Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st.sekr.sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku K. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 września 2012 r. sygn. (...) (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 lipca 2012r. do dnia 30 czerwca 2014r.

Sygn. akt VU 1096/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 września 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił K. W. dalszego prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu skarżący K. W. wnosił o zmianę tej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił, co następuje:

K. W.urodził się (...), posiada wykształcenie podstawowe. Wnioskodawca w okresie aktywności zawodowej pracował jako kierowca samochodu ciężarowego. Na tym stanowisku łącznie przepracował 21 lat w różnych zakładach pracy. Najdłużej bo przez 16 lat (od 1 marca 1979 roku do 17 lipca 1997 roku) pracował jako kierowca w Gminnej Spółdzielni (...)w L.. Jeździł wówczas samochodem typu (...) o ciężarze 6 ton i ładowności 10 ton z przyczepą oraz (...)o ładowności powyżej 3,5 tony.

(okoliczności niesporne, zeznania wnioskodawcy k. 23, świadectwa pracy k. 5-7 akt ZUS))

Wnioskodawca od 18 lipca 1997 roku do 12 lipca 1998 roku uprawniony był do świadczenia rehabilitacyjnego. Po jego zakończeniu tj. od 13 lipca 1998 roku z powodu zespołu (...)-W.’a oraz napadowych zaburzeń rytmu serca pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2012 roku. Również ostatnio (decyzja z dnia 16.07.2010 r.) z powodu zespołu (...) z arytmią serca napadową, nadciśnienia tętniczego i stenokardii została przyznana mu renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 19.08.1997 r. k. 19, decyzja z dnia 13.08.1998 r. k. 8 akt ZUS, decyzja z dnia 27.12.2001 r. k. 32, decyzja z dnia 11.02.2003 r. k. 35 akt ZUS, decyzja z dnia 10.02.2004 r. k. 39 akt ZUS, decyzja z dnia 23.09.2004 r. k. 41 akt ZUS, decyzja z dnia 2.06.2005 r. k. 44 akt ZUS, decyzja z dnia 20.07.2006 r. k. 47, decyzja z dnia 26.07. (...). k. 49 akt ZUS, decyzja z dnia 16.07.2010 r. k. 54 akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną))

W dniu 26 czerwca 2012 roku K. W. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o wydanie orzeczenia – k. 7 akt ZUS)

Orzeczeniem z dnia 19 lipca 2012 roku Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia rozpoznania u niego zespołu (...) oraz napadowych zaburzeń rytmu serca w wywiadzie.

(dowód: orzeczenie z dnia 19.07.2012 r. k. 10 (koperta) akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną)

K. W. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia w wyniku czego sprawę skierowano na Komisję Lekarską ZUS, która w dniu 20 sierpnia 2012 roku po rozpoznaniu zespołu (...), napadowych zaburzeń rytmu serca w wywiadzie, przewlekłej stabilnej choroby wieńcowej, nadciśnienia tętniczego zredukowanego oraz prawostronnej wolnej przepukliny pachwinowej, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS.

(dowód: orzeczenie z dnia 20.08.2012 r. k. 14 (koperta) akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

napadowy częstoskurcz nadkomorowy,

⚫

zespół (...),

⚫

choroba wieńcowa przewlekła,

⚫

nadciśnienie tętnicze.

(dowód: opinia biegłego neurologa B. M. k. 10-11,

opinia główna biegłego kardiologa M. M. k. 15-16 wraz z opinią pisemną uzupełniającą k. 26)

Schorzenia kardiologiczne powodują nadal częściową niezdolność do pracy. Częściowa niezdolność do pracy ma charakter okresowy, istnieje nadal do 30 czerwca 2014 roku.

(dowód: opinia główna biegłego kardiologa M. M. k. 15-16 wraz z opinią pisemną uzupełniającą k. 26)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1). Natomiast zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust 4).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. „Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. R. legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca ma wykształcenie podstawowe i w okresie aktywności zawodowej pracował jako kierowca samochodu ciężarowego ocenę jego zdolności do pracy, w świetle powyższych rozważań należało odnieść do kwalifikacji rzeczywistych, a więc do kierowcy samochodu ciężarowego.

Dla ustalenia, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych neurologa B. M.
oraz kardiologa M. M. - biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, wynikami dodatkowych badań oraz po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili
w opiniach na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca

Podkreślenia wymaga również fakt, że głównym schorzeniem wnioskodawcy są obecnie schorzenia o podłożu kardiologicznym, z których to powodu uprawniony był dotychczas do renty z tytułu niezdolności do pracy. Dlatego też kluczowe znaczenie w sprawie miały opinie sporządzone przez biegłą kardiolog M. M.. Dodatkowo wnioskodawca został przebadany przez neurologa.

Opinie biegłej kardiolog M. M., w tym główna i pisemna uzupełniająca stanowiły dla Sądu podstawę ustaleń faktycznych odnośnie spornej kwestii, gdyż są jasne, logiczne i wyczerpująco uargumentowane. Opinia główna zawiera przekonujące, oparte na szerokiej i wnikliwej analizie dokumentacji medycznej i przedmiotowym kardiologicznym badaniu wnioskodawcy wnioski. Z opinii tej jednoznacznie wynika, że wnioskodawca jest częściowo, okresowo niezdolny do pracy. W uzasadnieniu opinii biegła M. M. wskazała, że u wnioskodawcy występuje zespół preekscytacji z udokumentowanymi, powtarzającymi się napadami częstoskurczu nadkomorowego, z zasłabnięciami w wywiadzie. Schorzenia kardiologiczne wymagają systematycznego leczenia farmakologicznego, wykonania badania elektrofizjologicznego i ablacji dodatkowej drogi przewodzenia. Wszystkie te okoliczności powodują, że w ocenie biegłej wnioskodawca w aktualnym stanie zdrowia jest nadal niezdolny do pracy jako kierowca. W swojej opinii uzupełniającej wydanej po zgłoszeniu przez organ rentowy zarzutów w piśmie z dnia 4.03.2013 r. (k. 21-22) biegła podtrzymała opinię główną i wskazała, że wnioskodawca nie może podjąć pracy jako kierowca z powodu nawracających zaburzeń rytmu i zasłabnięć, nie może również wykonywać również ciężkiej pracy fizycznej i pracy na wysokości. W ocenie Sądu Okręgowego i wbrew zarzutom organu rentowego, zdolność do pracy wnioskodawcy należy właśnie oceniać w stosunku do wykonywanego przez niego przez ponad 20 lat zawodu kierowcy samochodu ciężarowego. Zarzuty ZUS, sprowadzające się do twierdzenia, że wnioskodawca jako osoba z wykształceniem podstawowym może wykonywać wiele prostych prac oraz że wnioskodawca pracował jako rolnik i konwojent kierowca, nie mogą prowadzić do przyjęcia, iż jest on w pełni zdolny do wykonywania pracy zarobkowej. Twierdzenie takie stałoby bowiem w oczywistej sprzeczności z przytoczoną na wstępie definicją niezdolności do pracy.

Wskazać również należy, iż od 1998 roku wnioskodawcy był uznawany przez organ rentowy za osobę częściowo niezdolną do pracy. ZUS nie wykazał w żaden sposób, że nastąpiła poprawa w stanie zdrowia wnioskodawcy, który to stan był podstawą do przyznawania mu renty.

Zważywszy na specyfikę oceny dowodu z opinii biegłego, która wyraża się
w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, (który nie posiada wiadomości specjalnych), jedynie w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, z uwzględnieniem kryteriów poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich ocen, Sąd nie znalazł podstaw
do zakwestionowania tego dowodu w niniejszej sprawie. Zwrócić należy uwagę, iż Sąd zlecił biegłej, aby ocenę zdolności wnioskodawcy do pracy odniosła do zawodu kierowcy a nie jakiejkolwiek innej pracy. Biegła na tak sformułowaną tezę udzieliła jednoznacznej odpowiedzi. Stąd też, Sąd nie uwzględnił kolejnego wniosku organu rentowego (k.31) o zobowiązanie biegłej do wypowiedzenia się co do możliwości wykonywania przez wnioskodawcę pracy w innych zawodach i na innych stanowiskach. Podnieść należy, iż wnioskodawca ubiega się o rentę z tytułu częściowej a nie całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy jako prawidłową ocenił także opinię wydaną w sprawie przez biegłą neurolog B. M., w której biegła opowiedziała się przeciwko uznaniem wnioskodawcy za niezdolnego do pracy. Istotne jest jednak, iż w opinii tej biegła dokonała oceny zdolności do pracy wnioskodawcy przez pryzmat jedynie tych schorzeń, które należą do reprezentowanej przez nią gałęzi wiedzy medycznej, a więc schorzeń neurologicznych. Jeśli więc z przyczyn neurologicznych nie da się stwierdzić niezdolności do pracy, a jednocześnie schorzenia kardiologiczne dają podstawę, aby taką niezdolność orzec to świadczenie rentowe się należy.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał K. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 lipca 2012 roku do 30 czerwca 2014 roku.