III CZ 69/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 69/06
POSTANOWIENIE
Dnia 24 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa T.S.
przeciwko Z.J.
o ustalenie nieważności umowy pożyczki,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 24 listopada 2006 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny sprawdził wartość
zaskarżenia wskazaną w skardze kasacyjnej pozwanego Z.J. od wyroku tego Sądu
z dnia 7 marca 2006 r., ustalił tę wartość na kwotę 5 000 zł i odrzucił wspomnianą
skargę kasacyjną. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Apelacyjny wskazał,
że wprawdzie przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego był spór o prawa
majątkowe warte 80 tys. zł, to w związku z tym, że pozwany zaskarżył wyrok tego
Sądu tylko w części dotyczącej umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł i Sąd
Apelacyjny orzekał tylko w tej sprawie, umarzając postępowanie co do umowy
dotyczącej przeniesienia własności, przedmiotem zaskarżenia w skardze kasacyjne
była tylko sprawa ważności umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł. W tej sytuacji Sąd
Apelacyjny uznał, że skarga kasacyjna nie przysługuje pozwanemu, gdyż wartość
przedmiotu zaskarżenia była znacznie niższa niż 50 tys. zł.
W zażaleniu pozwany twierdząc, że skarga kasacyjna dotyczy obu umów,
o ważności których rozstrzygał Sąd Okręgowy, wnosił o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wbrew twierdzeniem skarżącego, Sąd Apelacyjny miał prawo sprawdzić
wartość przedmiotu zaskarżenia. Jeżeli bowiem w piśmie procesowym z dnia
19 listopada 2005 r., pozwany ograniczył zakres apelacji i zaskarżył orzeczenie
Sądu Okręgowego tylko w części dotyczącej umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł, co
doprowadziło w konsekwencji do umorzenia postępowania apelacyjnego
w pozostałym zakresie, to w sytuacji gdy w skardze kasacyjnej pozwany oznaczył
wartość zaskarżenia na 80 tys. zł, powstała istotna wątpliwość jaka jest rzeczywista
wartość zaskarżenia. W takiej sytuacji, mając na względzie, że o dopuszczalności
skargi kasacyjnej decyduje między innymi wartość przedmiotu zaskarżenia, która
nie może być niższa niż 50 tys. zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.), Sąd Apelacyjny był
uprawniony aby z urzędu sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia
(zob. postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 1998 r., II UZ 24/98, OSNP 1999/8/291).
Stanowisko Sądu Apelacyjnego nie budzi zastrzeżeń, gdy chodzi o samo
3
rozstrzygniecie. Sąd, dokonując sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia nie
mógł inaczej odczytać treści pisma pozwanego z dnia 19 listopada 2005 r., gdyż był
w tym względzie związany wyrokiem tego Sądu, w którym umorzono postępowanie
apelacyjne w części przedmiotu sporu ponad 5 tys. zł. W tej sytuacji prawidłowo
ustalił, że wbrew twierdzeniom pozwanego, rzeczywista wartość zaskarżenia
w skardze kasacyjnej wynosiła 5 tys. zł. W tej sytuacji zgodnie z 3986
§ 2 k.p.c.
w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c. był w pełni uprawniony do odrzucenia skargi
kasacyjnej pozwanego.
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa T.S.
przeciwko Z.J.
o ustalenie nieważności umowy pożyczki,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 24 listopada 2006 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny sprawdził wartość
zaskarżenia wskazaną w skardze kasacyjnej pozwanego Z.J. od wyroku tego Sądu
z dnia 7 marca 2006 r., ustalił tę wartość na kwotę 5 000 zł i odrzucił wspomnianą
skargę kasacyjną. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Apelacyjny wskazał,
że wprawdzie przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego był spór o prawa
majątkowe warte 80 tys. zł, to w związku z tym, że pozwany zaskarżył wyrok tego
Sądu tylko w części dotyczącej umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł i Sąd
Apelacyjny orzekał tylko w tej sprawie, umarzając postępowanie co do umowy
dotyczącej przeniesienia własności, przedmiotem zaskarżenia w skardze kasacyjne
była tylko sprawa ważności umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł. W tej sytuacji Sąd
Apelacyjny uznał, że skarga kasacyjna nie przysługuje pozwanemu, gdyż wartość
przedmiotu zaskarżenia była znacznie niższa niż 50 tys. zł.
W zażaleniu pozwany twierdząc, że skarga kasacyjna dotyczy obu umów,
o ważności których rozstrzygał Sąd Okręgowy, wnosił o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wbrew twierdzeniem skarżącego, Sąd Apelacyjny miał prawo sprawdzić
wartość przedmiotu zaskarżenia. Jeżeli bowiem w piśmie procesowym z dnia
19 listopada 2005 r., pozwany ograniczył zakres apelacji i zaskarżył orzeczenie
Sądu Okręgowego tylko w części dotyczącej umowy pożyczki na kwotę 5 tys. zł, co
doprowadziło w konsekwencji do umorzenia postępowania apelacyjnego
w pozostałym zakresie, to w sytuacji gdy w skardze kasacyjnej pozwany oznaczył
wartość zaskarżenia na 80 tys. zł, powstała istotna wątpliwość jaka jest rzeczywista
wartość zaskarżenia. W takiej sytuacji, mając na względzie, że o dopuszczalności
skargi kasacyjnej decyduje między innymi wartość przedmiotu zaskarżenia, która
nie może być niższa niż 50 tys. zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.), Sąd Apelacyjny był
uprawniony aby z urzędu sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia
(zob. postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 1998 r., II UZ 24/98, OSNP 1999/8/291).
Stanowisko Sądu Apelacyjnego nie budzi zastrzeżeń, gdy chodzi o samo
3
rozstrzygniecie. Sąd, dokonując sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia nie
mógł inaczej odczytać treści pisma pozwanego z dnia 19 listopada 2005 r., gdyż był
w tym względzie związany wyrokiem tego Sądu, w którym umorzono postępowanie
apelacyjne w części przedmiotu sporu ponad 5 tys. zł. W tej sytuacji prawidłowo
ustalił, że wbrew twierdzeniom pozwanego, rzeczywista wartość zaskarżenia
w skardze kasacyjnej wynosiła 5 tys. zł. W tej sytuacji zgodnie z 3986
§ 2 k.p.c.
w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c. był w pełni uprawniony do odrzucenia skargi
kasacyjnej pozwanego.
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji.