Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek apelacji T. B.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. akt V U 1272/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. akt VU 1272/11, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy oddalił odwołanie T. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 30 września 2011 r., którą organ rentowy odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Rozstrzygnięcie Sąd wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny sprawy:

Ubezpieczony T. B. (ur. 16 sierpnia 1951 r.) na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał 27 lat 9 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nie składkowych. Nie przystąpił do OFE.

Od 08 maja 1989 r. do chwili obecnej T. B. jest zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Spółka Akcyjna w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy autobusowego.

W dniu 19 lipca 2011 r. wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 30 września 2011 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy T. B. prawa do wcześniejszej emerytury, argumentując, że ubezpieczony nie ma prawa do przedmiotowego świadczenia, gdyż nie rozwiązał stosunku pracy, a nadto udowodnił 14 lat 7 miesięcy i 1 dzień pracy w warunkach szczególnych wobec wymaganych 15 lat.

Wobec tak ustalonego stanu faktycznego sprawy Sąd orzekł, że odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd powołując treść art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), określającego warunki przyznania prawa do emerytury w warunkach szczególnych wskazał, że wnioskodawca T. B. od 08 maja 1989 r. do chwili obecnej jest zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Spółka Akcyjna w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy autobusowego. Tym samym, nie spełnił on warunków do przyznania mu prawa do emerytury, ponieważ pozostawanie w stosunku pracy na dzień złożenia wniosku, jak również na dzień wydania zaskarżonej decyzji, skutkuje oddaleniem wniosku o przyznanie prawa do emerytury. Wobec nie spełnienia warunku rozwiązania stosunku pracy, Sąd nie badał dalszych okoliczności związanych z przebiegiem zatrudnienia ubezpieczonego oraz wykonywaniem przez niego pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Z wyrokiem nie zgodził się wnioskodawca zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o zaliczenie mu do stażu pracy, w szczególnych warunkach, spornego okresu od 14 marca 1974 r. do 2 listopada 1983 r. w (...) w G..

Skarżący wskazał, że w tym okresie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego marki Star - to jest pojazdu, którego masa całkowita przekraczała 3,5 tony. Jednocześnie apelujący stwierdził, że nie posiada zaświadczenia za okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach, gdyż zakład pracy został zlikwidowany, a archiwum nie jest uprawnione do jego wydania. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, iż ma dwóch świadków, którzy mogą potwierdzić fakt pracy wnioskodawcy we wskazanym wyżej okresie w szczególnych warunkach. Nadto skarżący podał, że rozwiązał stosunek pracy i załączył do apelacji kserokopię świadectwa pracy z dnia 28 listopada 2011 r.

Wobec tak przedstawionych zarzutów apelujący wniósł o uwzględnienie apelacji i przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu między stronami była kwestia, czy wnioskodawca spełnia wszystkie konieczne przesłanki do przyznania mu prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca dochodził przyznania mu prawa do emerytury w warunkach szczególnych w oparciu o przepis art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym: 1. ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Wskazując na powyższe stwierdzić należy, że słusznie Sąd I instancji podkreślił, że niezbędnymi i równoważnymi warunkami uzyskania prawa do emerytury dla mężczyzn w wieku 60 lat oprócz spełnienia kryterium wieku i okresu ogólnego zatrudnienia, w tym zatrudnienia w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat, jest także nie przystąpienie do OFE oraz rozwiązanie stosunku pracy.

W związku z tym, że wnioskodawca nie spełnił warunku rozwiązania stosunku pracy co zostało bezsprzecznie ustalone w toku procesu, brak było podstaw do badania pozostałych przesłanek.

Jak już wspomniano powyżej warunkiem przyznania prawa do świadczenia jest spełnienie wszystkich wymienionych w cytowanym przepisie przesłanek, a niespełnienie chociażby jednej z nich niweczy możliwość przyznania prawa do świadczenia.

Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku szeroko wypowiedział się w tym zakresie. Z uwagi na fakt, że pierwsze z badanych przez Sąd przesłanek okazały się być nie spełnione przez wnioskodawcę, Sąd I instancji nie miał obowiązku rozpoznawania merytorycznego dalszych kwestii, tj. kwestii spornych okresów pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, tak jak domagał się tego wnioskodawca. Wyjaśnić należy, iż nie ma możliwości ustalenia przez Sąd hipotetycznego prawa do emerytury.

Odnośnie faktu rozwiązania przez wnioskodawcę stosunku pracy w dniu 28 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny wskazuje, że fakt ten może mieć znaczenie i stanowić podstawę do zgłoszenia się wnioskodawcy z nowym wnioskiem o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury do organu rentowego.

Nie ma on natomiast znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie albowiem na dzień wydania zaskarżonej decyzji jak i zaskarżonego wyroku wnioskodawca pozostawał w stosunku pracy.

Sąd Apelacyjny natomiast bada prawidłowość wydanej przez organ rentowy decyzji, jak również prawidłowość zaskarżonego wyroku na dzień ich wydania.

Z tego też względu Sąd Apelacyjny stwierdza, że w ustalonym przez Sąd Okręgowy stanie faktycznym sprawy, zaskarżony wyrok, jak i poprzedzająca go decyzja, są prawidłowe i odpowiadają prawu, albowiem wnioskodawca nie spełniał wszystkich wymaganych prawem warunków do przyznania mu prawa do emerytury.

Z tego też względu Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 kpc oddalił apelację wnioskodawcy jako oczywiście bezzasadną.