V CZ 148/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 148/05
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A.S.
przy uczestnictwie O. G. i A. P.
o podział majątku dorobkowego i dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2006 r.,
zażalenia uczestnika postępowania A. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 22 września 2005 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną
uczestnika postępowania A. P. od postanowienia z dnia 1 czerwca 2005 r., mocą
którego oddalona została apelacja powoda od postanowienia Sądu Rejonowego
orzekającego o podziale majątku dorobkowego i dziale spadków. Sąd Okręgowy
uznał, że skarga była niedopuszczalna ponieważ – wbrew oznaczeniu na kwotę
174 200,- złotych – wartością przedmiotu zaskarżenia była kwota
139 069,20 złotych, co w świetle art. 5191
§ 2 k.p.c. wykluczało dopuszczalność
skargi.
W zażaleniu uczestnik zarzucił, że bez prawnej ku temu podstawy i dowolnie
Sąd Okręgowy na rozprawie apelacyjnej ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia
w apelacji na kwotę 139 069,20 złotych podczas gdy wskazana w tym zakresie
wartość wynosiła 174 200,- zł a składały się na nią poszczególne wartości
składników podlegających rozliczeniu, które uczestnik w apelacji zaskarżył
i w zakresie których w pierwszej instancji sprawę przegrał.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za bezpodstawne. Wbrew zarzutom
uczestnika postępowania, w apelacji nie została wymieniona żadna z kwot
wskazanych następnie w skardze kasacyjnej i zażaleniu, jako dotycząca składnika
dzielonego majątku, w zakresie którego uczestnik nie zgadzał się
z postanowieniem Sądu Rejonowego a którego wartość – ustalona przez Sąd
pierwszej instancji, lub wskazywana przez skarżącego – mogłaby zostać uznana za
wyznaczającą wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji i skardze kasacyjnej.
W apelacji jako wartość przedmiotu zaskarżenia wymieniona została kwota
174 200,- złotych stanowiąca ustaloną przez Sąd Rejonowy wartość majątku
dorobkowego (vide: k – 781) I. P. i A. P. Ta wielkość z oczywistych względów nie
była tożsama z wartością składników, odnośnie do których uczestnik wniósł
apelację; mogłaby to być zbieżność przypadkowa co do wysokości ale uczestnik
powinien był w apelacji wskazać jakie zaskarżone przez niego składniki i o jakiej
wartości nie zostały w zaskarżonym postanowieniu rozliczone prawidłowo; ich
suma lub różnica stanowiłaby wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji. Apelacja
3
uczestnika nie zawiera w tym zakresie żadnego wskazania ani nawiązania, treść
zaś zarzutów jest na tyle nieprecyzyjna, że – jak się wydaje – Sąd Okręgowy miał
trudności z odczytaniem zakresu zaskarżenia i w tym celu zawarł w protokole
rozprawy apelacyjnej stwierdzenie, że zaskarżona została wartość 139 069,20 zł.
Stwierdzenia tego pełnomocnik uczestnika postępowania nie zakwestionował ani w
inny sposób mu nie oponował. Odpowiada ono, zresztą, wyliczeniu zawartemu
następnie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, którego treść z kolei
odpowiada rzeczywistej treści apelacji.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy podzielił stanowisko Sądu
Okręgowego, że wartością przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej była
kwota 139 069,20 zł co w świetle art. 5191
§ 2 k.p.c. czyniło skargę
niedopuszczalną.
Zażalenie oddalono na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 26 stycznia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A.S.
przy uczestnictwie O. G. i A. P.
o podział majątku dorobkowego i dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2006 r.,
zażalenia uczestnika postępowania A. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 22 września 2005 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną
uczestnika postępowania A. P. od postanowienia z dnia 1 czerwca 2005 r., mocą
którego oddalona została apelacja powoda od postanowienia Sądu Rejonowego
orzekającego o podziale majątku dorobkowego i dziale spadków. Sąd Okręgowy
uznał, że skarga była niedopuszczalna ponieważ – wbrew oznaczeniu na kwotę
174 200,- złotych – wartością przedmiotu zaskarżenia była kwota
139 069,20 złotych, co w świetle art. 5191
§ 2 k.p.c. wykluczało dopuszczalność
skargi.
W zażaleniu uczestnik zarzucił, że bez prawnej ku temu podstawy i dowolnie
Sąd Okręgowy na rozprawie apelacyjnej ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia
w apelacji na kwotę 139 069,20 złotych podczas gdy wskazana w tym zakresie
wartość wynosiła 174 200,- zł a składały się na nią poszczególne wartości
składników podlegających rozliczeniu, które uczestnik w apelacji zaskarżył
i w zakresie których w pierwszej instancji sprawę przegrał.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za bezpodstawne. Wbrew zarzutom
uczestnika postępowania, w apelacji nie została wymieniona żadna z kwot
wskazanych następnie w skardze kasacyjnej i zażaleniu, jako dotycząca składnika
dzielonego majątku, w zakresie którego uczestnik nie zgadzał się
z postanowieniem Sądu Rejonowego a którego wartość – ustalona przez Sąd
pierwszej instancji, lub wskazywana przez skarżącego – mogłaby zostać uznana za
wyznaczającą wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji i skardze kasacyjnej.
W apelacji jako wartość przedmiotu zaskarżenia wymieniona została kwota
174 200,- złotych stanowiąca ustaloną przez Sąd Rejonowy wartość majątku
dorobkowego (vide: k – 781) I. P. i A. P. Ta wielkość z oczywistych względów nie
była tożsama z wartością składników, odnośnie do których uczestnik wniósł
apelację; mogłaby to być zbieżność przypadkowa co do wysokości ale uczestnik
powinien był w apelacji wskazać jakie zaskarżone przez niego składniki i o jakiej
wartości nie zostały w zaskarżonym postanowieniu rozliczone prawidłowo; ich
suma lub różnica stanowiłaby wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji. Apelacja
3
uczestnika nie zawiera w tym zakresie żadnego wskazania ani nawiązania, treść
zaś zarzutów jest na tyle nieprecyzyjna, że – jak się wydaje – Sąd Okręgowy miał
trudności z odczytaniem zakresu zaskarżenia i w tym celu zawarł w protokole
rozprawy apelacyjnej stwierdzenie, że zaskarżona została wartość 139 069,20 zł.
Stwierdzenia tego pełnomocnik uczestnika postępowania nie zakwestionował ani w
inny sposób mu nie oponował. Odpowiada ono, zresztą, wyliczeniu zawartemu
następnie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, którego treść z kolei
odpowiada rzeczywistej treści apelacji.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy podzielił stanowisko Sądu
Okręgowego, że wartością przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej była
kwota 139 069,20 zł co w świetle art. 5191
§ 2 k.p.c. czyniło skargę
niedopuszczalną.
Zażalenie oddalono na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
jc