III CNP 37/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 37/06
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa Z.H.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w K.
o przywrócenie naruszonego posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2006 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w L.
z dnia 30 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że
spełnia warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między
innymi „w y k a z a n i e, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych n i e b y ł o i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia –
jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga kasacyjna) i dlatego
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku
skargi z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią
tego przepisu – nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było możliwe, ale także
wykazanie, że nie jest możliwe. Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej zaskarżonym orzeczeniem – w świetle
przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest niedopuszczalne ze względu na rodzaj
zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko temu orzeczeniu nie mieszczą się
w podstawach skargi o wznowienie postępowania. Tylko w następstwie
przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni obowiązek wykazania,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu skargi kasacyjnej
„w sprawach o pzp”, natomiast przesłanka wykazania, że zaskarżone orzeczenie
w drodze innych środków nie może być wzruszone, skwitowana została jednym
zdaniem w treści, którego powołane zostały przepisy o skardze o wznowieniu
3
postępowania. Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lipca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa Z.H.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w K.
o przywrócenie naruszonego posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lipca 2006 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w L.
z dnia 30 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że
spełnia warunki przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między
innymi „w y k a z a n i e, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych n i e b y ł o i n i e j e s t możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia –
jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje kasacja (skarga kasacyjna) i dlatego
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było możliwe.
Wywód prawny we wskazanym zakresie jednak nie wyczerpuje warunku
skargi z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Skarżącego obciąża bowiem – zgodnie z treścią
tego przepisu – nie tylko obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było możliwe, ale także
wykazanie, że nie jest możliwe. Skarżący powinien zatem wykazać, że wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej zaskarżonym orzeczeniem – w świetle
przepisów art. 399 - 4161
k.p.c. - jest niedopuszczalne ze względu na rodzaj
zaskarżonego orzeczenia albo zarzuty przeciwko temu orzeczeniu nie mieszczą się
w podstawach skargi o wznowienie postępowania. Tylko w następstwie
przeprowadzenia takiego wywodu prawnego skarżący spełni obowiązek wykazania,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko nie było ale nie jest możliwe.
Skarga powoda nie spełnia warunku przewidzianego w z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Ogranicza się tylko do stwierdzenia o nieprzysługiwaniu skargi kasacyjnej
„w sprawach o pzp”, natomiast przesłanka wykazania, że zaskarżone orzeczenie
w drodze innych środków nie może być wzruszone, skwitowana została jednym
zdaniem w treści, którego powołane zostały przepisy o skardze o wznowieniu
3
postępowania. Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).