Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 76/06
POSTANOWIENIE
Dnia 21 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie z powództwa S.K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą
Zakład "K."
przeciwko "E." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zapłatę kwoty 89.641,96 zł,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 kwietnia 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 września 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z dnia 16 marca 2005 r. utrzymał, wydany
przez ten Sąd, nakaz zapłaty z dnia 28 września 2004 r., w którym zobowiązano
stronę pozwaną „E.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do zapłaty na
rzecz powoda S.K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład „K.”,
kwoty 89.641,96 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalność.
Orzekający w tej sprawie, na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną, Sąd
Apelacyjny, wyrokiem z dnia 13 września 2005 r., oddalił apelację i orzekł
o kosztach postępowania. Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną
wniosła strona pozwana.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna powinna zawierać
między innymi wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania przez Sąd Najwyższy i jego
uzasadnienie. Biorąc pod uwagę, że Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania jeżeli: 1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, 2) istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, 3) zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1
k.p.c.), wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinien wskazywać,
że zachodzi przynajmniej jedna z okoliczności wymieniona w powołanym przepisie
a jego uzasadnienie zawierać argumenty świadczące o tym, że rzeczywiście, biorąc
pod uwagę sformułowane w ustawie kryteria, istnieje potrzeba rozpoznania jej
przez Sąd Najwyższy.
W skardze kasacyjnej złożonej przez stronę pozwaną znajduje się
wyodrębniona część zatytułowana „wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
i jego uzasadnienie”. Uzasadnienie wniosku jest kilkustronicowe. Formalnie rzecz
ujmując skarga kasacyjna spełnia więc wymóg przewidziany w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. W samym wniosku, a także w jego uzasadnieniu, nie ma jednak wskazania
okoliczności, które zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. miałyby decydować o potrzebie
rozpoznania skargo kasacyjnej przez Sąd Najwyższy. Uzasadnienie sprowadza się
3
do szczegółowego przedstawienia okoliczności faktycznych rozpoznawanej sprawy
i zawiera polemikę skarżącego z ustaleniami orzekających w sprawie Sądów.
Miejscami jest ono w istocie uzasadnieniem podstaw skargi kasacyjnej. W jednym
tylko miejscu skarżący stwierdził, że występuje w sprawie istotne zagadnienie
prawne, które powinien rozstrzygnąć Sąd Najwyższy. Tym zagadnieniem ma być
ocena czy współudział powoda w poświadczeniu nieprawdy oraz porozumienia
pisemne i ustne stron, którym zaprzeczyła strona pozwana, mogą być podstawą do
żądania odsetek przewidzianych w art. 481 k.c. Tak sformułowany problem nie jest
w ogóle zagadnieniem prawnym, którym może zajmować się Sąd Najwyższy.
Skarżący w istocie kwestionuje bowiem ustalenia faktów i ocenę dowodów
dokonaną przez Sąd Apelacyjny, co zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., nie może być
podstawą skargi kasacyjne.
Skarga kasacyjna strony pozwanej nie spełnia więc wymogu, o którym mowa
w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Nawet bowiem, gdy skarga kasacyjna zawiera
wyodrębnioną część, w której skarżący formułuje wniosek o jej przyjęcie do
rozpoznania przez Sąd Najwyższy i uzasadnia go, nie jest to równoznaczne
z przesądzeniem, że został spełniony wymóg przewidziany w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. O tym, czy skarga kasacyjna zawiera niezbędny dla niej element, o którym
mowa we wspomnianym przepisie, decyduje nie tyle użycie w niej określeń
nawiązujących do ustawowo sformułowanych wymogów skargi kasacyjnej,
lecz merytoryczna ocena argumentów przytoczonych w skardze, które powinny
w sposób wyraźny i przekonywujący świadczyć o tym, że zachodzi przynajmniej
jedna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., uzasadniających
rozpoznanie jej przez Sąd Najwyższy.
Biorąc pod uwagę, że skarga kasacyjna strony pozwanej nie spełnia wymogu
określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., a zgodnie z art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy w takiej sytuacji odrzuca skargę, orzeczono jak w sentencji
postanowienia.