Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 8 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Kalinka

Sędziowie: SSO Jolanta Łanowy

SSO Grażyna Łazowska

po rozpoznaniu sprawy 8 maja 2015 w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie I. W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o przywrócenie do pracy, o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

na skutek zażalenia powódki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 13 listopada 2014 sygn. akt VI P 390/13

w przedmiocie odrzucenia apelacji

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(-) SSO Jolanta Łanowy (-) SSO Teresa Kalinka (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. VIII Pz 17/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach odrzucił apelację powódki . W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził że apelacja powódki była niedopuszczalna. Wyrokiem z dnia 5 września 2014 roku Sąd przywrócił powódkę do pracy u pozwanej na poprzednich warunkach i zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 35 400 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania powódki bez pracy w miesiącach: październik 2013 roku, listopad 2013 roku, grudzień 2013 roku i styczeń 2014 roku, pod warunkiem podjęcia pracy. Przyznano powódce od pozwanej kwotę 1860 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd wskazał, że zarządzeniem z dnia 30 grudnia 2013 roku wezwano powódkę do wskazania wysokości żądania w zakresie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, na które to wezwaniem powódka odpowiedziała, że domaga się od pozwanej wynagrodzenia za okres od października 2013 roku do stycznia 2014 roku w kwocie 35 400 zł. Powództwo zostało uwzględnione w całości.

Zgodnie z art. 370 k.p.c. sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Sąd Rejonowy nie orzekał o wynagrodzeniu za czas pozostawania bez pracy od dnia 1 lutego 2014 roku do dnia 31 maja 2014 roku, a więc apelacja jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

W zażaleniu od postanowienia powódka wniosła o jego uchylenie w całości i rozpoznanie apelacji powódki odrzuconej zaskarżonym postanowieniem. Powódka twierdziła, że żądała przywrócenia do pracy i przyznania wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy. Sąd pierwszej instancji przyjął, że dokonane przez powódkę, na żądanie sądu, wyliczenie wartości wynagrodzenia za czas od zwolnienia powódki z pracy do miesiąca pierwszej rozprawy, stanowi ograniczenie przez nią żądań pozwu do czterech miesięcy. Powódka nie dokonywała żadnego ograniczenia roszczenia i zgodnie z pozwem roszczenie dotyczyło nadal wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy. Z tej przyczyny powódka wniosła apelację od wyroku zaskarżając jego część. Sąd pierwszej instancji odrzucając apelację powódki ” stał się sędzią we własnej sprawie”.. Kontrola orzeczeń wydanych przez sąd pierwszej instancji należy do sądu drugiej instancji. W związku z tym żądanie uchylenia zaskarżonego postanowienia i rozpoznania odrzuconej apelacji przez sąd drugiej instancji jest uzasadnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako bezpodstawne podlega oddaleniu.

Spór w kwestii dopuszczalności wniesienia apelacji przez powódkę dotyczy w istocie przedmiotu rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdził, że orzekł o całości zgłoszonego roszczenia. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w treści zaskarżonego wyroku – brak jest rozstrzygnięcia o oddaleniu jakiejkolwiek części zgłoszonego żądania, a zaskarżone może być tylko orzeczenie istniejące. Pełnomocnik powódki otrzymał odpis wyroku z uzasadnieniem , poznał motywy rozstrzygnięcia. Skoro , jak twierdzi w zażaleniu, Sąd I instancji nie orzekł o całości zgłoszonego żądania , winien był złożyć wniosek o uzupełnienie wyroku. Nie można wnieść środka odwoławczego od orzeczenia, które nie zostało - w rozumieniu przepisów prawa procesowego - wydane. Chodzi tu zarówno o brak orzeczenia w ogóle jak i brak w wydanym orzeczeniu rozstrzygnięcia w tym przedmiocie (np. oddalenia powództwa w pozostałej części). Skoro w zaskarżonym wyroku Sąd I instancji nie orzekał o wynagrodzeniu za czas pozostawania bez pracy za okres od lutego 2014 roku do maja 2014 i nie oddalił powództwa w żadnym zakresie, to apelacja w tym zakresie jest bezprzedmiotowa ( niedopuszczalna) i podlega odrzuceniu. Odrzucenie apelacji przez Sąd I instancji było zgodne z prawem i znajduje uzasadnienie w treści art.370 k.p.c. Przepis ten nie tylko stwarza możliwość , ale nakłada na sąd I instancji obowiązek odrzucenia apelacji, w przypadku wystąpienia którejkolwiek z wyszczególnionych przesłanek - „Sąd pierwszej instancji odrzuci apelację…”.

Skoro brak jest przedmiotu zaskarżenia, apelacja musiała zostać odrzucona, a zażalenie jako bezpodstawne podlegał oddaleniu na podstawie art. 397 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 385 k.p.c.

(-) SSO Jolanta Łanowy (-) SSO Teresa Kalinka (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodnicząca Sędzia