Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Sędziowie SSO Dorota Lutostańska

SSO Małgorzata Tomkiewicz (spr)

Protokolant st. sekr. sąd. Monika Tymosiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015r.

sprawy K. K.

oskarżonego o przestępstwa z art. 279§1 kk w zw z art. 12 kk w zw z art. 64§2 kk, art. 278§1 kk w zb z art. 278§5 kk w zw z art. 11§2 kk w zw z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 19 marca 2015r. sygn. akt VII K 148/15

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Olsztynie do ponownego jej rozpoznania.

UZASADNIENIE

K. K. oskarżony został o to, że ;

I.w dniu 15 grudnia 2014r. w O. przy ul.(...) w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał włamania metodą zbliżeniową przy użyciu oryginalnej karty płatniczej na rachunek bankowy nr (...), a następnie zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w łącznej kwocie 79,68 zł. na szkodę A. G., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej kary 1 roku pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za przestępstwo podobne w warunkach określonych w art. 64 §1 kk

-tj. o czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §2 kk;

II.w dniu 21 listopada 2014r. w O. z niezamkniętego mieszkania przy ul.(...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia portfela wraz z zawartością dowodu osobistego o nr (...), karty bankomatowej i pieniędzy w kwocie 100zł. oraz komputera typu tablet marki P., powodując straty o wartości łącznej 550zł. na szkodę E. R., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

-tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zb. Z art. 278 §5 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64§1 kk.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 marca 2015r. w sprawie VIIK 148/15 orzekł :

I.oskarżonego K. K. – w ramach zarzucanego mu w pkt.I czynu - uznał za winnego tego, że w dniu 15 grudnia 2014r. w O. przy ul. (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał włamania metodą zbliżeniową przy użyciu oryginalnej karty płatniczej na rachunek bankowy nr (...), a następnie zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w łącznej kwocie 79,68zł. na szkodę A. G., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu z art. 279 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to, na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §1 kk, opierając wymiar kary na art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk skazał go na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

II. oskarżonego K. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. II czynu i za to, na podstawie art. 278 §1 kk w zb. z art. 278§5 kk w zw. z art. 11 §2 w zw. z art. 64 §1 kk skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

III.na podstawie art. 85 kk i art. 86 §1 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.na podstawie art.46§1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej E. R. kwoty 550zł.

V.na podstawie art. 624 §1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych.

Od powyższego wyroku nieformalną apelację wniósł oskarżony, zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w zakresie czynu opisanego w pkt. I. Wyrokowi temu skarżący zarzucił – jak zdaje się wynikać z kontekstu- obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 279 §1 kk poprzez niesłuszne jego zastosowanie w sytuacji gdy , w ocenie oskarżonego, czyn ten winien zostać zakwalifikowany jako kradzież zwykła (art. 278 §1 kk).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę tę przekazać do ponownego jej rozpoznania bowiem utrzymanie orzeczenia w mocy – w aktualnym kształcie- byłoby rażąco niesprawiedliwe (art. 440 kpk).

Rozpoznanie przedmiotowej sprawy nastąpiło z oczywistym naruszeniem procedury wydawania wyroków w trybie konsensualnym. Sąd Rejonowy trafnie dostrzegł, iż w zakresie czynu wskazanego w pkt. I oskarżyciel publiczny błędnie przyjął, że czynu tego oskarżony dopuścił się w warunkach tzw. multirecydywy określonej w art. 64 §2 kk (podczas, gdy była to recydywa określona w art. 64 §1 kk) i błąd ten niewątpliwie należało skorygować. Problem jednakże w tym, że dokonując owej korekty Sąd I-szej instancji tak dalece uprościł, czy raczej odformalizował procedurę, że w zasadzie nie zastosował żadnych reguł, które przewidują przepisy kpk. Dostrzegając wadliwość wniosku wniesionego w trybie art. 335 kpk Sąd Rejonowy winien albo uznać, że nie zachodzą podstawy do jego uwzględnienia i w myśl art. 343 §7 kpk skierować sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych, albo podjąć próbę ewentualnego uzyskania nowego konsensusu co do wniosku w zmienionej treści. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury „ (…)Sąd rozpoznający wniosek złożony na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. może albo uwzględnić wszystkie elementy porozumienia prokuratora i oskarżonego i wydać wyrok odpowiadający temu uzgodnieniu, albo wniosku nie uwzględnić, nie może natomiast, bez porozumienia ze stronami zawartego uzgodnienia procesowego, samodzielnie dokonywać modyfikacji poszczególnych elementów tego uzgodnienia ” (vide : m.in. wyrok SN z 5.12.2013r., VKK 342/13).” „ (…) Sąd może wniosek zmodyfikować, i tym samym wydać wyrok nie respektujący jego pierwotnej treści ale tylko wówczas, gdy na te wprowadzone przez siebie zmiany, uzyska zgodę obu stron tego porozumienia. Gdy tak się jednak nie stanie, wówczas - mocą treści przepisu art. 343 § 7 k.p.k. - sąd powinien rozpoznać tę sprawę na zasadach ogólnych (vide : m.in. wyrok SN z 1.08.2013, IIKK 80/13)”. Tymczasem Sąd Rejonowy procedując w niniejszej sprawie, na posiedzeniu w dniu 19 marca 2015r. ( na którym nie stawiła się żadna ze stron- k.75) stwierdził jedynie, że prokurator wniosek modyfikuje i nie ustalając, czy na taką modyfikację oskarżony wyraża zgodę, wydał wyrok. Abstrahując od tego, że twierdzenie, iż prokurator wniosek modyfikuje budzić może pewne zdumienie w kontekście faktu, iż prokurator w posiedzeniu tym nie uczestniczył a z protokołu nie wynika, w jaki sposób swoje stanowisko miał on Sądowi przekazać, zauważyć należy, iż tego, czy oskarżony zmienioną treść wniosku aprobuje czy nie, domniemywać nie można. Konkluzji tej w niczym nie zmienia też to, że owa zmiana byłaby dla oskarżonego korzystna. Przejście z multirecydywy na recydywę zwykłą nie tylko nie ma charakteru jedynie kosmetycznego ale też - ze względu na zmianę dolnego progu ustawowego zagrożenia- na nowo winna skłaniać do ustaleń dotyczących kary.

Niezależnie od powyższego, zważywszy na fakt, iż wysokość szkody związanej z czynem opisanym w pkt. I wynosiła zaledwie 79,68zł. Sąd Rejonowy winien rozważyć, czy występek ten nie stanowi wypadku mniejszej wagi, o którym mowa w art.283kk. Sam fakt, iż czynu tego oskarżony miał dopuścić się w warunkach powrotu do przestępstwa, takiego wniosku nie wyklucza.

Mając powyższe na uwadze, nie podzielając wątpliwości skarżącego dotyczących elementu włamania w przypadku posłużenia się kartą bankomatową metodą zbliżeniową, zaskarżony wyrok należało uchylić a sprawę tę przekazać do ponownego jej rozpoznania (art. 440 kpk). Z uwagi na wskazane wyżej wątpliwości, sprawę tę Sąd I-szej instancji winien rozpoznać na zasadach ogólnych.