Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 142/06
POSTANOWIENIE
Dnia 30 maja 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa B. T., I. T. i T. T.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 maja 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 lipca 2005 r.,
odrzuca skargi kasacyjne powodów I. T. i T. T. i odmawia
przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powódki B. T.
Uzasadnienie
2
Powódka B. T. domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 80.000 zł, a
powodowie I. T. i T. T. kwot po 30.000 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia
wniesienia pozwu, od Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. tytułem
odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej wskutek śmierci
najbliższego członka rodziny W. T. B. T. żądała ponadto zasądzenia na jej rzecz
od strony pozwanej kwoty 3.750 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11 września
2001 r. tytułem zwrotu kosztów pogrzebu.
Wyrokiem z dnia 20 września 2004 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził na rzecz
powódki B. T. od strony pozwanej kwotę 25.000 zł z ustawowymi odsetkami od
dnia 20 września 2004 r. tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji
życiowej oraz kwotę 2000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2001 r.
tytułem zwrotu kosztów pogrzebu. Powództwa I. T. i T. T. Sąd Okręgowy oddalił.
Wyrokiem z dnia 8 lipca 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powodów B.
T., I. T. i T. T. od wyroku Sądu pierwszej instancji.
W skardze kasacyjnej powodowie, zarzucając w ramach pierwszej podstawy
kasacyjnej naruszenie art. 446 § 3 k.c. i art. 481 w zw. z 476 i 355 k.c. oraz
w ramach drugiej podstawy kasacyjnej – art. 385 i 382 k.p.c., wnosili o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu, ewentualnie o wydanie wyroku reformatoryjnego o określonej w
skardze treści.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. Za utrwalone w orzecznictwie Sądu
Najwyższego uznać należy stanowisko, że przy współuczestnictwie formalnym
wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną określa się odrębnie w stosunku
do każdego ze współuczestników (por. postanowienia z dnia 27 kwietnia 2000 r.,
I PZ 18/00, PPiPS 2001, nr 6, s. 67, z dnia 24 października 2001 r., III CZ 53/01,
niepubl., z dnia 15 lipca 2004 r., V CZ 59/04, niepubl., oraz z dnia 9 lutego 2006 r.,
IV CSK 183/05, niepubl.). Skoro zatem pomiędzy powodami zachodziło
3
współuczestnictwo formalne, a wartość przedmiotu zaskarżenia w odniesieniu do I.
T. i T. T. była niższa od ustawowego progu pięćdziesięciu tysięcy złotych, skargi
kasacyjne przez nich wniesione podlegały odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Z podanych względów, skoro nie uczynił tego mimo kodeksowej powinności
Sąd drugiej instancji, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy co do
powyższych skarg kasacyjnych orzekł jak w sentencji.
O odmowie przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej powódki B. T.
orzeczono natomiast na podstawie art. 398 k.p.c.
jz

I CSK 142/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia