Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 200/04
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSA Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa B. M.
przeciwko E. K. i Z. K.
o zobowiązanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lutego 2005 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w R. z dnia 9 sierpnia 2004 r.,
sygn. akt I Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w R., postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2004 r., odrzucił kasację
powódki B. M. od wyroku tego Sądu z dnia 4 czerwca 2004 r., stwierdzając że w kasacji
nie zostały zamieszczone okoliczności uzasadniające jej rozpoznanie przez Sąd
Najwyższy.
W zażaleniu skarżąca domaga się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 393³ k.p.c. kasacja powinna czynić zadość wymaganiom
przewidzianym dla pism procesowych oraz powinna zawierać, wymienione w art. 393³ §
1 k.p.c., wymagania stawiane tylko kasacji jako szczególnemu środkowi odwoławczemu.
Pośród wspomnianych wymogów ustawa wyraźnie wymienia obowiązek przedstawienia
okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie, odróżniając go od przytoczenia podstaw
2
kasacyjnych i ich uzasadnienia. Strona wnosząca kasację powinna więc, nawiązując do
art. 393 § 1 pkt 1 i 2, wskazać Sądowi Najwyższemu argumenty przemawiające za jej
rozpoznaniem. Jeżeli zaś w treści kasacji nie wskazano okoliczności, o których mowa w
art. 393³ § 1 pkt 3 k.p.c., stanowi to brak kasacji, który nie podlega naprawieniu w
sposób właściwy dla usuwania braków formalnych pism procesowych. W konsekwencji,
kasacja dotknięta owym brakiem podlega odrzuceniu, skoro tego rodzaju wadliwości nie
można usunąć. Stanowisko takie, które było reprezentowane już od dawna
w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zostało również wielokrotnie potwierdzone
w orzeczeniach tego Sądu wydanych w ostatnich latach (zob. przykładowo
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00, OSNC
2001, nr 3, poz. 51 oraz z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00, OSNC 2001, nr 3,
poz. 52).
Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu stwierdził, że w przedmiotowej
kasacji brak okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie. Powołując się na
orzecznictwo Sądu Najwyższego podkreślił, że strona wnosząca kasację powinna w niej
wskazać konkretne okoliczności, które pozwalają zakwalifikować kasacje do
rozpoznania i uzasadnić, dlaczego odpowiadają one ustawowemu katalogowi
przesłanek usprawiedliwiających przyjęcie kasacji. W kasacji wniesionej przez powódkę
wskazano, że w rozpoznawanej sprawie istnieją rozbieżności w orzecznictwie co do
tego, że konfliktowość darczyńcy stanowi podstawę do niewywiązywania się
obdarowanego ze swoich obowiązków. Skarżąca wskazała więc niewątpliwie na
okoliczność, która zgodnie z art. 393 § 1 pkt 2 może uzasadnić przyjęcie kasacji do
rozpoznania przez Sąd Najwyższy. W tej sytuacji Sąd Okręgowy nie miał podstaw, aby
zgodnie z art. 3935
k.p.c., odrzucić kasację. Kasacja powódki zawiera bowiem
wskazanie okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie przez Sąd Najwyższy zaś
ocena tego czy zostały one tak sformułowane, że uzasadniają przyjęcie kasacji do
rozpoznania nie należy już do Sądu Okręgowego lecz do Sądu Najwyższego.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.
w związku z art. 397 § 2 i art. 393¹ § 3 k.p.c., uchylił zaskarżone postanowienie.

I CZ 200/04

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia