IV CZ 62/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 8/03 III ARN 7/93
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 62/06
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa S.W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej […]
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 sierpnia 2006 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 9 maja 2006 r., wydanym na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., odrzucił skargę kasacyjną, uznając ją za wniesioną
z uchybieniem dwumiesięcznego terminu przewidzianego w art. 3985
§ 1 k.p.c.
Stwierdził, że odpis wyroku z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi
powoda w dniu 1 lutego 2006 r., natomiast skarga kasacyjna nadana została
w urzędzie pocztowym w B. w dniu 3 kwietnia 2006 r., tj. w poniedziałek.
Powód domaga się w zażaleniu uchylenia zaskarżonego postanowienia
wywodząc, że skoro w dni wolne od pracy dla sądów, którymi są soboty, sądy nie
mogą przyjąć pism procesowych obywatela, to ma on prawo złożyć je
w najbliższym dniu roboczym, tj. w poniedziałek nie ponosząc z tego tytułu
ujemnych skutków. Żalący podnosi, że wobec faktu, iż soboty są dniami wolnymi od
pracy dla sądów, powstaje problem w jaki sposób pełnomocnik może kupić znaki
opłaty sądowej w sobotę, która jest ostatnim dniem dokonania czynności,
a zarazem sąd jest jedynym miejscem sprzedaży tych znaków w sytuacji, gdy
ustawa określa opłatę stałą i wymaga jednoczesnego jej uiszczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Wbrew stanowisku strony żalącej, interpretacja przepisu art. 115 k.c.,
dokonana uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03,
(OSNC 2004/1/1) nie uzasadnia istnienia wątpliwości w przedmiocie
konstytucyjności tego przepisu, uzasadnionych twierdzeniem o wyłączeniu
możliwości realizacji prawa do sądu w dni wolne od pracy dla sądów, którymi są
m. in. soboty.
Wywód uzasadnienia zażalenia bazuje bowiem na błędnym założeniu, że
uiszczenie opłaty sądowej w sprawie cywilnej może nastąpić jedynie przez kupno
znaków opłaty sądowej i naklejenie ich na piśmie podlegającym opłacie.
Tymczasem § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
31 stycznia 2006 r. w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach
3
cywilnych (Dz. U. Nr 27, poz. 199), obowiązującego od dnia 2 marca 2006 r.,
przewiduje trzy sposoby uiszczenia opłaty sądowej w sprawach cywilnych, w tym
m. in. uiszczenie jej w formie bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów
właściwego sądu. Numery tych rachunków Ministerstwo Sprawiedliwości
nieodpłatnie udostępnia i aktualizuje na swojej stronie internetowej, wskazanej
w § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia.
W tej sytuacji brak możliwości uiszczenia w soboty opłaty sądowej w formie
wpłaty gotówkowej w kasie sądu lub w formie nabycia w tej kasie znaków opłaty
sądowej, nie eliminuje możliwości uiszczenia opłaty sądowej w formie
bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów właściwego sądu. Uiszczenia
opłaty w ten ostatni sposób można dokonać w sobotę w wielu bankach, a także
w czynnych w sobotę urzędach pocztowych. Dokonanie wpłaty w taki sposób jest
równoznaczne pod względem czasowym z bezpośrednią wpłatą gotówkową
w kasie sądu lub w banku prowadzącym rachunek bieżący dochodów właściwego
sądu, a ewentualne opóźnienie w realizacji przekazu pieniężnego nie wywiera dla
wpłacającego ujemnych następstw prawnych (por. postanowienie SN z dnia
26 marca 1993 r., sygn. III ARN 7/93, OSNC 1994/1/24).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c., znajdującym odpowiednie zastosowanie w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym na mocy art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa S.W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej […]
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 sierpnia 2006 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 9 maja 2006 r., wydanym na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., odrzucił skargę kasacyjną, uznając ją za wniesioną
z uchybieniem dwumiesięcznego terminu przewidzianego w art. 3985
§ 1 k.p.c.
Stwierdził, że odpis wyroku z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi
powoda w dniu 1 lutego 2006 r., natomiast skarga kasacyjna nadana została
w urzędzie pocztowym w B. w dniu 3 kwietnia 2006 r., tj. w poniedziałek.
Powód domaga się w zażaleniu uchylenia zaskarżonego postanowienia
wywodząc, że skoro w dni wolne od pracy dla sądów, którymi są soboty, sądy nie
mogą przyjąć pism procesowych obywatela, to ma on prawo złożyć je
w najbliższym dniu roboczym, tj. w poniedziałek nie ponosząc z tego tytułu
ujemnych skutków. Żalący podnosi, że wobec faktu, iż soboty są dniami wolnymi od
pracy dla sądów, powstaje problem w jaki sposób pełnomocnik może kupić znaki
opłaty sądowej w sobotę, która jest ostatnim dniem dokonania czynności,
a zarazem sąd jest jedynym miejscem sprzedaży tych znaków w sytuacji, gdy
ustawa określa opłatę stałą i wymaga jednoczesnego jej uiszczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Wbrew stanowisku strony żalącej, interpretacja przepisu art. 115 k.c.,
dokonana uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03,
(OSNC 2004/1/1) nie uzasadnia istnienia wątpliwości w przedmiocie
konstytucyjności tego przepisu, uzasadnionych twierdzeniem o wyłączeniu
możliwości realizacji prawa do sądu w dni wolne od pracy dla sądów, którymi są
m. in. soboty.
Wywód uzasadnienia zażalenia bazuje bowiem na błędnym założeniu, że
uiszczenie opłaty sądowej w sprawie cywilnej może nastąpić jedynie przez kupno
znaków opłaty sądowej i naklejenie ich na piśmie podlegającym opłacie.
Tymczasem § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
31 stycznia 2006 r. w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach
3
cywilnych (Dz. U. Nr 27, poz. 199), obowiązującego od dnia 2 marca 2006 r.,
przewiduje trzy sposoby uiszczenia opłaty sądowej w sprawach cywilnych, w tym
m. in. uiszczenie jej w formie bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów
właściwego sądu. Numery tych rachunków Ministerstwo Sprawiedliwości
nieodpłatnie udostępnia i aktualizuje na swojej stronie internetowej, wskazanej
w § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia.
W tej sytuacji brak możliwości uiszczenia w soboty opłaty sądowej w formie
wpłaty gotówkowej w kasie sądu lub w formie nabycia w tej kasie znaków opłaty
sądowej, nie eliminuje możliwości uiszczenia opłaty sądowej w formie
bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów właściwego sądu. Uiszczenia
opłaty w ten ostatni sposób można dokonać w sobotę w wielu bankach, a także
w czynnych w sobotę urzędach pocztowych. Dokonanie wpłaty w taki sposób jest
równoznaczne pod względem czasowym z bezpośrednią wpłatą gotówkową
w kasie sądu lub w banku prowadzącym rachunek bieżący dochodów właściwego
sądu, a ewentualne opóźnienie w realizacji przekazu pieniężnego nie wywiera dla
wpłacającego ujemnych następstw prawnych (por. postanowienie SN z dnia
26 marca 1993 r., sygn. III ARN 7/93, OSNC 1994/1/24).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c., znajdującym odpowiednie zastosowanie w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym na mocy art. 3941
§ 3 k.p.c.