Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 16/05
POSTANOWIENIE
Dnia 16 listopada 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 listopada 2005 r.
skargi "M.(...)" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia
30 kwietnia 2005 r., sygn. akt VII Cz (...) wydanego w sprawie ze skargi na czynności
komornika wniesionej przez wierzycielkę w sprawie egzekucyjnej z wniosku "M.(...)"
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. przeciwko "U.(...)" Spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością w S. o egzekucję świadczeń pieniężnych,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wierzycielka „M.(...)” spółka z o.o. w B. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia
30 kwietnia 2005 r., którym oddalone zostało jej zażalenie na postanowienie Sądu
Rejonowego, oddalające złożoną przez nią skargę na czynności komornika.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowania w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Jak wynika z przytoczonego
przepisu, o dopuszczalności skargi, o której mowa, przesądza charakter orzeczenia
sądu drugiej instancji, skargą może być bowiem objęte jedynie orzeczenie kończące
postępowanie w sprawie.
2
W niniejszej sprawie wierzycielka złożyła skargę na czynność komornika,
polegającą na wydaniu zarządzenia o zwrocie wniosku o wszczęcie egzekucji.
Postanowieniem z dnia 29 października 2004 r. Sąd Rejonowy w S. oddalił tę skargę, a
postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił zażalenie
wierzycielki.
Dla oceny dopuszczalności wniesionej skargi konieczne jest rozważenie, czy
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 30 kwietnia 2005 r. jest postanowieniem
kończącym postępowanie w sprawie. Pojęcie postanowienia kończącego postępowanie
w sprawie było już przedmiotem wykładni Sądu Najwyższego, który wyjaśnił, że chodzi
tu o postanowienie kończące postępowanie w sprawie, jako pewnej całości poddanej
pod osąd (zob. np. postanowienia: Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1996 r., I
CKN 7/96, OSNC 1997, nr 3, poz. 31, z dnia 3 kwietnia 1997 r., I CZ 27/97, OSNC 1997,
nr 9, poz. 130, uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego: z dnia 31 maja
2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1, poz. 1, i z dnia 6 października 2000 r., III CZP
31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22). Przyjmowano przy tym przykładowo, że
postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na zarządzenie o zwrocie
pozwu nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie (zob.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 19 grudnia 1996 r., II CKN 60/96, niepubl., z
dnia 11 lipca 1997 r., II CKN 315/97, niepubl., z dnia 11 września 1997 r., II CZ 113/97,
niepubl., z dnia 24 września 1997 r., II CZ 92/97, niepubl., z dnia 2 października 1997 r.,
II CKN 402/97, niepubl., z dnia 20 października 1997 r., ICZ 154/97, niepubl., z dnia
19 stycznia 1998 r., I CZ 199/97). Wykładnia ta zachowuje aktualność także na tle art.
4241
§ 1 k.p.c.
Zaskarżone przez wierzycielkę postanowienie nie może być zatem uznane za
kończące postępowanie w sprawie, od którego przysługuje skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 i art. 39810
w
związku z art. 42412
k.p.c. odrzucił wniesioną skargę, jako niedopuszczalną.