Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 34/06
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi S. G.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w B. z dnia 8 grudnia 2000 r., wydanym
w sprawie z wniosku S. G.
przy uczestnictwie […]
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 maja 2006 r.,
zażalenia skarżącego S. G. na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 19 stycznia 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę S.
G. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem tego
2
Sądu z dnia 8 grudnia 2000 r., wydanym w sprawie z wniosku S. G. przy
uczestnictwie […] o rozgraniczenie, przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia
następujące ustalenia i wnioski.
S. G. w skardze wniesionej z powołaniem się na podstawy określone w art.
403 § 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 404 k.p.c. twierdził, że Sąd Rejonowy w C. –
wydając w dniu 5 maja 2000 r. postanowienie o rozgraniczeniu – oparł się na opinii
biegłego W. S. i dołączonej do niej mapie. Mapa ta nie ma natomiast, zdaniem
skarżącego, cech dokumentu urzędowego. Sąd Rejonowy w C. wyrokiem z dnia 24
maja 2002 r. uniewinnił wprawdzie W. S. od zarzutu sfałszowania mapy
i posłużenia się nią w postępowaniu rozgraniczeniowym, jednak wyrok ten został
przez Sąd Okręgowy w B. uchylony, a sprawa przekazana do ponownego
rozpoznania. Sąd Rejonowy zwrócił akta prokuratorowi, który postanowieniem z
dnia 30 listopada 2004 r. zawiesił postępowanie ze względu na zły stan zdrowia
oskarżonego. Wskazując na przytoczone okoliczności skarżący wywodził, że
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 8
grudnia 2000 r., oddalającym apelację od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia
5 maja 2000 r., jest konieczne w szczególności dla zachowania terminów
określonych w art. 407 i art. 408 k.p.c.
Skarżący powołał się na podstawy określone w art. 403 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.,
jednak z uzasadnienia skargi wynika – stwierdził Sąd Okręgowy – że w istocie
skarżącemu chodzi o oparcie orzeczenia na dokumencie przerobionym, czyli
o podstawę z art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. Jakkolwiek przerobienie dokumentu stanowi
z reguły czyn karalny, do wskazanej przez skarżącego podstawy wznowienia –
zdaniem Sądu Okręgowego – nie stosuje się art. 404 k.p.c., który uzależnia
dopuszczalność wznowienia od uprzedniego ustalenia czynu karalnego
prawomocnym wyrokiem skazującym. Skarga o wznowienie postępowania powinna
być zatem wniesiona w terminie trzymiesięcznym od dnia, w którym strona
dowiedziała się o podstawie wznowienia (art. 407 § 1 k.p.c.).
Z akt sprawy karnej Sądu Rejonowego w C. oraz akt Prokuratury Rejonowej
w C. wynika – stwierdził Sąd Okręgowy – że w dniu 16 grudnia 2000 r. S. G. złożył
zawiadomienie o przestępstwie sfałszowania mapy przez biegłego W. S. i
3
posłużenia się nią w postępowaniu o rozgraniczenie, wobec czego od tego dnia
należy liczyć bieg trzymiesięcznego terminu do wniesienia skargi o wznowienie
postępowania. Gdyby jednak przyjąć, że skarżący – składając zawiadomienie o
przestępstwie jedynie przypuszczał, iż dokument został przerobiony – termin do
wniesienia skargi o wznowienie postępowania należałoby liczyć najpóźniej od dnia
30 czerwca 2004 r., w którym skarżący zapoznał się z opinią biegłego grafologa M.
S.
Skarga o wznowienie postępowania została natomiast wniesiona w dniu
9 marca 2005 r.
Gdyby z kolei przyjąć, że podstawą wznowienia postępowania może być
również art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c., do którego ma zastosowanie art. 404 k.p.c.,
należałoby – zdaniem Sądu Okręgowego – uznać dopuszczalność wznowienia ze
względu na niepewność co do dalszego przebiegu postępowania, jednak i w tym
wypadku termin do wniesienia skargi biegłby najpóźniej od dnia 30 czerwca 2004 r.
Z tych względów Sąd Okręgowy odrzucił skargę, uznając, że została ona
wniesiona po upływie przepisanego terminu (art. 410 § 1 w związku z art. 13 § 2
k.p.c.).
W zażaleniu S. G. wniósł o uchylenie postanowienia odrzucającego skargę,
zarzucając, że Sąd Okręgowy nie uwzględnił stanu długotrwałej niemożności
działania spowodowanej pozbawieniem go w czasie od 11 grudnia 2001 r. do 26
maja 2004 r. praw pokrzywdzonego, a także działań podejmowanych po
przywróceniu mu w dniu 26 maja 2004 r. prawa do udziału w postępowaniu.
Podniósł, że w ostatniej dekadzie stycznia 2005 r. uzyskał od prokuratora
informację o zamiarze poddania oskarżonego W. S. ponownym badaniom
lekarskim oraz że po uzyskaniu tej informacji sporządził skargę o wznowienie
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpoznając zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające
skargę o wznowienie postępowania, jako wniesioną po upływie terminu, Sąd
Najwyższy bada jedynie czy skarga została rzeczywiście wniesiona po upływie
przepisanego terminu. Usuwają się natomiast spod oceny Sądu Najwyższego
4
twierdzenia i wywody odnoszące się do innych kwestii, w tym – co oczywiste – do
samej zasadności wznowienia.
Z niekwestionowanych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że w dniu
16 grudnia 2000 r. żalący złożył zawiadomienie o przestępstwie sfałszowania
przez biegłego W. S. mapy ewidencyjnej przedstawionej w sprawie
o rozgraniczenie, a w dniu 30 czerwca 2004 r. zapoznał się z opinią biegłego
grafologa M. S., po sporządzeniu której prokurator przedstawił W. S. zarzut
poświadczenia nieprawdy.
Rację ma zatem Sąd Okręgowy przyjmując, że żalący już w dniu 16 grudnia
2000 r. powziął wiadomość o zarzucanym przerobieniu dokumentu, a dodatkowo
w dniu 30 czerwca 2004 r. zapoznał się z opinią biegłego grafologa wydaną
w związku z podnoszonym przez niego zarzutem. Skoro zatem żalący żądał
wznowienia na tej podstawie, że postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 8 grudnia
2000 r. zostało oparte na mapie przerobionej przez biegłego W. S., powinien
wnieść skargę o wznowienie najpóźniej w terminie trzymiesięcznym od dnia 30
czerwca 2004 r. Bez znaczenia dla tej oceny muszą pozostać twierdzenia żalącego
dotyczące pozbawienia go praw strony w postępowaniu karnym, skoro miało to
miejsce w okresie przed dniem 30 czerwca 2004 r.
Prawidłowo zatem Sąd Okręgowy odrzucił skargę o wznowienie jako złożoną
po upływie przepisanego terminu.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. zażalenie oddalił.
db