Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 50/06
POSTANOWIENIE
Dnia 23 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa C. K.
przeciwko D. Bank PBC S.A. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 23 sierpnia 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 kwietnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 14 grudnia 2005 r. Sąd Apelacyjny
stwierdził, że skarga kasacyjna – wbrew wymaganiu przewidzianemu w art. 3984
§
1 pkt 3 k.p.c. – nie zawiera uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania.
W zażaleniu powódka zakwestionowała stanowisko Sądu Apelacyjnego,
podnosząc, że „skarga kasacyjna (...) oparta jest na jednym zarzucie–podstawie
i całe pisemne uzasadnienie zmierza do wykazania oczywistej zasadności tej
skargi”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać – obok
oznaczenia orzeczenia, od którego została wniesiona (ze wskazaniem, czy jest ono
zaskarżone w całości lub części), przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia,
wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu
żądanego uchylenia i zmiany – także wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i jego uzasadnienie.
Wszystkie te wymagania mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca
któregokolwiek z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym
w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Zarazem każde wymaganie przewidziane w art. 3984
§ 1 k.p.c. ma charakter
samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od innych.
W skardze wniesionej przez powódkę znalazł się wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, jednak – co trafnie ocenił Sąd Apelacyjny – nie został
on uzasadniony, w żadnym bowiem wypadku za takie uzasadnienie nie może być
poczytane pozbawione jakiejkolwiek motywacji sformułowanie, że skarga jest
„oczywiście zasadna”.
Zważywszy ponadto, że uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania powinno nawiązywać do przesłanek wymienionych w art. 3989
§ 1
3
k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r., II CZ
89/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 135), należy podkreślić, iż samo użycie w skardze
określeń ustawowych zawartych w tym przepisie nie oznacza, że skarga spełnia
ustawowe wymagania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia
2006 r., II CSK 76/05, nie publ.). Nie można także, ze względu na samoistność
każdego z wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c., odwoływać się do
uzasadnienia podstaw kasacyjnych i traktować go jako równoznaczne
z uzasadnieniem wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00,
OSNC 2001, nr 3, poz. 52 oraz z dnia 9 sierpnia 2001 r., I PZ 45/01, OSNP 2003,
nr 15, poz. 359).
W tym stanie rzeczy zażalenie – jako bezzasadne – należało oddalić
(art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jc

III CZ 50/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia