Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Violetta Osińska

Sędziowie SO Marzenna Ernest

SO Tomasz Szaj (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)” w M.

przeciwko S. B.

o zapłatę

na skutek skargi pozwanego o wznowienie postępowania w sprawie I Nc 142/00

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt I C 1626/13

I.  oddala zażalenie;

II.  zasądza od pozwanego S. B. na rzecz powódki (...) w M. kwotę 600,- zł (sześćset złotych) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Tomasz Szaj SSO Violetta Osińska SSO Marzenna Ernest

Sygn. akt II Cz 2202/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Myśliborzu odrzucił skargę pozwanego o wznowienie postępowania w sprawie I Nc 142/00 oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 217,- zł kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 16 marca 2000 roku został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie z powództwa (...)w M. przeciwko S. B.. W sprawie sygn. akt I C 101/11 S. B. wystąpił ze skargą o wznowienie postępowania w sprawie sygn. I Nc 142/00. Wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 roku Sąd Rejonowy w Myśliborzu skargę oddalił.

Sąd Rejonowy wskazał, że skarga okazała się niezasadna. Przywołał regulację art. 401 k.p.c. oraz wskazał, że w sprawie toczyło się postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania. Zgodnie z treścią art. 416 § 1 k.p.c. niedopuszczalne jest dalsze wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie postępowania, co skutkowało odrzuceniem skargi, bez badania czy została wniesiona w terminie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany, zaskarżając je w całości i zarzucając:

1.  naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. przez jego niezastosowanie i brak fazy postępowania dotyczącego badania dopuszczalności skargi i skierowania sprawy na rozprawę bez dokonania wstępnej oceny skargi,

2.  naruszenie art. 416 § 1 k.p.c. przez uznanie, że możliwości wniesienia skargi sprzeciwia się wydanie wyroku w dniu 2 lutego 2014 roku w sprawie I C 101/11, którym Sąd oddalił skargę o wznowienie postępowania,

3.  naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. przez sporządzenie uzasadnienia w sposób uniemożliwiający polemikę i instancyjną kontrolę orzeczenia,

4.  brak rozpoznania istoty sprawy przez zaniechanie oceny wniesionej skargi pod kątem zaistnienia przesłanek warunkujących dopuszczalność skargi,

5.  naruszenie art. 98 k.p.c. przez niezasadne obciążenie strony kosztami postępowania.

Wskazując na te zarzuty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

Podkreślił, że w ramach postępowania ze skargi o wznowienie postępowania wyróżnia się dwie fazy, zaś Sąd zaniechał wstępnego badania skargi. W konsekwencji pozwany nie powinien być obciążony kosztami postępowania. Wskazał także, że w sprawie I C 101/11 Sąd Rejonowy wydał wyrok, w którym skargę oddalił, niemniej jednak wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie uchylił wyrok i skargę odrzucił. W ocenie pozwanego Sąd Rejonowy nie rozpoznał tym samym istoty sprawy.

W odpowiedzi na zażalenie powódka wniosła o jego oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem orzeczenie Sądu Rejonowego pomimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.

Podzielić należy zarzut naruszenia art. 416 k.p.c., albowiem Sąd Rejonowy błędnie ustalając fakt wydania wyroku oddalającego skargę o wznowienie postępowania w sprawie I C 101/11 nie uwzględnił faktu, że wyrok ten nie jest wyrokiem prawomocnym, lecz został uchylony, zaś skarga pozwanego została odrzucona. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia(...) przepisu art. 416 § 1 k.p.c. nie stosuje się jeżeli uprzednio wydano postanowienie odrzucające skargę. W konsekwencji należy podzielić zarzuty naruszenia art. 416 k.p.c.

Powyższe jednak nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia w przedmiocie odrzucenia skargi, albowiem stosownie do art. 407 § 1 k.p.c. skargę wnosi się w terminie trzymiesięcznym od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji – od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona. W skardze z dnia 16 grudnia 2013 roku pozwany wskazał jako podstawę skargi art. 401 pkt 2 k.p.c. twierdząc, że był pozbawiony możności działania, gdyż przesyłka z nakazem zapłaty została odebrana przez osobę trzecią. Już z treści skargi wynika, że pozwany dowiedział się o wydaniu nakazu zapłaty w 2005 roku, albowiem wskazał, że jak tylko dowiedział się o orzeczeniu podjął działania zmierzające do odwrócenia stanu rzeczy, postępowanie w tej sprawie toczyło się dwa lata w ramach sprawy I Nc 142/00 i zakończyło się w 2006 roku. Z akt I Nc 142/00 wynika zaś, że w dniu 3 października 2005 roku pozwany wniósł o przywrócenie terminu do apelacji od nakazu zapłaty. Zatem w tej dacie powziął wiedzę o treści orzeczenia. W konsekwencji oczywistym jest, że skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2013 roku została złożona z uchybieniem terminowi z art. 407 § 1 k.p.c., a zatem jako wniesiona po upływie terminu podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

Chybiony jest zarzut naruszenia art. 98 k.p.c. oraz art. 410 § 1 k.p.c. Pozwany w istocie zarzuca Sądowi Rejonowemu brak odrzucenia skargi przed doręczeniem jej odpisu powódce, co prowadziłoby do nieobciążania go kosztami postępowania. Z drugiej zaś strony kwestionuje fakt odrzucenia skargi. Skoro zatem pozwany świadomie, po raz kolejny składa skargę o wznowienie postępowania i domaga się jej merytorycznego rozpoznania, musi liczyć się z koniecznością poniesienia kosztów postępowania. Powódka zaś ma prawo brać udział w każdym etapie postępowania, w tym również w zakresie badania dopuszczalności skargi. Niewątpliwie pozwany winien być uznany za przegrywający niniejsze postępowanie co uzasadniało zasądzenie od niego na rzecz powódki poniesionych kosztów postępowania, tj. wynagrodzenia i wydatków pełnomocnika, obliczonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie…

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego uzasadnia art. 98 § 1 i 3 k.p.c.w zw. z § 6 pkt 4 i § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia (...)roku w sprawie opłat za czynności adwokackie… W niniejszej sprawie brak jest podstaw do odstąpienia od obciążania pozwanego kosztami postępowania poniesionymi przez powódkę, albowiem pozwany pomimo, iż jest reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, składa zażalenie, domagając się rozpoznania skargi, pomimo oczywistego uchybienia terminowi do jej wniesienia.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)