyliczenie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym możliwe byłoby tylko wówczas gdyby był to pierwszy wniosek o emeryturę (nabycie statusu emeryta). Takiego zastrzeżenia nie można jednak z treści tego przepisu wywnioskować, co oznacza, że ubezpieczony urodzony przed dniem 1 stycznia 1949r., który osiągnął powszechny wiek emerytalny, kontynuował ubezpieczenie i wystąpił o emeryturę dopiero po dniu 31 grudnia 2008r., może złożyć wniosek o wyliczenie tego świadczenia niezależnie od tego, czy wcześniej złożył wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym lub o emeryturę wcześniejszą. Przepis art. 55 tej ustawy, umożliwiając ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. wyliczenie emerytury w wieku powszechnym według jej art. 26 , "zrównuje" w pewnym sensie sytuacje tych osób (urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r.) z sytuacją osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., które (jeśli nabyły prawo do emerytury w niższym wieku emerytalnym albo do tzw. emerytury wcześniejszej) mogą, osiągając powszechny wiek emerytalny złożyć wniosek o ustalenie prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym wyliczanej według art. 24 u.e.r.f.u.s. (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2013r. sygn. II UZP 4/13, LEX nr 1342169, zob. też wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 8 stycznia 2014r. sygn. III AUa 691/13, LEX nr 1409037).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż E. R. (ur. (...)) w chwili ukończenia 65 lat w dniu 25.09.2011r. spełniał wszystkie warunki do nabycia prawa do emerytury z art. 27 cyt. ustawy, po tej dacie kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a wniosek o emeryturę złożył po dniu 31.12.2008r.

W konsekwencji należy uznać, iż w niniejszej sprawie możliwe jest zastosowanie art. 55 cyt. ustawy, a tym samym obliczenie emerytury strony ubezpieczonej na podstawie art. 26 cyt. ustawy.

W zaistniałym stanie faktycznym i prawnym Sąd -na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. - zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do ustalenia emerytury E. R. na podstawie art. 26 cyt. ustawy z dnia 17.12.1998r. i wypłatę świadczenia korzystniejszego.

SSO Elżbieta Zielińska