Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 13/06
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku H.W. i H.W.
przy uczestnictwie [...]
o zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 23 marca 2006 r.,
zażalenia wnioskodawców
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 7 października 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. zaskarżonym postanowieniem odrzucił – na podstawie
art. 3986
§ 2 k.p.c. – skargę kasacyjną wnioskodawców, ponieważ nie zawiera ona
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik wnioskodawców zarzucił, że skarga kasacyjna
spełnia wymaganie przewidziane w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Wprawdzie nie zawiera
ona wyraźnie sformułowanego wniosku o jej rozpoznanie, ale sama konkluzja
skargi kasacyjnej i uzasadnienie jej podstaw świadczą pośrednio o żądaniu
przyjęcia skargi do rozpoznania. Ponadto pełnomocnik podniósł, że w piśmie
z dnia 20 września 2005 r. uzupełnił – na podstawie art. 39813
§ 3 k.p.c. –
uzasadnienie podstawy skargi kasacyjnej, w którym wskazanie na oczywiste
naruszenie prawa materialnego stanowi także przesłankę przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania. W konkluzji zażalenia wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Przytoczone
wymaganie stanowi jeden z elementów istotnych (konstrukcyjnych) skargi
kasacyjnej. Ma ono charakter samodzielny – na co wskazuje konstrukcja art. 3984
§ 1 k.p.c. – i dlatego wymaga odrębnego przestawienia w skardze kasacyjnej,
niezależnego od pozostałych elementów istotnych skargi. Nie dochowanie tego
wymagania powoduje, że skarga kasacyjna jest dotknięta brakiem nieusuwalnym
i podlega odrzuceniu a limine.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania w trzeciej instancji. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
3
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Z treści skargi kasacyjnej wnioskodawców wynika jednoznacznie, że skarga
nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., ponieważ nie
zawiera wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadniania
odpowiadającego wyżej przedstawionym wymaganiom. Skarga kasacyjne podległa
zatem – jak trafnie uznał Sąd Okręgowy – odrzuceniu z powodu niedopełnienia
niepodlegającego uzupełnieniu wymagania. W konsekwencji nie ma podstaw do
uwzględnienia zażalenia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39414
w zw. z art. 3941
§ 3).

II CZ 13/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia