I CZ 80/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CRN 101/95
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 80/05
POSTANOWIENIE
Dnia 20 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSA Aleksandra Marszałek
w sprawie ze skargi Z. W.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 4 maja 2000 r., sygn. akt I ACa (…) w sprawie z powództwa Z. W.
przeciwko Spółdzielni (…) w O. o uchylenie uchwały, po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 października 2005 r., zażalenia powódki na
postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powódki
o wznowienie postępowania od wyroku tego Sądu z dnia 4 marca 2004 r. Sąd ten uznał,
że nie występuje podstawa do wznowienia postępowania określona w art. 403 § 1 pkt 1
k.p.c., tj. oparcie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 marca 2004 r. na podrobionym lub
przerobionym dokumencie. W ocenie Sądu Apelacyjnego, wspomniany wyrok oparty nie
został na tej części podania powódki, złożonego do Spółdzielni z dnia 20 czerwca 1996
r., która uległa przeróbce, tj. na treści odnoszącej się do powierzchni przydzielonego jej
lokalu. Nie stało się ono bowiem podstawą ustaleń faktycznych usprawiedliwiających
ostateczne rozstrzygnięcie. W odniesieniu do twierdzenia powódki, że doszło również do
sfałszowania projektu budowy pawilonów handlowych, Sąd Apelacyjny stwierdził
2
niewykazanie przez powódkę tego faktu i ocena taka potwierdzona została w
postanowieniu o umorzeniu dochodzenia.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 23 lutego 2005 r. pełnomocnik powódki
podnosił naruszenie art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. i art. 404 k.p.c. oraz wnosił o zmianę
zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W zażaleniu powódki eksponuje się istnienie prawnej przyczyny wznowienia
postępowania w treści art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. i polegającej na sfałszowaniu podania
powódki z dnia 20 czerwca 1996 r., skierowanego przez powódkę do pozwanej
Spółdzielni (w podaniu tym powódka zwracała się do Spółdzielni o przydzielenie jej
większego lokalu). W związku z tym, że wspomniane podanie stało się dowodem w
sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 4 maja 2000 r., oznacza to –
w ocenie skarżącej – oparcie tego wyroku na dokumencie sfałszowanym (art. 403 § 1
pkt 1 k.p.c.).
Tymczasem należy stwierdzić, że sam fakt zaliczenia sfałszowanego dokumentu
w poczet dowodów w sprawie cywilnej nie może prowadzić jeszcze do wniosku, iż
występuje wówczas prawna przyczyna wznowienia postępowania w rozumieniu art. 403
§ 1 pkt 1 k.p.c. Niezbędne byłoby jeszcze ustalenie tego, czy taki i sfałszowany
dokument pozostawał w funkcjonalnym związku z przyjętym przez sąd cywilny
rozstrzygnięciem, a więc – czy w ogóle miał on wpływ na treść takiego rozstrzygnięcia,
tj. służył ustaleniom faktycznym stanowiącym podstawę wydania orzeczenia (por. np.
uzasadnienie wyroku z dnia 30 maja 1996 r., I CRN 101/95, OSNC 1996, z. 10, poz.
138). W uzasadnieniu zażalenia nie podjęto, oczywiście, próby wykazywania takiego
związku. Natomiast Sąd Apelacyjny prawidłowo wykluczył możliwość konstruowania
wspomnianego związku między treścią sfałszowanego podania a zapadłym,
ostatecznym rozstrzygnięciem. Podanie powódki z dnia 20 czerwca 1996 r. stanowiło
jedynie podstawę ustalenia tego, że powódka ubiegała się o powiększenie powierzchni
lokalu do 40 m2
, a w tym zakresie treść podania nie uległa ani podrobieniu ani
przerobieniu. Natomiast ustalenia dotyczące powierzchni lokalu przydzielonego
powódce dokonane zostały na podstawie wstępnego przydziału lokalu oraz
odpowiedniej dokumentacji technicznej. Powódka została wykluczona z pozwanej
Spółdzielni dlatego, ponieważ nie zapłaciła w całości należności obejmującej
przypadający na nią wkład budowlany.
3
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powódki jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39418
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSA Aleksandra Marszałek
w sprawie ze skargi Z. W.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 4 maja 2000 r., sygn. akt I ACa (…) w sprawie z powództwa Z. W.
przeciwko Spółdzielni (…) w O. o uchylenie uchwały, po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 października 2005 r., zażalenia powódki na
postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2005 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powódki
o wznowienie postępowania od wyroku tego Sądu z dnia 4 marca 2004 r. Sąd ten uznał,
że nie występuje podstawa do wznowienia postępowania określona w art. 403 § 1 pkt 1
k.p.c., tj. oparcie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 marca 2004 r. na podrobionym lub
przerobionym dokumencie. W ocenie Sądu Apelacyjnego, wspomniany wyrok oparty nie
został na tej części podania powódki, złożonego do Spółdzielni z dnia 20 czerwca 1996
r., która uległa przeróbce, tj. na treści odnoszącej się do powierzchni przydzielonego jej
lokalu. Nie stało się ono bowiem podstawą ustaleń faktycznych usprawiedliwiających
ostateczne rozstrzygnięcie. W odniesieniu do twierdzenia powódki, że doszło również do
sfałszowania projektu budowy pawilonów handlowych, Sąd Apelacyjny stwierdził
2
niewykazanie przez powódkę tego faktu i ocena taka potwierdzona została w
postanowieniu o umorzeniu dochodzenia.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 23 lutego 2005 r. pełnomocnik powódki
podnosił naruszenie art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. i art. 404 k.p.c. oraz wnosił o zmianę
zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W zażaleniu powódki eksponuje się istnienie prawnej przyczyny wznowienia
postępowania w treści art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. i polegającej na sfałszowaniu podania
powódki z dnia 20 czerwca 1996 r., skierowanego przez powódkę do pozwanej
Spółdzielni (w podaniu tym powódka zwracała się do Spółdzielni o przydzielenie jej
większego lokalu). W związku z tym, że wspomniane podanie stało się dowodem w
sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 4 maja 2000 r., oznacza to –
w ocenie skarżącej – oparcie tego wyroku na dokumencie sfałszowanym (art. 403 § 1
pkt 1 k.p.c.).
Tymczasem należy stwierdzić, że sam fakt zaliczenia sfałszowanego dokumentu
w poczet dowodów w sprawie cywilnej nie może prowadzić jeszcze do wniosku, iż
występuje wówczas prawna przyczyna wznowienia postępowania w rozumieniu art. 403
§ 1 pkt 1 k.p.c. Niezbędne byłoby jeszcze ustalenie tego, czy taki i sfałszowany
dokument pozostawał w funkcjonalnym związku z przyjętym przez sąd cywilny
rozstrzygnięciem, a więc – czy w ogóle miał on wpływ na treść takiego rozstrzygnięcia,
tj. służył ustaleniom faktycznym stanowiącym podstawę wydania orzeczenia (por. np.
uzasadnienie wyroku z dnia 30 maja 1996 r., I CRN 101/95, OSNC 1996, z. 10, poz.
138). W uzasadnieniu zażalenia nie podjęto, oczywiście, próby wykazywania takiego
związku. Natomiast Sąd Apelacyjny prawidłowo wykluczył możliwość konstruowania
wspomnianego związku między treścią sfałszowanego podania a zapadłym,
ostatecznym rozstrzygnięciem. Podanie powódki z dnia 20 czerwca 1996 r. stanowiło
jedynie podstawę ustalenia tego, że powódka ubiegała się o powiększenie powierzchni
lokalu do 40 m2
, a w tym zakresie treść podania nie uległa ani podrobieniu ani
przerobieniu. Natomiast ustalenia dotyczące powierzchni lokalu przydzielonego
powódce dokonane zostały na podstawie wstępnego przydziału lokalu oraz
odpowiedniej dokumentacji technicznej. Powódka została wykluczona z pozwanej
Spółdzielni dlatego, ponieważ nie zapłaciła w całości należności obejmującej
przypadający na nią wkład budowlany.
3
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powódki jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 39418
k.p.c.).