V CNP 16/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 16/05
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. S. i J. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 28 lutego 2005 r., sygn. akt II Ca (…) w sprawie J. S. i J. S. przeciwko A. H. o
zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pełnomocnik skarżących – wykonując zarządzenie Przewodniczącego Sądu
Okręgowego w B. o nadesłanie pełnomocnictwa do złożenia skargi – przedstawił
pełnomocnictwo procesowe mocodawców upoważniające „do prowadzenia sprawy z
powództwa J. i J. S. przeciwko A. H. we wszystkich instancjach”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia (art. 4241
– 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją postępowania zakończonego
prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu drugiej instancji (wyjątkowo –
pierwszej instancji). Skarga ta jest nowym, nadzwyczajnym środkiem umożliwiającym
dochodzenie roszczenia odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z
prawem działalność orzeczniczą sądu jako organu władzy publicznej (art. 417 § 1 k.c.).
Skarga nie zmierza do zmiany bądź uchylenia kwestionowanego orzeczenia i inicjuje
sprawę odrębną wobec sprawy zakończonej prawomocnie tym orzeczeniem. Tym
samym umocowanie adwokata (radcy prawnego) do reprezentowania strony skarżącej
w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie może
2
wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego temu pełnomocnikowi w sprawie
zakończonej prawomocnie tym orzeczeniem (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05, nie publ.).
Zarządzenie Przewodniczącego Sądu Okręgowego w B. zasadnie zmierzało do
uzupełnienia skargi (art. 4245
§ 2 k.p.c. w związku z art. 89 § 1 k.p.c. i art. 126 § 3
k.p.c.), ale nie zostało wykonane. Przedłożone pełnomocnictwo nie umocowuje bowiem
pełnomocnika do prowadzenia sprawy o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia (art. 4241
- 42412
k.p.c. w zw. z art. 4171
§ 2 k.c.), lecz
powtarza umocowanie zamieszczone w prawomocnie zakończonej sprawie o zapłatę.
Należało w konsekwencji odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. S. i J. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 28 lutego 2005 r., sygn. akt II Ca (…) w sprawie J. S. i J. S. przeciwko A. H. o
zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2005 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pełnomocnik skarżących – wykonując zarządzenie Przewodniczącego Sądu
Okręgowego w B. o nadesłanie pełnomocnictwa do złożenia skargi – przedstawił
pełnomocnictwo procesowe mocodawców upoważniające „do prowadzenia sprawy z
powództwa J. i J. S. przeciwko A. H. we wszystkich instancjach”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia (art. 4241
– 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją postępowania zakończonego
prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu drugiej instancji (wyjątkowo –
pierwszej instancji). Skarga ta jest nowym, nadzwyczajnym środkiem umożliwiającym
dochodzenie roszczenia odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z
prawem działalność orzeczniczą sądu jako organu władzy publicznej (art. 417 § 1 k.c.).
Skarga nie zmierza do zmiany bądź uchylenia kwestionowanego orzeczenia i inicjuje
sprawę odrębną wobec sprawy zakończonej prawomocnie tym orzeczeniem. Tym
samym umocowanie adwokata (radcy prawnego) do reprezentowania strony skarżącej
w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie może
2
wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego temu pełnomocnikowi w sprawie
zakończonej prawomocnie tym orzeczeniem (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05, nie publ.).
Zarządzenie Przewodniczącego Sądu Okręgowego w B. zasadnie zmierzało do
uzupełnienia skargi (art. 4245
§ 2 k.p.c. w związku z art. 89 § 1 k.p.c. i art. 126 § 3
k.p.c.), ale nie zostało wykonane. Przedłożone pełnomocnictwo nie umocowuje bowiem
pełnomocnika do prowadzenia sprawy o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia (art. 4241
- 42412
k.p.c. w zw. z art. 4171
§ 2 k.c.), lecz
powtarza umocowanie zamieszczone w prawomocnie zakończonej sprawie o zapłatę.
Należało w konsekwencji odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.).