Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2014 r.

Sąd Okręgowyw Płocku Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Fabirkiewicz

Protokolant sekr.sąd.Izabela Sztupecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 października 2014 r. w Płocku

sprawy z powództwa K. P. (1)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie

1. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki K. P. (1) tytułem zadośćuczynienia kwotę 50.000 (pięćdziesiąt tysięcy) zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2013r;

2. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki K. P. (1) tytułem odszkodowania kwotę 2.115,82 (dwa tysiące sto piętnaście 82/100) zł od dnia 12 lipca 2013r;

3. ustala odpowiedzialność pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. za szkody, jakie mogą się ujawnić w przyszłości, w związku z wypadkiem komunikacyjnym, jakiemu uległa powódka K. P. (1) w dniu 11 stycznia 2013r;

4. oddala powództwo w pozostałej części;

5. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki K. P. (1) kwotę 3.649,56 (trzy tysiące sześćset czterdzieści dziewięć 56/100) zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

6. nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Płocku od K. P. (1) kwotę 105,20 (sto pięć 20/100) zł i (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 213,60 (dwieście trzynaście 60/100) zł tytułem ich udziału w poniesionych wydatkach.

Sygn. akt IC 1435/13

UZASADNIENIE

Powódka K. P. (1) pozwem z dnia 24 czerwca 2013r wystąpiła przeciwko pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w Ł. o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 6 kwietnia 2013r, kwoty 3.341,82 zł tytułem refundacji kosztów leczenia wraz z należnymi ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia 6 kwietnia 2013r, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, za mogące powstać w przyszłości dalsze szkody i krzywdy, w związku z doznanym przez powódkę uszczerbkiem na zdrowiu i rozstrojem zdrowia oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania podała, że powyższe roszczenia pozostają, w związku ze szkodą, jakiej doznała w wyniku wypadku komunikacyjnego w dniu 11 stycznia 2013r. Na skutek zdarzenia poniosła poważne obrażenia ciała, przeszła operację zespolenia kości miednicy, cierpiała z powodu bólu, który uniemożliwiał jej poruszanie się, potrzebowała pomocy osób trzecich przy wykonywaniu niemalże każdej czynności. Podniosła, że przed wypadkiem była osobą aktywną i towarzyską, zaś obecnie musiała zrezygnować z wielu zainteresowań i pasji, pogorszył się jej stan psychiczny, a jej energia życiowa uległa osłabieniu. Zaznaczyła, że pozwany wypłacił, w ramach likwidacji szkody za zniszczoną odzież, koszty opieki i dojazdów łączną kwotę 2.058 zł, która nie pokryła w całości żądania odszkodowawczego, określonego przez powódkę na kwotę 5.399,82 zł.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w Ł. powództwa nie uznał, wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów procesu na swoją rzecz. Podał, że na etapie prowadzonego postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 10.000 zł oraz tytułem zwrotu kosztów zniszczonej odzieży – 250 zł, kosztów opieki – 1.008 zł i kosztów dojazdów – 800 zł. Jako nie udowodnione uznał żądanie, w zakresie zgłoszonych roszczeń odszkodowawczych. Powołał się na wyrok karny, w którym Sąd zasądził od sprawcy wypadku na rzecz powódki nawiązkę w wysokości 5.000 zł i zakwestionował wysokość dochodzonego roszczenia o zadośćuczynienie, jako zawyżonego wraz z datę wymagalności ustawowych odsetek.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powódka K. P. (1) w dniu 11 stycznia 2013r w C., idąc chodnikiem została potrącona przez kierującego pojazdem m-ki (...) M. K., który nie zachował należytej ostrożności i stracił panowanie nad pojazdem. W wyniku powódka doznała obrażeń ciała w postaci złamania obu gałęzi kości łonowej prawej, złamania kości kulszowej oraz stłuczenia okolicy stawu kolanowego. Wyrokiem z dnia 25 marca 2013r Sąd Rejonowy w Ciechanowie w sprawie (...) 125/13u uznał sprawcę wypadku za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i skazał na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres lat 3 oraz zasądził od M. K. na rzecz poszkodowanej K. P. (1) nawiązkę w wysokości 5.000 zł, którą uiścił (wyrok karny k. 55 – 56 i dowód uiszczenia nawiązki k. 66 zał. akt IIK 125/13u).

Sprawca wypadku posiadał u pozwanego ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (bezsporne).

Powódka bezpośrednio po zdarzeniu została przewieziona do (...) Szpitala Wojewódzkiego w C. – Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej. Wykonano u niej szereg badań specjalistycznych w diagnostyce obrazowej i skierowano do leczenia operacyjnego do (...) w O., po uprzednim uzgodnieniu terminu przyjęcia (dokumentacja medyczna Szpitala w C. k. 17 – 26). W początkowym okresie pobytu, przed diagnostyką, powódka nie otrzymywała leków przeciwbólowych i natężenie bólu u niej było bardzo duże. Poprawa w odczuwaniu bólu nastąpiła, kiedy leki zaczęła przyjmować systematycznie (zeznania powódki k. 168).

Podczas pobytu Szpitalu w C. powódka była cały czas osobą leżącą i nie mogła się ruszać. Wymagała zabiegów pielęgnacyjnych, w zakresie mycia, pomocy przy posiłkach i załatwianiu potrzeb fizjologicznych. Stałą opiekę nad powódką sprawowała jej matka i mąż, który po pracy zmieniał teściową. Powódka była osobą cierpiącą, w złym stanie psychicznym, przygnębiona, martwiła się o swój stan zdrowia i dzieci (zeznania świadków T. G. k. 73, K. P. (2) k. 74, W. P. k. 75 i M. P. k. 75).

W dniu 23 stycznia 2013r powódka została przewieziona do Szpitala (...) im. prof. A. G. (...) W. Klinika (...) – Oddział Uszkodzeń i Patologii Miednicy w O.. Transport odbywał się na noszach, cały czas w pozycji leżącej, co skutkowało u powódki dużymi dolegliwościami bólowymi, które utrzymywały się przez dwa dni (zeznania powódki k. 168). W dniu 28 stycznia 2013r powódka miała wykonany zabieg operacyjny, polegający na otwartym nastawieniu i zespoleniu płytką miedniczą oraz śrubami korowymi, złamania obu gałęzi prawej kości łonowej. Następnie przebywała w Oddziale (...), była pionizowana i uczyła się chodzenia o kulach. Do domu została wypisana w stanie ogólnym dobrym w dniu 7 lutego 2013r z zaleceniami m. in. chodzenia przy pomocy dwóch kul łokciowych, z częściowym obciążeniem kończyny dolnej prawej, wykonywaniem wyuczonych ćwiczeń, przyjmowaniem leku przeciwzakrzepowego i kontroli ambulatoryjnej za 6 tygodni (karta informacyjna k. 27 – 28). W trakcie hospitalizacji w O. z powódką przebywała jej matka, nocując w najmowanym na miejscu pokoju. Taki stan trwał do momentu, kiedy powódka zaczęła uczyć się chodzenia o kulach, po przebytym zabiegu operacyjnym. W trakcie nauki miała omdlenia i nie dawała sobie rady. Miała problemy z wkładaniem skarpetki, gdyż nie mogła zginać nogi w kolanie (zeznania powódki k. 168 - 169).

Mąż powódki odwiedził żonę w tym czasie 6 – krotnie, jeżdżąc własnym samochodem m-ki C. o poj. silnika 1,8 cm ³, na trasie C. – O. – C. liczącej w obie strony 270 km (zeznania świadka M. P. k. 76).

Po powrocie do domu powódka przez okres 2,5 miesiąca poruszała się o dwóch kulach i nie wychodziła na zewnątrz. Nie była w stanie ugotować obiadu, przynieść herbaty, umyć się, ubrać w dolnych partiach ciała. Pomagała jej matka, która zamieszkała u córki i wykonywała za nią czynności domowe. Robiła zakupy, prała, sprzątała i opiekowała się dziećmi. Przy dzieciach pomagali także teściowie powódki, którzy wozili je i odbierali ze szkoły oraz przedszkola, wozili wnuka na basen, do logopedy. Po odstawieniu kul nadal korzystała z pomocy innych osób, ale w ograniczonym zakresie np. przy zaciąganiu spodni, czy wejściu i wyjściu spod prysznica, przy cięższych pracach domowych. Mogła natomiast pobawić się z dziećmi, zaprowadzić syna do przedszkola (zeznania świadków T. G. k. 74, K. P. (2) k. 74, W. P. k. 75 i powódki k. 169).

W okresie od 18 do 26 listopada 2013r powódka ponownie została umieszczona w Oddział (...)w O., gdzie została poddana zabiegowi usunięcia płyty i śrub korowych z górnej gałęzi kości łonowej prawej i rehabilitacji (karta informacyjna z leczenia szpitalnego w O.k. 138 – 140). Aktualnie pozostaje pod opieką (...)w O.i dotychczas odbyła trzy wizyty kontrolne. W terminie od 31 marca do 11 kwietnia 2014r powódka korzystała z zabiegów rehabilitacyjnych w C.(zaświadczenie k. 135). Jest kierowana na dalsze zabiegi (zeznania powódki k. 169).

Obrażenia narządu ruchu o charakterze złamania kości miednicy i stłuczenia tkanek powodują dolegliwości bólowe. Udział w bólu czynnika urazowego, związanego z wypadkiem, jakiemu uległa powódka, był znaczny, co wymagało stosowania środków przeciwbólowych przez kilka tygodni po urazie. Stan zdrowia powódki po wypadku nie wymagał profesjonalnych czynności pielęgnacyjnych, związanych z opieką nad chorym „leżącym” lub osobą zakwalifikowaną do zasiłku pielęgnacyjnego. Powódka wymagała natomiast opieki przez 4 tygodnie po 4 godziny w zakresie mycia i ubierania, dziennej toalety i przygotowania posiłków, załatwiania innych spraw. Ponadto, w procesie leczenia obrażeń pourazowych, wymagała odpowiedniego leczenia fizykalnego, kinezyterapii, zażywania leków. Doznane przez powódkę obrażenia narządu ruchu mogą w przyszłości powodować wtórne zmiany zwyrodnieniowe. Osłabienie układu mięśniowego uszkodzonych elementów narządu ruchu i możliwość wystąpienia zmian zwyrodnieniowych, mogą ograniczać zakres możliwości podejmowania prac fizycznych w sferze wymagających ciągłego podnoszenia ciężarów. Według biegłego sądowego specjalisty traumatologa – ortopedy P. N., stan po urazowym uszkodzeniu u powódki miednicy z przerwaniem obręczy biodrowej, w świetle analizy dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie, stanowi stały uszczerbek na zdrowiu wynoszący 15% (opinia pisemna k. 110 – 112 i opinia uzupełniająca k. 152 – 153).

Decyzją z dnia 14 maja 2014r lekarz orzecznik ZUS uznał, że długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki spowodowany skutkami wypadku z dnia 11 stycznia 2013r wynosi 20% i ustalił wysokość jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 14.600 zł (decyzja k. 136).

W chwili wypadku powódka pracowała w (...)w C.jako (...). Do zakresu jej zadań należała praca w terenie, którą wykonywała poruszając się własnym samochodem. Do pracy wróciła po upływie 4 miesięcy. Swoje zadania wykonuje z mniejszą, niż dotychczas wydajnością. Okresowo, po wysiłku, czy zmianach pogody, odczuwa bóle kręgosłupa, dolegliwości przy odwodzeniu nogi, bóle prawego biodra i w pachwinach, które utrudniają jej pracę i funkcjonowanie w życiu codziennym. Przyjmuje wówczas leki przeciwbólowe nabywane bez recepty. Nie porusza się własnym samochodem, z uwagi na występujące lęki związane z wypadkiem. Przed wypadkiem była osobą aktywną. Obecnie nie może biegać, z uwagi na duże obciążenie stawów i odczuwa zmęczenie, podczas chodzenia. Ma obniżony nastrój, jest smutna (zeznania świadka M. P.k. 76 i powódki k. 168 – 170 i potwierdzone wyjaśnienia k. 72 i k. 129v).

Mąż powódki cały czas pracuje zawodowo. Małżonkowie mają troje dzieci, które w chwili wypadku matki były w wieku 2, 5 i 7 lat (bezsporne).

Zgodnie z załącznikiem do uchwały (...) Rady Miasta C. z dnia 27 września 2012r odpłatność za usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, za 1 godzinę w 100% dla osoby zamieszkującej i gospodarującej wspólnie z rodziną, wynosi 14,50 zł (uchwała wraz z załącznikiem nr 1 (k. 89 – 90).

Za nabycie kul łokciowych powódka zapłaciła 100 zł. Mąż powódki kupił dla niej i zainstalował w łazience specjalną nakładkę na toaletę, której koszt wyniósł 115 zł oraz barierki ułatwiające wstawanie wartości 200 zł (zeznania świadka M. P. k. 76 i oświadczenie powódki k. 15).

W dniu 7 stycznia 2013r powódka nabyła kurtkę typu wiatrówka w sklepie (...)za kwotę (...)zł (paragon k. 70). Kurtka ta uległa zniszczeniu, podczas wypadku (zeznania świadków T. G.k. 74, K. P. (2)k. 74 - 75, powódki k. 170).

Decyzją z dnia 11 maja 2013r (...) S.A. z siedzibą w Ł. przyznało powódce świadczenie za szkodę osobową w łącznej kwocie 12.058 zł tytułem: zadośćuczynienia – 10.000 zł, zwrotu kosztów zakupu kurtki – 250 zł, zwrotu kosztów opieki nad poszkodowaną i jej dziećmi – 1.008 zł (42 dni x 4h x 6 zł), zwrotu kosztów dojazdów – 800 zł szacunkowo na podstawie oświadczenia (decyzja wypłaty odszkodowania k. 16).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody osobowe, opinię pisemną biegłego sądowego traumatologa – ortopedy P. N. oraz załączoną do akt dokumentację medyczną, oświadczenia i decyzje.

Stan faktyczny sprawy w zakresie zaistniałego wypadku, poniesionych przez powódkę obrażeń i ich skutków nie był sporny, a zeznania świadków nie były kwestionowane. Pozwany nie zgłaszał zastrzeżeń do pisemnej opinii biegłego sądowego. Po sporządzeniu opinii powódka przedłożyła orzeczenie lekarskie lekarza orzecznika ZUS, w przedmiocie większego o 5%, trwałego uszczerbku na zdrowiu, aniżeli przyjął biegły określając go na 15%. Biegły w opinii uzupełniającej podtrzymał swoje stanowisko w tym zakresie i uzasadnił brak konieczności osobistego badania powódki, argumentując powyższe, że jej stan zdrowia, w związku z poniesionymi obrażeniami i przebytym leczeniem, znajduje w pełni odzwierciedlenie w zebranej dokumentacji medycznej. Powódka, po zapoznaniu się z opinią uzupełniającą, nie wnioskowała o przesłuchanie biegłego przed sądem i nie zakwestionowała twierdzeń biegłego w tym zakresie. Sąd podzielił stanowiska biegłego w przedmiocie rozmiaru cierpień fizycznych doznanych przez powódkę w początkowym okresie jej leczenia, jako znaczny, a także co do ograniczeń, wynikających z jej funkcjonowania w codziennym życiu i potrzeby pomocy w czynnościach bezpośrednio związanych z jej osobą. Nie zgodził się natomiast ze stanowiskiem biegłego, odnośnie wymiaru czasowego tejże pomocy, w świetle zeznań słuchanych w sprawie świadków, którzy w sposób szczery i wiarygodny zgodnie podnieśli, iż powódka po hospitalizacji nadal wymagała wsparcia bliskich w warunkach domowych i wyręczania jej od obowiązków związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, a także w opiece nad dziećmi w określonych sytuacjach.

Jako nieprzydatny do sprawy Sąd uznał złożony przez powódkę dokument w postaci załącznika do uchwały Rady Miasta C. z dnia 27 września 2012r, w zakresie odpłatność za usługi opiekuńcze, albowiem obejmuje on usługi specjalistyczne, wykonywane przez osoby profesjonalne, przy czynnościach pielęgnacyjnych nad chorym.

Powódka nie przedstawiła dowodu na okoliczność daty zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi i jej wysokości, w ramach postępowania likwidacyjnego. Tym samym nie wykazała, aby termin spełnienia świadczenia, ponad kwotę przyznaną przez ubezpieczyciela, biegł od dnia 6 kwietnia 2013r. Faktu tego nie można też wywieść z odpowiedzi na pozew, w której pozwany odniósł się bezpośrednio do żądań pozwu i uzasadnił wypłatę świadczeń w postępowaniu likwidacyjnym, na kwoty podane w piśmie.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie odpowiedzialnym za naprawienie szkody jest posiadacz pojazdu, który doprowadził do zdarzenia drogowego w następstwie którego, powódka poniosła poważną szkodę na zdrowiu.

Zdarzenie objęte było ważną umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym. Na podstawie art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania, może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, co statuuje legitymację bierną pozwanego (...) S.A. z siedzibą w Ł..

Podstawą roszczenia o zadośćuczynienie jest art. 445 § 1 k.c., który stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, że sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego. Krzywda jest przy tym rozumiana, jako uszczerbek niemajątkowy, związany z cierpieniami fizycznymi i psychicznymi, wywołanymi doznaną szkodą.

Artykuł 445 k.c. nie wskazuje precyzyjnie kryteriów, jakimi winien kierować się Sąd przyznając zadośćuczynienie za krzywdę, ponieważ rozmiaru cierpień nie sposób precyzyjnie wyliczyć. Wypracowane przez doktrynę i orzecznictwo poglądy wskazują, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, stanowi sposób naprawienia krzywdy ujmowanej, jako cierpienia fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, które są negatywnymi uczuciami przeżywanymi, w związku z cierpieniami fizycznymi, następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. (uchwała SN z dnia 8 grudnia 1973r , III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145). Decydujące znaczenie mają, rzutujące na rozmiar krzywdy, okoliczności takie, jak rodzaj: rodzaj, charakter, długotrwałość i intensywność cierpień fizycznych i psychicznych, stopień i trwałość kalectwa, wiek poszkodowanego, negatywne zmiany w psychice będące następstwem urazów i zabiegów leczniczych oraz niepewne perspektywy i rokowania zdrowotne na przyszłość.

W świetle przedstawionych dowodów stwierdzić należy, że powódka w dniu 11 stycznia 2011r uległa wypadkowi drogowemu, na skutek którego doznała poważnego obrażenia ciała w postaci złamania kości łonowej i kości kulszowej, co skutkowało u niej trwałym uszczerbkiem na zdrowiu fizycznym określonym od 15% (przez biegłego sądowego) do 20% (przez lekarza orzecznika ZUS). W tym miejscu wskazać należy, że procentowy uszczerbek na zdrowiu ma jedynie charakter pomocniczy dla ustalenia rozmiary krzywdy i nie stanowi jedynego kryterium dla oceny sądu. Leczenie szpitalne powódki wraz z rehabilitacją w Szpitalu w O. trwało około 1 miesiąca i przez 9 dni, podczas usuwania zespolenia z kości łonowej w listopadzie 2013r. Powódka przeszła dwa zabiegi chirurgiczne. Nadal korzysta z zabiegów usprawniających i okresowo przyjmuje leki przeciwbólowe. Rozmiar jej cierpień fizycznych był znaczny. Przez okres ponad 2 tygodni powódka była osobą leżącą, niesamodzielną i wymagała pomocy bliskich. Bardzo przeżywała swoją sytuację, była przygnębiona, obawiała się o swoje zdrowie, bała się czekającej ją operacji i cierpiała z powodu rozłąki z dziećmi. Powódka jest młodą kobietą. Do chwili wypadku prowadziła aktywny tryb życia, prowadziła życie towarzyskie, uczestniczyła w życiu rodziny, zajmowała się dziećmi i przyczyniała do ich utrzymania, pracując zawodowo. Jeździła samochodem, jako kierowca, wykorzystując pojazd w pracy kuratora zawodowego. Wypadek przeszeregował jej życie. Stała się osobą ostrożną, cierpiącą na bóle kręgosłupa, nogi, biodra. Wymaga oddziaływań rehabilitacyjnych. Odczuwa lęki, które nasilają się, szczególnie podczas jazdy samochodem i nie jest w stanie prowadzić pojazdu samodzielnie. Powódka nie odzyska pełnej sprawności w zakresie narządu ruchu, a przebyty uraz kości łonowej poddaje w wątpliwość jej kolejne macierzyństwo. Ucierpiało jej życie rodzinne w zakresie wspólnej rekreacji z mężęm i dziećmi.

W ocenie Sądu, odpowiednią sumą należnego powódce zadośćuczynienia jest kwota 65.000 zł. Ustalone zadośćuczynienie spełnia swoją funkcję kompensacyjną i uwzględnia krzywdę powódki w aspekcie okoliczności zdarzenia, rodzaju poniesionych przez nią obrażeń i ich rozmiaru, związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, długotrwałości leczenia, stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu, poczucie utraty pełnej sprawności, co powoduje utrudnienia w wykonywaniu przez powódkę pracy zawodowej i w życiu rodzinnym. Przyznane zadośćuczynienia ma złagodzić przeżywane przez powódkę negatywne emocje, jak poczucie krzywdy i utraty widoków na przyszłość. Jednocześnie stanowi godziwe zabezpieczenie na przyszłość w sferze jej potrzeb materialnych. Ma ono charakter całościowy i obejmuje wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które mogą wystąpić w przyszłości (wyrok SN z dnia 03.02.2000r w sprawie I CKN 969/98, LEX nr 50824).

Ustalając kwotę należnego powódce zadośćuczynienia na 65.000 zł, Sąd pomniejszył jego wysokość o kwotę zadośćuczynienia wypłaconego przez ubezpieczyciela (10.000 zł) oraz nawiązki zasądzonej wyrokiem karnym (5.000 zł) i zasądził z tego tytułu kwotę 50.000 zł, oddalając powództwo w pozostałej części, jako wygórowane. Jednocześnie Sąd uznał, że ustawowe odsetki od zadośćuczynienia są należne od daty doręczenia pozwu tj. 12 lipca 2013r (k. 37). Aczkolwiek było prowadzone postępowanie w przedmiocie likwidacji szkody przed ubezpieczycielem, to powódka nie wykazała, kiedy zostało ono zainicjowane i jakiej kwoty zadośćuczynienia wówczas się domagała. W tym stanie rzeczy, w świetle art. 455 k.c. i art. 481 § 1i 2 k.c. uznać należy, że jej roszczenie stało się wymagalne z chwilą, kiedy jej skonkretyzowane żądanie dotarło do adresata.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Chodzi o koszty konieczne i celowe, pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. Tradycyjnie są to koszty leczenia, specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatur i urządzeń. Do grupy tej zaliczają się także wydatki związane z transportem chorego na zabiegi i do szpitala, koszty związane z odwiedzinami chorego w szpitalu, czy wynikające z konieczności opieki i pielęgnacji nad nim.

Zdaniem Sądu, powódka wymagała pomocy przy niektórych czynnościach wymagających wysiłku i bez znaczenia pozostaje, czy taka pomoc była faktycznie wykonywana i przez osoby obce, czy domowników, wystarczy stwierdzenie, że była ona w określonych realiach i ramach czasowych konieczna. Powódka domaga się odszkodowania z tytułu opieki nad nią i jej dziećmi przez okres 34 dni. Jako godzinną stawkę za opiekę nad poszkodowaną Sąd przyjął kwotę 6 zł, ustaloną przez ubezpieczyciela. Jest to kwota adekwatna do charakteru wykonywanych przy powódce czynności. W ocenie Sądu, powódka w okresie pobytu w szpitalu przez 27 dni (ok. 4 tygodni) wymagała pomocy swoich bliskich w rozmiarze 4 godzin dziennie, co znajduje odzwierciedlenie w opinii biegłego (27 dni x 4h = 112h). W tym czasie dzieci powódki wymagały pieczy ze strony swoich dziadków, gdyż ojciec po godzinach swojej pracy, przebywał u żony w szpitalu. Zaważywszy, że dzieci przebywały w szkole lub przedszkolu, opieka nad nimi miała miejsce głównie w godzinach popołudniowych i wiązała się z codziennymi obowiązkami, związanymi z gotowaniem, praniem, sprzątaniem, dopilnowaniem dzieci w zakresie dbałości o higienę, przy mycie i pomocy w lekcjach uczącemu się dziecku. Zakres czasowy tych czynności, zdaniem Sądu, wymagał poświęcenia 4 godzin dziennie (27 dni x 4h = 112h). Po powrocie do domu powódka, przez co najmniej 7 dni, nadal potrzebowała pomocy przy sobie i dzieciach. W tym czasie zaczęła dopiero poruszać się o kulach, miała trudności przy wykonywaniu prostych czynności związanych z przemieszczaniem się, ubieraniem dolnych partii ciała, podnoszeniem rzeczy, czy wykonywaniem prac porządkowych i gospodarskich. Nie była w stanie zajmować się dziećmi i nie wychodziła na zewnątrz. Czynności te wykonywała jej matka, przy udziale teściów powódki, i w ocenie Sądu, stanowiły one stałą pomoc w rozmiarze 8 godzin dziennie, do czasu powrotu męża powódki z pracy (7 dni x 8h = 56h). Łącznie powódka wymagała wsparcia ze strony osób trzecich przez okres, od dnia wypadku 11 stycznia 2013r do dnia 14 lutego 2014r (34 dni), przez 280 godzin. Mając na względzie potrzebę świadczenia powódce pomocy w rozmiarze i czasie wyżej podanym, należało uznać za uzasadnioną z tego tytułu, w ramach żądanego odszkodowania, kwotę 1.680 zł. Jako uzasadnione Sąd uznał żądanie w zakresie zwrotu kosztów dojazdów do szpitala i przychodni w O., na trasie liczącej w obie strony 270 km (7 x 270 km = 1.890 km. Ponadto mąż powódki pokonywał przez 12 dni trasę do Szpitala w C. i z powrotem (12 x 5 km = 60 km). Łączna ilość przebytych kilometrów 1.950 zł, przy przyjęciu przelicznika zużycia paliwa, według ryczałtu 0,8358 zł, stanowi koszt 1.629,82 zł. Niewątpliwie powódka wymagała korzystania z kul łokciowych, a jako pomocne i konieczne dla jej prawidłowego funkcjonowania Sąd uznał poczyniony przez jej męża zakup nakładki na toaletę i uchwytu wolnostojącego przy toalecie, o łącznym koszcie 415 zł (oświadczenie k. 15). Powódka nadto wykazała stosownym rachunkiem nabycie, kilka dni przed zdarzeniem kurtki, która uległa zniszczeniu. Cena zakupu kurtki wynosiła 499 zł i podlega ona zwrotowi w ramach naprawienia szkody.

Łączna kwota odszkodowania wynosi kwotę 4.173,82 zł

Powódka nie udowodniła zakupu leku, który wskazała w swoim oświadczeniu o nazwie F. (...),6 ml (k. 15). Jego stosowanie nie wynika również z załączonej do akt dokumentacji medycznej.

Stosowne odszkodowanie w kwocie 2.115,82 zł, z uwzględnieniem dokonanej przez ubezpieczyciela wypłaty z tego tytułu kwoty 2.058 zł, Sąd zasądził wraz z ustawowymi odsetkami z datą doręczenia pozwu z argumentacją, jak w przypadku zasądzonego zadośćuczynienia.

Zgodnie z art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Interes prawny dotyczy szeroko rozumianych praw i stosunków prawnych oraz, że występuje z reguły wówczas, gdy istnieje niepewność tego prawa lub stosunku prawnego, zarówno z przyczyn faktycznych, jak i prawnych. Przyczyną niepewności może być sama ewentualność powstania skutków naruszenia prawa, gdy istnieją czasowe ograniczenia dochodzenia roszczeń danego rodzaju.

Sąd uwzględnił żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za przyszłe szkody, jakie mogą ujawnić się w przyszłości. Nie budzi wątpliwości, że powódka doznała poważnego urazu kości miednicy. Jednocześnie nadal utrzymują się u niej dolegliwości bólowe. W ocenie Sądu, na podstawie opinii biegłego, który wskazał na wtórne zmiany zwyrodnieniowe, wynikające z doznanego urazu, nie można definitywnie wykluczyć wystąpienia u powódki nowej szkody, pozostającej w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 11 stycznia 2013r.

Sąd przyjął, jako podstawę prawną zasądzenia zadośćuczynienia art. 445 § 1 k.c. i odszkodowania art. 444 § 1 k.c., zaś ustalenia odpowiedzialności na przyszłość art. 189 k.p.c. Oddalił powództwo w pozostałej części, jako niezasadne. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Na koszty procesu składają się uiszczona opłata od pozwu (3.000 zł), zaliczka na poczet opinii biegłego (500 zł), wynagrodzenie pełnomocników w osobie radców prawnych (2 x 3617 zł), łącznie kwota 10.734 zł. Powódka wygrała w 67%, co stanowi z tej kwoty, kwotę 7.191,78 zł. Natomiast pozwany wygrał w 33%, co stanowi odpowiednio kwotę 3.542,22 zł. Różnica pomiędzy tymi kwotami wynosi 3.649,56 zł i podlega zasądzeniu na rzecz powódki, zgodnie z punktem 5 wyroku. Stosownie od wyniku rozstrzygnięcia Sąd nakazał pobrać od każdej ze stron zwrot wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, w łącznej kwocie 318,80 zł i rozstrzygnął, jak w punkcie 2 wyroku.

sędzia Ewa Fabirkiewicz