Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 65/07
POSTANOWIENIE
Dnia 11 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Maria Grzelka
w sprawie z powództwa D.W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "K."
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 października 2007 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
powódki na postanowienie tego Sądu z dnia 11 stycznia 2007 r. (k. 261 akt) z tej
przyczyny, że zażalenie to nie zostało opłacone opłatą podstawową w kwocie 30 zł
(art. 1302
§ 3 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie powódka podnosiła to, że narusza ono art.
112 k.p.c. i art. 100 ust. 2 w zw. z art. 14 i art. 95 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca
2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. nr 167) i wnosiła o jego
uchylenie. W ocenie skarżącej, jako strona zwolniona od kosztów sądowych
w całości na podstawie art. 113 § 1 k.p.c. nie była w ogóle zobowiązana do
ponoszenia jakichkolwiek opłat sądowych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powódka była zwolniona od kosztów sądowych na podstawie postanowienia
z dnia 22 sierpnia 2005 r. (k. 16 akt). Zwolnienie od kosztów udzielone przed
wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz.U. nr 167, poz. 1398 ze zm.) wywiera skutki także po wejściu
w życie tej ustawy (por. też np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
14 grudnia 2006 r., I CSK 440/06, nieopubl., i z dnia 26 lipca 2006 r., IV CZ 59/06,
nieopubl.). Oznacza to, że zbędne byłoby rozpatrywanie wniosku strony
w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych. Ustawa z 2005 r. weszła w życie
po uzyskaniu przez powódkę zwolnienia od kosztów sądowych (art. 151 ustawy).
Strona zwolniona od kosztów sądowych ma obowiązek uiścić opłatę podstawową,
przewidzianą w art. 14 ustawy, od wszystkich pism podlegających opłacie – w tym
też od zażalenia na postanowienie odrzucające zażalenie (art. 100 ust. 2 ustawy).
Nie ma znaczenia to, kiedy zwolnienie takie zostało ostatecznie uzyskane.
Obowiązek wniesienia opłaty od zażalenia powstał w związku z wniesieniem
tego środka na postanowienie z dnia 11 stycznia 2007 r., tj. jeszcze w okresie
obowiązywania art. 100 ust. 2 ustawy z 2005 r. w brzmieniu przed jego zmianą
ustawą z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych
3
w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r. nr 21, poz. 123). Istniały zatem podstawy
do zastosowania art. 1302
§ 3 k.p.c., tj. do odrzucenia zażalenia powódki bez
wezwania jej pełnomocnika do uiszczenia opłaty podstawowej od zażalenia
w wysokości 30 zł.
Z przedstawionych względów należało zatem oddalić zażalenie powódki jako
nieuzasadnione (art. 39814
k.p.c. w zw. z art.3941
§ 3 k.p.c.).