Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy J.

przeciwko A. S. (1) (S.) i H. S. (1) (S.)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt I C 1297/13

1.  sprostować w części wstępnej zaskarżonego wyroku oznaczenie strony powodowej w ten sposób, że jest nią „Gmina J.”;

2.  oddala apelację.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1939/14

UZASADNIENIE

Powódka Gmina J. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanych H. S. (1) i A. S. (1) solidarnie kwoty 194,62zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że pozwani są najemca lokalu położonego w J. przy ulicy (...) oraz że nie uregulowali jej wszystkich należności

za centralne ogrzewanie ich mieszkania.

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju sporządził w dniu 2 09 2013r. nakaz zapłaty, w którym nakazał pozwanym zapłacić powódce dochodzone należności.

Pozwani A. S. (2) i H. S. (2) wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty

w którym wnosili o oddalenie powództwa oraz zarzucali, że dochodzone należności zostały niesłusznie naliczone przez powódkę, a niezależnie od tego są one przedawnione.

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju w wyroku z dnia 9 04 2014r. oddalił powództwo.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia między innymi przywołał regulacje art. 6 k.c. po czym stwierdził, że strona powodowa zachowała bierną postawę wobec zarzutów strony pozwanej i pomimo podniesionego przez nią zarzutu nieprawidłowego obliczenia wysokości roszczenia w żaden sposób ich nie wykazała.

Orzeczenie zaskarżyła powódka Gmina J. , która wnosiła o jego zmianę przez uwzględnienie jej powództwa oraz zasądzenie od pozwanych na jej rzecz zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Zarzucała, że zachodzi sprzeczność pomiędzy istotnymi ustaleniami Sądu a treścią zgromadzonego w sprawie materiału, przez przyjęcie, iż powódka przez swoją bierną postawę procesowa nie wykazała i nie udowodniła okoliczności faktycznych, z których wywodziła swoje roszczenia, mimo, że stosownymi dokumentami zawierającymi odpowiednie wyliczenia i wskazującymi wprost na źródło i stan zadłużenia wykazała

w sposób zasadny i jasny podstawę swego roszczenia. Zarzucała także, że przy ferowaniu wyroku, że naruszono prawo procesowe, regulacje art. 233 k.p.c., art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto brak przekonywującego uzasadnienia przyczyn dla których Sad oddalił powództwo. Ponadto zarzucała, że naruszono prawo materialne regulację art. 6 k.c. poprzez nadmiernie rozszerzoną interpretacje obowiązku dowodowego powoda, w szczególności poprzez uznanie,

iż w sprawie zachodzi potrzeba powołania biegłego z zakresu księgowości w celu weryfikacji wyliczeń powoda, w sytuacji, gdy w kontekście okoliczności sprawy powołanie tego typu dowodu nie było konieczne, gdyż strona powodowa przedstawiła rzetelne wyliczenia i powołaniu tego dowodu sprzeciwiały się chociażby zasady ekonomi procesowej.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powódki, a następnie orzekając skonstruował prawidłową podstawę faktyczna orzeczenia.

Składają się na nią ustalenia faktyczne w części dotyczą faktów bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, który jest wiarygodny.

W procesie cywilnym obowiązuje zasada kontradyktoryjności zgodnie z którą to na stronach procesu – art. 6 k.c. – ciąży obowiązek wykazania przywoływanych spornych okoliczności faktycznego istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy poprzez wskazywanie dowodów dla ich stwierdzenia (art. 232 k.p.c.).

Pozwani zakwestionowali prawidłowość dokonanych przez skarżąca wyliczeń dotyczących dochodzonych należności, stąd tez zgodnie z przywołanymi regulacjami prawnymi na powódce ciążył obowiązek ich udowodnienia.

Z uwagi na charakter dochodzonych roszczeń (należności za centralne ogrzewanie mieszkania pozwanych) na skarżącej ciążył obowiązek wykazania: ile jednostek ciepła zostało dostarczonych do mieszkania pozwanych, jaka była ich cena jednostkowa oraz kiedy, w jakiej wysokości i na poczet jakich należności cząstkowych zostały zaliczone przez nią dokonane przez pozwanych wpłaty, stąd też jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy z uwagi na związane z tym skomplikowane obliczenia zachodziła potrzeba zaoferowania w tym celu Sądowi dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości (podnoszone w apelacji względy ekonomi procesowej w żaden sposób nie mogą niweczyć naczelnej zasady postępowania wydania wyroku zgodnego z rzeczywistym stanem rzeczy).

Z tego obowiązku powódka się nie wywiązała w konsekwencji czego w materiale sprawy brak jest wiarygodnych informacji pozwalających poczynić w tym zakresie stosowne ustalenia (szczegółowej i logicznej oceny wiarygodności oraz kompletności zaoferowanego przez nią materiału dowodowego dokonał Sąd Rejonowy, a Sąd odwoławczy ocenę tę podziela).

Zgłoszone w apelacji dowody mogły zostać zaoferowane Sadowi w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji.

Nie mają one zatem charakteru nowości i dlatego oddalono jej w oparciu o regulację art. art. 381 k.p.c.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest również prawidłowa

Ma ona odniesienie we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia prawidłowo zastosowanych przez Sąd pierwszej instancji regulacjach prawnych i Sąd Okręgowy ją w całości podziela i przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

W szczególności Sąd pierwszej instancji trafnie ocenił, że z podanych powyżej względów strona powodowa nie wykazała zarówno wysokości jak i zasadności dochodzonych roszczeń.

Czyni to powództwo i zarzuty apelacji naruszenia wskazanych w niej regulacjach prawnych bezzasadnymi i dlatego apelację powódki jako nieuzasadnioną oddalono.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację powódki jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

SSO Leszek Dąbek