I CZ 92/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 92/06
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa E. W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Rady Ministrów,
Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Ministrowi Spraw Wewnętrznych
i Administracji
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 listopada 2006 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 1 września 2006 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz pozwanego Skarbu Państwa.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny zwolnił powódkę od
kosztów sądowych częściowo, a mianowicie od opłat w postępowaniu kasacyjnym.
W dniu 11 sierpnia 2006 r. powódka, reprezentowana przez adwokata,
wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 25 kwietnia 2006 r.
oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 kwietnia
2005 r. Postanowieniem z dnia 1 września 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki ze względu na nieopłacenie jej opłatą podstawową.
W zażaleniu skarżąca, zarzucając naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c. w zw. z art.
101 i 100 ust. 2 zd. drugie oraz art. 14 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), wniosła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny zwolnił powódkę od
kosztów sądowych częściowo, a mianowicie od opłat w postępowaniu kasacyjnym.
W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, opłatę
podstawową pobiera się od podlegających opłacie pism, o których mowa w art. 3
ust. 2, wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych przez sąd, chyba
że ustawa stanowi inaczej. Wśród pism wymienionych w art. 3 ust. 2 powołanej
ustawy mieści się skarga kasacyjna. W konsekwencji uznać należy, że opłatę
podstawową obowiązana jest uiścić strona wnosząca skargę kasacyjną, jeżeli
została przez sąd zwolniona od kosztów sądowych całkowicie lub częściowo – w
zakresie obejmującym dokonanie tej czynności. W takim właśnie zakresie od
kosztów sądowych zwolniona był powódka, co skutkowało powstaniem po jej
stronie obowiązku uiszczenia opłaty podstawowej od skargi kasacyjnej.
Skutki nieuiszczenia opłat od środków odwoławczych i środków zaskarżenia
wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników określa obecnie art. 1302
§ 3
k.p.c. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty pismo
wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środki
3
odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę kasacyjną, skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciw od
wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie referendarza
sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od
wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Uznać należy, że pojęcie
opłaty w wysokości stałej obejmuje nie tylko opłatę stałą w rozumieniu nowej
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ale również opłatę
podstawową. Po pierwsze bowiem, wysokość opłaty podstawowej jest stała, gdyż
wynosi 30 zł (art. 14 ust. 3 powołanej ustawy). Po drugie, sformułowanie „opłata
w wysokości stałej” różni się istotnie od używanego w ustawie o kosztach
sądowych pojęcia „opłata stała”, co wskazuje na zamiar ustawodawcy nadania tym
określeniom innego znaczenia. Po trzecie wreszcie, nie ma podstaw do przyjęcia,
że wolą ustawodawcy było wyłączenie sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c.
w stosunku do stron zwolnionych przez sąd od kosztów sądowych
i reprezentowanych przez profesjonalnego pełnomocnika. W konsekwencji,
wniesienie skargi kasacyjnej bez uiszczenia opłaty podstawowej przez adwokata
reprezentującego skarżącą zwolnioną od kosztów sądowych w zakresie
obejmującym dokonanie tej czynności, skutkuje odrzuceniem skargi. Taką właśnie
sankcję zastosował trafnie Sąd Apelacyjny w zaskarżonym postanowieniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
i 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy oddalił zażalenie. O kosztach postępowania zażaleniowego
orzeczono zgodnie z art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa E. W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Rady Ministrów,
Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Ministrowi Spraw Wewnętrznych
i Administracji
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 listopada 2006 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 1 września 2006 r.,
oddala zażalenie; nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz pozwanego Skarbu Państwa.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny zwolnił powódkę od
kosztów sądowych częściowo, a mianowicie od opłat w postępowaniu kasacyjnym.
W dniu 11 sierpnia 2006 r. powódka, reprezentowana przez adwokata,
wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 25 kwietnia 2006 r.
oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 kwietnia
2005 r. Postanowieniem z dnia 1 września 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki ze względu na nieopłacenie jej opłatą podstawową.
W zażaleniu skarżąca, zarzucając naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c. w zw. z art.
101 i 100 ust. 2 zd. drugie oraz art. 14 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), wniosła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny zwolnił powódkę od
kosztów sądowych częściowo, a mianowicie od opłat w postępowaniu kasacyjnym.
W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, opłatę
podstawową pobiera się od podlegających opłacie pism, o których mowa w art. 3
ust. 2, wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych przez sąd, chyba
że ustawa stanowi inaczej. Wśród pism wymienionych w art. 3 ust. 2 powołanej
ustawy mieści się skarga kasacyjna. W konsekwencji uznać należy, że opłatę
podstawową obowiązana jest uiścić strona wnosząca skargę kasacyjną, jeżeli
została przez sąd zwolniona od kosztów sądowych całkowicie lub częściowo – w
zakresie obejmującym dokonanie tej czynności. W takim właśnie zakresie od
kosztów sądowych zwolniona był powódka, co skutkowało powstaniem po jej
stronie obowiązku uiszczenia opłaty podstawowej od skargi kasacyjnej.
Skutki nieuiszczenia opłat od środków odwoławczych i środków zaskarżenia
wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników określa obecnie art. 1302
§ 3
k.p.c. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty pismo
wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środki
3
odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie, skargę kasacyjną, skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciw od
wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na orzeczenie referendarza
sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od
wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Uznać należy, że pojęcie
opłaty w wysokości stałej obejmuje nie tylko opłatę stałą w rozumieniu nowej
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ale również opłatę
podstawową. Po pierwsze bowiem, wysokość opłaty podstawowej jest stała, gdyż
wynosi 30 zł (art. 14 ust. 3 powołanej ustawy). Po drugie, sformułowanie „opłata
w wysokości stałej” różni się istotnie od używanego w ustawie o kosztach
sądowych pojęcia „opłata stała”, co wskazuje na zamiar ustawodawcy nadania tym
określeniom innego znaczenia. Po trzecie wreszcie, nie ma podstaw do przyjęcia,
że wolą ustawodawcy było wyłączenie sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c.
w stosunku do stron zwolnionych przez sąd od kosztów sądowych
i reprezentowanych przez profesjonalnego pełnomocnika. W konsekwencji,
wniesienie skargi kasacyjnej bez uiszczenia opłaty podstawowej przez adwokata
reprezentującego skarżącą zwolnioną od kosztów sądowych w zakresie
obejmującym dokonanie tej czynności, skutkuje odrzuceniem skargi. Taką właśnie
sankcję zastosował trafnie Sąd Apelacyjny w zaskarżonym postanowieniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
i 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy oddalił zażalenie. O kosztach postępowania zażaleniowego
orzeczono zgodnie z art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c.
jz