Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Szota

Protokolant: Dawid Broniszewski

w obecności Prokuratora Grzegorza Howorskiego

po rozpoznaniu dnia 14 października 2014 roku, 02 grudnia 2014 roku, 13 stycznia 2015 roku, 03 marca 2015 roku, 07 kwietnia 2015 roku, 19 maja 2015 roku sprawy karnej

Ł. G.

syna T. i H. z domu z P.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 08 grudnia 2013 roku w K., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła kolejno 0,36 mg/l, 0,27 mg/l) prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  Ł. G. uznaje za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 42 § 2 kk (wersja Dz. U. z 2011 roku, Nr 17, poz. 78) orzeka wobec Ł. G. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku.

III.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. W. kwotę 929,88 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

IV.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, wydatki poniesione w sprawie zaliczając na rachunek tegoż Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2013 roku służbę w patrolu zmotoryzowanym pełnili funkcjonariusze Policji D. D. i T. P.. W K. na ulicy (...) zauważyli pojazd V. (...), którego kierujący podczas manewru skrętu nie użył kierunkowskazu. Policjanci przejechali koło pojazdu w odległości około 1 metra, miejsce było oświetlone, dokładnie widzieli osobę kierującego. Funkcjonariusze zawrócili radiowóz i udali się za w/w pojazdem, zauważyli go koło hurtowni (...), jak stał zaparkowany na parkingu. Za kierownicą siedział Ł. G., który przyznał się do kierowania samochodem. Kierujący został poddany badaniu na zawartość alkoholu z wynikiem 0.36 mg/l. Ł. G. był osobą, którą policjanci widzieli, jak kierował pojazdem na ulicy (...), nie było możliwości, by doszło do zamiany miejsca pomiędzy kierującym a pasażerem na parkingu. W samochodzie znajdowali się jeszcze kobieta i mężczyzna. .

Dowód: zeznania D. D., T. P.

wyjaśnienia Ł. G. k. 42

protokół użycia urządzenia kontrolo-pomiarowego k. 2

Ł. G. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i potwierdził, że prowadził samochód w stanie nietrzeźwości, w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że samochodem kierował D. W..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego

Ł. G. był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu i przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania i bez warunkowego zawieszenia wykonania.

Dowód: karta karna k. 134

Sąd zważył co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy umożliwia ustalenie winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z art. 178a§1 k.k.

Na sprawstwo oskarżonego wskazują wiarygodne, logiczne i konsekwentne zeznania funkcjonariuszy Policji D. D. i T. P., który zauważyli pojazd wykonujący skręt bez użycia kierunkowskazu, przejeżdżali obok pojazdu G. (...), za kierownica widzieli Ł. G. a następnie zawrócili radiowóz, pojechali za samochodem G. (...) i zauważyli go, gdy stał zaparkowany na parkingu, tam zastali za kierownicą tą sama osobę, która kierowała samochodem na ulicy (...). Z relacji policjantów wynika jednoznacznie, że podczas przejeżdżania koło samochodu na ulicy (...) widzieli dokładnie, że samochodem kierowała ta sama osoba, którą zastali za kierownicą w zaparkowanym samochodzie, osobą ta był Ł. G. , który przyznał się do prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości. Relację świadków potwierdził sam oskarżony, który w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu,

Zważywszy na wskazane okoliczności nie można dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym przed sądem , gdzie wskazał, iż samochodem kierował D. W. oraz zeznaniom M. H. i D. K., które potwierdziły relację oskarżonego i zeznały, że Ł. G. zamienił się miejscami z D. W.. W ocenie Sądu oskarżony i świadkowie wykorzystują fakt, że D. W. nie żyje ( k. 106), nie może ponosić odpowiedzialności i wygodnym zabiegiem jest przerzucenie odpowiedzialności na niego. Relacja policjantów i korespondujące z ich zeznaniami wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego jednoznacznie wskazują, że to oskarżony kierował samochodem i jego sprawstwo nie budzi żadnych wątpliwości.

Przechodząc do rozważań nad rodzajem i wymiarem kary należy zwrócić uwagę, że oskarżony był wielokrotnie karany na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, kary te nie wpłynęły na zmianę jego zachowania i oskarżony dalej popełniał przestępstwa, z które orzekano już kary bezwzględne pozbawienia wolności. Taka postawa oskarżonego wskazuje, że pochodzi do życia w sposób bezrefleksyjny, nie wyciąga żadnych wniosków z popełnionych błędów i jedynym sposobem zmiany jego zachowania jest orzeczenie kary niosącej za sobą realną dolegliwość a taką będzie bezwzględna kara pozbawienia wolności. Kara ta, uwzględniając stopień nietrzeźwości oraz fakt, że oskarżony nie był uprzednio karany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwo w komunikacji jest karą w dolnych graniach ustawowego zagrożenia, nie mniej jednak spełni swoje kary w zakresie wykształcenia u oskarżonego poszanowania prawa , w tym również unikania w przeszłości prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości.

Uznając winę oskarżonego obowiązkiem Sądu było orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku biorąc pod uwagę stan nietrzeźwości mniejszy niż 1 promil alkoholu.

Ponieważ oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu a koszty pomocy nie zostały opłacone w całości ani części zasądzono na rzecz adw, T. W. koszty pomocy prawnej a uwzględniając sytuację materialną oskarżonego i rodzaj orzeczonej kary zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.