V CZ 70/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 70/06
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A.S.
o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku Z.P.
przy uczestnictwie A.S. i M.S.
o rozgraniczenie,
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w O.
z dnia 2 grudnia 2004 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 października 2006 r.,
zażalenia A.S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 29 czerwca 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w O. postanowieniem z dnia 1 lutego 2006 r. oddalił skargę
uczestnika postępowania A.S. o wznowienie postępowania w sprawie o
rozgraniczenie, zakończonego postanowieniem tego Sądu z dnia 2 grudnia 2004 r.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną
wymienionego uczestnika postępowania od postanowienia oddalającego skargę o
wznowienie postępowania. U podstaw tego orzeczenia legło ustalenie, że skarga
kasacyjna wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata) uczestnika
postępowania nie została należycie opłacona (art. 1302
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39
ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych; Dz. U. Nr 167, poz. 1398). Sąd Okręgowy stwierdził przy tym, że -
wbrew odmiennemu twierdzeniu skarżącego - wymagana opłata sądowa w
wysokości 200 zł nie została uiszczona znakami opłaty sądowej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie uczestnik postępowania A.S.
wniósł o jego uchylenie kwestionując ustalenie, iż skarga kasacyjna została
wniesiona bez należytego jej opłacenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażaleniu nie można odmówić słuszności.
Podejmując zaskarżone postanowienie Sąd Okręgowy stwierdził, że znaki
opłaty sądowej nie zostały naklejone na żadnym z pięciu egzemplarzy skargi
kasacyjnej wniesionej przez pełnomocnika uczestnika postępowania. Ustalenie to –
jak trafnie podniósł skarżący – nie znajduje jednak dostatecznego oparcia
w zgromadzonym w sprawie materiale. Dokonane ono bowiem zostało po
doręczeniu odpisów skargi kasacyjnej wnioskodawcy oraz uczestniczce
postępowania M.S., a więc w czasie, kiedy Sąd Okręgowy dysponował jedynie
trzema egzemplarzami tego środka zaskarżenia. Zastrzeżenia co do prawidłowości
powyższej konstatacji pogłębia przedstawiony przez skarżącego – w uzupełnieniu
zażalenia – egzemplarz skargi kasacyjnej doręczony przez Sąd uczestniczce
postępowania M.S., na którym naklejone zostały cztery znaki opłaty sądowej o
nominałach pięćdziesięciu złotych. Fakt, że znaki te nie zostały skasowane (jak
3
tego wymagają przepisy §§ 8 i 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31
stycznia 2006 r. w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach
cywilnych; Dz. U. Nr 27, poz. 199) nie stanowi wystarczającej przesłanki do
ustalenia, że skarga kasacyjna nie została należycie opłacona. Zauważyć bowiem
należy, iż po przeprowadzeniu wstępnego badania skargi kasacyjnej
przewodniczący wydziału zarządził nadanie jej dalszego biegu, właściwego dla
prawidłowo wniesionego i należycie opłaconego środka odwoławczego. W tych
okolicznościach nie można skutecznie odeprzeć zarzutu podważającego, przyjęte
za podstawę zaskarżonego postanowienia ustalenie, że skarga kasacyjna nie
została w sposób właściwy opłacona. Treść notatki urzędowej, odzwierciedlającej
podjętą ze strony Sądu próbę ustalenia drogą telefoniczną z uczestniczką
postępowania M.S. kwestii omyłkowego doręczenia jej odpisu skargi z naklejonymi
znakami opłaty sądowej oraz przymuszenia jej do zwrotu tej skargi (uczestniczka ta
podała, iż na doręczonym jej odpisie „brak było opłaty od skargi w kwocie 200 zł”)
dla ustalenia takiego nie może stanowić wystarczającej podstawy. Podjęcie takich
niekonwencjonalnych działań jedynie potęguje zastrzeżenia co prawidłowości
czynności podejmowanych w związku z wniesiona skarga kasacyjną i uwiarygadnia
zasadność podniesionego w zażaleniu zarzutu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A.S.
o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku Z.P.
przy uczestnictwie A.S. i M.S.
o rozgraniczenie,
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w O.
z dnia 2 grudnia 2004 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 października 2006 r.,
zażalenia A.S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 29 czerwca 2006 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w O. postanowieniem z dnia 1 lutego 2006 r. oddalił skargę
uczestnika postępowania A.S. o wznowienie postępowania w sprawie o
rozgraniczenie, zakończonego postanowieniem tego Sądu z dnia 2 grudnia 2004 r.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną
wymienionego uczestnika postępowania od postanowienia oddalającego skargę o
wznowienie postępowania. U podstaw tego orzeczenia legło ustalenie, że skarga
kasacyjna wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata) uczestnika
postępowania nie została należycie opłacona (art. 1302
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39
ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych; Dz. U. Nr 167, poz. 1398). Sąd Okręgowy stwierdził przy tym, że -
wbrew odmiennemu twierdzeniu skarżącego - wymagana opłata sądowa w
wysokości 200 zł nie została uiszczona znakami opłaty sądowej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie uczestnik postępowania A.S.
wniósł o jego uchylenie kwestionując ustalenie, iż skarga kasacyjna została
wniesiona bez należytego jej opłacenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażaleniu nie można odmówić słuszności.
Podejmując zaskarżone postanowienie Sąd Okręgowy stwierdził, że znaki
opłaty sądowej nie zostały naklejone na żadnym z pięciu egzemplarzy skargi
kasacyjnej wniesionej przez pełnomocnika uczestnika postępowania. Ustalenie to –
jak trafnie podniósł skarżący – nie znajduje jednak dostatecznego oparcia
w zgromadzonym w sprawie materiale. Dokonane ono bowiem zostało po
doręczeniu odpisów skargi kasacyjnej wnioskodawcy oraz uczestniczce
postępowania M.S., a więc w czasie, kiedy Sąd Okręgowy dysponował jedynie
trzema egzemplarzami tego środka zaskarżenia. Zastrzeżenia co do prawidłowości
powyższej konstatacji pogłębia przedstawiony przez skarżącego – w uzupełnieniu
zażalenia – egzemplarz skargi kasacyjnej doręczony przez Sąd uczestniczce
postępowania M.S., na którym naklejone zostały cztery znaki opłaty sądowej o
nominałach pięćdziesięciu złotych. Fakt, że znaki te nie zostały skasowane (jak
3
tego wymagają przepisy §§ 8 i 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31
stycznia 2006 r. w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach
cywilnych; Dz. U. Nr 27, poz. 199) nie stanowi wystarczającej przesłanki do
ustalenia, że skarga kasacyjna nie została należycie opłacona. Zauważyć bowiem
należy, iż po przeprowadzeniu wstępnego badania skargi kasacyjnej
przewodniczący wydziału zarządził nadanie jej dalszego biegu, właściwego dla
prawidłowo wniesionego i należycie opłaconego środka odwoławczego. W tych
okolicznościach nie można skutecznie odeprzeć zarzutu podważającego, przyjęte
za podstawę zaskarżonego postanowienia ustalenie, że skarga kasacyjna nie
została w sposób właściwy opłacona. Treść notatki urzędowej, odzwierciedlającej
podjętą ze strony Sądu próbę ustalenia drogą telefoniczną z uczestniczką
postępowania M.S. kwestii omyłkowego doręczenia jej odpisu skargi z naklejonymi
znakami opłaty sądowej oraz przymuszenia jej do zwrotu tej skargi (uczestniczka ta
podała, iż na doręczonym jej odpisie „brak było opłaty od skargi w kwocie 200 zł”)
dla ustalenia takiego nie może stanowić wystarczającej podstawy. Podjęcie takich
niekonwencjonalnych działań jedynie potęguje zastrzeżenia co prawidłowości
czynności podejmowanych w związku z wniesiona skarga kasacyjną i uwiarygadnia
zasadność podniesionego w zażaleniu zarzutu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.