II CZ 33/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 33/05
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
SSA Andrzej Struzik
w sprawie z powództwa P. Ł.
przeciwko T. O.
o opróżnienie lokalu mieszkalnego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 14 kwietnia 2005 r., zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu
Okręgowego w P. z dnia 3 stycznia 2005 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 3 grudnia 2004 r. odrzucił kasację
pozwanej od wyroku tegoż Sądu z dnia 6 września 2004 r., jako niedopuszczalną.
Zażalenie pełnomocnika pozwanej na to rozstrzygnięcie zostało odrzucone
postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 3 stycznia 2005 r. z przyczyny nieopłacenia
tego zażalenia wpisem stałym. Ostatnio wymienione postanowienie zaskarżył
zażaleniem pełnomocnik pozwanej, wnosząc o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa dotyczy eksmisji z lokalu. Stosownie do treści § 12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia
wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753, ze zm.), pobiera się w niej wpis
stały od pozwu w kwocie 80 zł, zaś od zażalenia wpis w wysokości 1/5 tego wpisu.
Ustawa nie rozstrzyga wprost, czy ułamkową część wpisu stałego należy traktować tak
jak wpis stały. Pozytywną odpowiedź w tej kwestii zawiera uchwała Sądu Najwyższego z
2
dnia 13 września 2000 r. III CZP 34/00 (OSNC 2001, nr 1, poz. 3). Sąd Najwyższy w
niniejszym składzie podziela stanowisko prawne zajęte w tej uchwale. Prowadzi to do
wniosku, że zażalenie powinno być opłacone przez pełnomocnika pozwanej opłatą
stałą, a wobec nieuiszczenia takiej opłaty, słusznie zostało odrzucone na podstawie art.
17 u.k.s.c. Kwestionujące to rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego zażalenie było zatem
niezasadne i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
SSA Andrzej Struzik
w sprawie z powództwa P. Ł.
przeciwko T. O.
o opróżnienie lokalu mieszkalnego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 14 kwietnia 2005 r., zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu
Okręgowego w P. z dnia 3 stycznia 2005 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 3 grudnia 2004 r. odrzucił kasację
pozwanej od wyroku tegoż Sądu z dnia 6 września 2004 r., jako niedopuszczalną.
Zażalenie pełnomocnika pozwanej na to rozstrzygnięcie zostało odrzucone
postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 3 stycznia 2005 r. z przyczyny nieopłacenia
tego zażalenia wpisem stałym. Ostatnio wymienione postanowienie zaskarżył
zażaleniem pełnomocnik pozwanej, wnosząc o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sprawa dotyczy eksmisji z lokalu. Stosownie do treści § 12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia
wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753, ze zm.), pobiera się w niej wpis
stały od pozwu w kwocie 80 zł, zaś od zażalenia wpis w wysokości 1/5 tego wpisu.
Ustawa nie rozstrzyga wprost, czy ułamkową część wpisu stałego należy traktować tak
jak wpis stały. Pozytywną odpowiedź w tej kwestii zawiera uchwała Sądu Najwyższego z
2
dnia 13 września 2000 r. III CZP 34/00 (OSNC 2001, nr 1, poz. 3). Sąd Najwyższy w
niniejszym składzie podziela stanowisko prawne zajęte w tej uchwale. Prowadzi to do
wniosku, że zażalenie powinno być opłacone przez pełnomocnika pozwanej opłatą
stałą, a wobec nieuiszczenia takiej opłaty, słusznie zostało odrzucone na podstawie art.
17 u.k.s.c. Kwestionujące to rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego zażalenie było zatem
niezasadne i podlegało oddaleniu na podstawie art. 3941
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.